بررسی پاندای کونگ فو کار ۴ (پاندای کونگ فو کار ۴)

ایجاد دنباله هایی برای آثار محبوبی که طرفداران جوانی نیز دارند، کار بسیار پیچیده ای است. زیرا سازندگان دنباله ها ممکن است تصورات ساده لوحانه ای درباره موفقیت فیلم های قبلی داشته باشند. ندانستن نقاط قوت سریال بدترین فاجعه ممکن را برای قسمت جدید آن به ارمغان می آورد.

پاندای کونگ فو کار 4 دنباله ای است که فکر می کند نشان دادن پو به عنوان یک خرس بامزه و ترسو می تواند به اندازه کافی سرگرم کننده باشد. چون کارگردان متوجه نشد که چرا چند سال پیش این همه عاشق قسمت اول و دوم این سریال شدند.

لطفا برای حمایت از ما ویدیو را در یوتیوب تماشا کنید

پاندای کونگ فو کار ۴ صداگذاری خوبی نیز دارد جک سیاه از نقش پو به خوبی استفاده می‌کند، به قسمت‌های قبلی سریال ارجاع می‌دهد و دیالوگ‌هایی که منطقی هستند را شامل می‌شود. همچنین شامل چند سکانس سرگرم کننده بود. اما هیچ کدام از اینها تاثیر خوبی ندارد. چون هیچ انسجام و هویتی ندارد. تأثیر مایک میچل برخلاف انیمه Kung Fu Panda و Kung Fu Panda 2، این انیمیشن به مفاهیم و مضامین داستانی ارزشمندی که کل داستان سرایی را تحت تاثیر قرار می دهد، نمی پردازد.

حتی وقتی یکی از طرفداران قسمت های قبلی سریال درگیر ساخت فیلم جدیدش می شود، بازخوانی سطحی دلایل موفقیت فیلم های قبلی می تواند قسمت دوم را خراب کند. این احتمال وجود دارد که قسمت دوم به نوعی فقط نقش قسمت های قبلی را بازی کند.

داستان پاندای کونگ فو کار ۴ زمانی شروع می شود که استاد شیفو به پو می گوید که باید جایگزین استاد اوگوی شود. بسته به اتفاقاتی که در فیلم سوم رخ داده است، این طرح کمابیش قابل قبول است. با این حال، برداشت برخی از بینندگان از پایان انیمیشن Kung Fu Panda 3 این بود که پو به موقعیت Oogway رسیده است.

مشکل از آنجا شروع می شود که فیلم چهارم، با در نظر نگرفتن بیشتر شخصیت پو در سه فیلم قبلی، از او شخصیت بسیار ضعیفی می سازد. شخصیتی که اصلا آماده پیشرفت نیست. حتی در برخی از سکانس های احساسی که پو را بسیار دست و پا چلفتی نشان می دهد یا فقط فرار می کند، این ضعف را در شخصیت می بینیم. در سه قسمت او به یک مبارز حرفه ای تبدیل شد و به کونگ فو، آرامش درونی و چی تسلط یافت. به همین دلیل حتی در چند دقیقه انیمیشن پاندای کونگ فو کار ۴ که با استفاده از کمدی اسلپ استیک جذاب و خنده دار ساخته شده است، روایت می تواند ذائقه مخاطب را جلب کند. اگر پو هنوز ناتوان بود، چرا اوگوی عصای خود را در پایان کونگ فو پاندای 3 به او داد؟

دنباله ای که می خواهد متفاوت باشد به خودی خود بد نیست. اما زیر پا گذاشتن بیهوده آثار قبلی گاهی به اشتباهی فاجعه بار تبدیل می شود. پاندای کونگ فو کار ۴ می‌خواهد با خلاص شدن سریع از شر برخی از محبوب‌ترین شخصیت‌های سریال و کاهش نقش آن‌ها به چند ثانیه حضور کوتاه، فضا را برای شخصیت‌های جدید باز کند. اما آیا این شخصیت های جدید برای پر کردن جای خالی کافی هستند؟ هرگز.

البته انیمیشن Kung Fu Panda 4 به دنبال تازگی واقعی نیست. این کار جدید اغلب همان کارهایی را انجام می دهد که در فیلم های قبلی انجام می شد، ضعیف تر. به عنوان مثال، داشتن آقای پینگ و لی شان به عنوان والدین پو ایده ای است که در قسمت 3 پاندای کونگ فو کار به طور کامل مورد استفاده قرار گرفت. سکانس‌هایی که بر همکاری آن‌ها تمرکز می‌کنند و با حداقل خلاقیت اجرا می‌شوند، تنها منجر به شوخی‌های خسته‌کننده و گنجاندن اجباری توصیه‌هایی در فیلمنامه پاندای کونگ فو کار ۴ می‌شوند.

شخصیت پردازی ضعیف شخصیت آفتاب پرست در پاندای کونگ فو کار ۴ دقیقاً نتیجه عدم درک دلایل موفقیت فیلم های قبلی است. در ظاهر، همه شروران در سه گانه پاندای کونگ فو کار غلبه می کنند. کدام مخاطب مهارت تای لونگ را فراموش کرد؟ جنون لرد شن از حمله به چین و آتش زدن همه چیز او را در قسمت هایی از پاندای کونگ فو کار 2 واقعا ترسناک کرد.

سازندگان پاندای کونگ فو کار ۴ بدون اینکه متوجه مهم ترین نکات مثبت مجموعه انیمیشن پاندای کونگ فو کار باشند، دنباله ای ساختند که فقط قسمت های قبلی را تکرار می کند.

اما تسلط تای لونگ در استفاده از تکنیک های کونگ فو برای فرار از بهترین زندان جهان و توانایی لرد شن در ایجاد یک جوخه مسلح به توپخانه قدرتمند تنها جنبه های بیرونی شخصیت ها بود. Taillang به Taillang تبدیل شد زیرا به تمام موضوعات داستانی در فیلم اول مرتبط بود. او می خواست از معلم و شخصی که برای او مانند پدر بود انتقام بگیرد. چون نمی توانست رد را بپذیرد. او به دنبال طومار اژدها بود تا به تمام سختی‌هایی که متحمل شده بود معنا بدهد. از طرفی پو که بارها در زندگی اش رد شده بود، اما عکسش را روی طومار دید و به آن راضی بود.

در انیمه Kung Fu Panda 2، تلاش والدین شین برای گمراه کردن او، این طاووس را بسیار ناراحت کرد. او قدم های بیشتری را در مسیر تاریک گذاشت. به امید واهی که با ترساندن همه جای خالی عشق را در دلش پر کند. در آن زمان پو باید جای خالی پدر و مادر و تمام دردها را می پذیرفت و به آرامش درونی می رسید تا حتی در مقابل گلوله های سهمگین ارتش لرد شن بیشترین قدرت را داشته باشد.

اگرچه عمق شخصیت پردازی کای به عنوان آنتاگونیست قسمت سوم اصلا شبیه آن دو نبود، اما حداقل می توان آن را نسخه ای منفی از استفاده از قدرت Qi در نظر گرفت. اما آفتاب پرست در قسمت چهارم فقط یک مترسک است که در بهترین حالت فقط می تواند پو را از نظر مبارزاتی و فیزیکی به چالش بکشد. در همین حال، با انیمیشن روایی عجولانه و کارگردانی نه چندان قوی نبردها، حتی این تقریباً هرگز اتفاق نمی افتد.

آفتاب‌پرست معمولی‌ترین تبه‌کاری است که می‌توان بدون کوچک‌ترین ارتباطی با ترس‌های درونی پو در اپیزود چهارم تصور کرد. شروری که بارها در اکثر فیلم های ابرقهرمانی دیده اید. در واقع او همچنین اشاره می کند که در گذشته مورد آزار و اذیت قرار گرفته است.

آفتاب پرست ها می توانند شبیه موجودات مختلفی باشند. از قضا، این به خوبی نشان می دهد که فیلم ادعای تازه بودن دارد و می خواهد تا حد امکان از احساسات مثبت مخاطب نسبت به انیمه های قبلی استفاده کند. بهترین سکانس های انیمیشن Kung Fu Panda 4 با یک آنتاگونیست، سکانس هایی هستند که شخصیت منفی شبیه یکی از مبارزات آشنای سریال است.

بدتر از همه، شخصیت پردازی جین، روباه کوچکی است که می تواند نقطه قوت پاندای کونگ فو کار 4 باشد. بدنویسی تمام پتانسیل های او را تلف می کند.

(از این به بعد مقاله قسمت هایی از داستان پاندای کونگ فو کار 4 را خراب می کند)

شباهت جین به شخصیت های قبلی انیمیشن پاندای کونگ فو کار بد نیست و صداگذاری آن نیز بد نیست. آکوافینا در این نقش. معرفی شخصیت جدیدی که پو را به ماجراجویی در شهری جدید می برد در نوع خود جالب به نظر می رسد. اما تیم نویسندگی با تحمیل یک طرح بسیار بد به داستان جین، شخصیت را نابود می کند.

جین پس از بهبود تدریجی رفتار خود نسبت به پو و به دست آوردن قلب پاندا، چوب را می گیرد و به آفتاب پرست می دهد. پس از چند دقیقه، ژن از رفتار آفتاب پرست آشفته می شود. تا اینکه جین تصمیم می گیرد به پو در یکی از تکانشی ترین شخصیت هایش کمک کند.

جین که از کودکی در خیابان زندگی می کرد، آموخت که به کسی اعتماد نکند و احساساتی نباشد. در کودکی فرزند این مادرخوانده مقتدر شد و سال ها به او خدمت کرد. در طول سال ها، او کارهای زیادی برای آفتاب پرست انجام داده است.

در این میان می دانیم که آفتاب پرست ها مدت هاست که برای مردم دردسر ایجاد می کنند. زین مدتها به این فرد متکبر و بدرفتار خدمت کرده بود و در وفاداری او به او تردیدی نداشت. اما هنگامی که آفتاب پرست سعی می کند پو را از بین ببرد، جین ناگهان تصمیم می گیرد که باید با پاندا دوست شود و ارتشی برای مبارزه با آفتاب پرست جمع کند.

وقتی یک فیلم مجموعه ای از طرح ها را به هم گره می زند و به سرعت سعی می کند داستان را به پایان برساند، این نوع شخصیت های ناملموس به وجود می آیند. در ابتدا این ژن با مدفوع بد رفتار می کند، سپس کمی نرم می شود. سپس متوجه می شویم که او به پو خیانت کرده و سپس به استادش خیانت کرده است. در پایان، از آنجایی که او در تمام طول فیلم با پو بوده و به نظر می رسد که هیچکس بهتر از او در تمام دنیا وجود ندارد، پو می گوید که جین باید جنگجوی اژدها جدید باشد.

از قضا، انتخاب ناگهانی پو به عنوان یک جنگجوی اژدها در دقایق ابتدایی فیلم اول دقیق تر و موثرتر از آن انتخاب به نظر می رسد. زیرا مفاهیم مهمی مانند تعریف سرنوشت و شایستگی پو برای تحمل سختی ها در انتخاب جنگجوی اژدها نقش داشت.

سازندگان اکنون کار سختی بر روی قسمت های بالقوه بعدی این مجموعه دارند. زیرا شخصیتی که بسیاری از بینندگان نمی توانند با او ارتباط برقرار کنند، اکنون یک جنگجوی اژدها است.

فقدان مفهوم روشن و شخصیت های مرتبط با موضوع و پیام اصلی داستان، چنین فیلمی را ساخته است. در دنیای امروز می توان از انواع فیلم ها کلیپ هایی با دیالوگ های جذاب برای شبکه های اجتماعی ساخت اما حتی همین دیالوگ ها اصلا در ساختار اصلی فیلم جواب نمی دهد.

مخاطب امروزی می داند که در اکثر شرکت های بزرگ، وقتی مدیران ارشد به پروژه ای گران قیمت چراغ سبز نشان می دهند، در درجه اول باید به فکر افزایش ارزش سرمایه سهامداران باشند. اما فیلم‌های بزرگی که از بودجه‌های کلان و امکانات فنی مختلف برای ارائه یک تجربه سینمایی عالی استفاده می‌کنند، این نکته را در ذهن ما محو می‌کنند. تا اینکه تهیه‌کننده‌ای مثل انیمیشن Kung Fu Panda 4 می‌آید و فریاد می‌زند: «من برای چاپ پول با استفاده از نام یک سریال معروف خلق شدم!».