قبل از اینکه نیویورک را بشناسم، لیبرتی سیتی را می‌شناختم: نگاهی به گذشته در مورد محیط GTA IV

Grand Theft Auto IV پانزدهمین سالگرد خود را امروز، 29 آوریل 2023 جشن می گیرد. در زیر، یک نیویورکی به یاد می آورد که چگونه نسخه خیالی Rockstar از منهتن به او کمک کرد تا با خانه اش ارتباط برقرار کند.

از هر کسی که در اطراف نیویورک نشان داده ام بپرسید و آنها به شما خواهند گفت که من خود را “بدترین نیویورکی” می دانم. دلیلش این است که در طولانی‌ترین دوره زندگی‌ام، آن را نمی‌دانستم. من شهر را به عنوان یک خط افق می‌دانستم که می‌توانستم از پنجره‌ام ببینم و نقشه‌هایی که می‌توانستم به صورت آنلاین نگاه کنم، اما به ندرت بیرون می‌آمدم و خانه‌ام را کاوش می‌کردم. من نمی‌توانستم بالا و پایین شبکه منهتن را به شما بگویم و مطمئناً نمی‌توانم شما را به مکان خاصی راهنمایی کنم. در اوایل زندگی من، این نقص را به راحتی می توان به داشتن یک خانواده مهاجر شلوغ نسبت داد که نمی توانستند من را به عنوان یک کودک بپذیرند. اما بعدها در زندگی، وقتی فرصت‌ها در نوجوانی به وجود آمد، این اضطراب‌های اجتماعی و متأسفانه رفتارهای آموخته‌شده بود که مرا در خانه نگه می‌داشت و به جای آن بازی‌ها را انجام می‌دادم. و بنابراین برای طولانی‌ترین دوره زندگی‌ام، هیچ دانش یا ارتباط صمیمی با مکانی که تا به حال خانه خوانده‌ام نداشتم. حداقل این تا زمانی بود که Grand Theft Auto IV وارد زندگی من شد.

Il y a 15 ans, GTA IV a bouleversé ma relation avec New York en m’en fournissant un. Avant de connaître les images et les sons de ma propre maison, je connaissais Liberty City comme ma poche. Au moment du lancement de GTA IV, Rockstar s’est lancé dans des simulations de plus en plus détaillées et réalistes de personnes et de lieux. À son crédit, GTA IV ressemblait suffisamment à un simulacre de New York (pour l’époque) pour que je le traite comme un substitut à la réalité. Alors, oui, lecteur, j’ai d’abord cartographié ma maison de New York via Liberty City. À mon tour, j’ai appris à aimer un endroit auquel je n’avais jamais donné un bon coup.

Enfant, la ville me faisait peur. Certains de mes premiers souvenirs incluent des murs de piétons qui se heurtent aux passages pour piétons simplement à cause de la densité des personnes présentes. D’autres consistent à regarder les gratte-ciel incroyablement hauts et à désespérer de ma petite taille en comparaison – ou à imaginer la vue terrifiante de la ville en dessous de moi depuis ses points les plus élevés. Les excès de vitesse étaient et restent une menace, et dans une ville d’immeubles infiniment hauts et de longues rues, ma plus grande inquiétude quand j’étais enfant était de me perdre. L’une de mes premières expéditions en solo dans la ville a vu ce cauchemar exact se manifester. En comparaison, je pouvais me permettre d’être intrépide et minutieux dans mes explorations de Liberty City depuis la sécurité de la chambre de mes cousins, que je fréquentais suffisamment pour jouer souvent à GTA IV.

Des problèmes évidents surgissent lorsque vous commencez à penser à ma cartographie de New York, cependant, puisque Liberty City n’est pas aussi individuel que les futurs paramètres de Rockstar se révéleraient. Bohan, l’analogue de GTA IV pour The Bronx, est criminellement petit pour les débutants et Flatbush, connu dans le jeu sous le nom de Beechwood City, est dans la partie entièrement fausse de l’interprétation du jeu de Brooklyn. Des quartiers entiers sont tronqués à quelques pâtés de maisons ou grossièrement rapprochés de l’endroit où ils se trouveraient, et pourtant une grande partie de New York est toujours là d’une manière ou d’une autre que j’ai fait avec. BOABO, l’équivalent de DUMBO à Liberty City, se trouve juste au nord du centre-ville, un remplaçant de l’industrieux centre-ville de Brooklyn, qui suit la réalité. J’ai appris où placer des quartiers comme Red Hook, dans lequel vous commencez le jeu, et je me suis familiarisé avec des quartiers de la ville que je n’explorerais pas avant l’université et l’âge adulte. Avant mes dernières années de lycée, je mettais rarement les pieds à Manhattan, mais j’étais un habitué des vitrines et des restaurants algonquins de GTA IV. Et contrairement à d’autres parties de la carte, elle est en grande partie disposée presque exactement comme son inspiration, bien que Middle Park soit un peu trop loin en ville pour être un véritable remplacement de Central Park.

Plus important encore pour moi, j’ai vu des bâtiments de projet dans toute la ville de GTA IV quelques mois seulement après que ma famille et moi y avons emménagé nous-mêmes. C’est l’une des premières fois dont je me souvienne avoir vu des bâtiments de projet dans un jeu. Bien qu’aucune représentation singulière de New York ne soit jamais plus vraie qu’une autre, la plupart des médias m’ont amené à comprendre ma maison comme le glamour de la grande ville, plutôt que la crasse de la réalité dans la plupart des autres endroits ou la juxtaposition des deux. Avant GTA IV et la vague de gentrification qui allait bientôt changer la ville, une grande partie de New York en dehors de Manhattan était une réflexion après coup pour les gens qui regardaient de l’extérieur vers l’intérieur. Mais aux yeux de GTA IV, nous méritions également de faire partie de la plus grande image. C’était une représentation qui me semblait honnête, et cela signifiait quelque chose pour moi – et c’est toujours le cas. Et en cours de route, mes efforts ont fonctionné et GTA IV a démystifié la ville pour moi, ou du moins lui a donné suffisamment de sens pour que je l’explore en toute confiance et découvre ses autres secrets et délices.

Ce qui m’intéresse le plus dans ma réflexion sur GTA IV n’est pas la quantité de la ville que je connais et que j’explore avec confiance ces jours-ci grâce à elle, mais à quel point c’est maintenant un instantané d’un endroit qui n’existe plus entièrement. Autant que le jeu m’a informé de la ville de New York du milieu à la fin, il est maintenant méconnaissable par endroits. DUMBO, alors une merde relative en raison de ses divers bâtiments industriels abandonnés, a été fortement développé depuis, abritant d’abord une scène artistique en plein essor avant de passer aux startups technologiques et aux résidences haut de gamme qui sont complètement en contradiction avec le sentiment délabré de GTA IV. équivalent. En effet, de nombreux bâtiments et entrepôts abandonnés de l’époque ont été réaménagés en logements haut de gamme au tournant de la décennie pour répondre aux demandes des gentrificateurs des années 2010. De même, East Island City ne reflète pas à quel point Long Island City est devenue astronomiquement haut de gamme au cours de la dernière décennie, au point qu’Amazon comptait y construire un siège social il y a quelques années, ce qui aurait chassé tous les ménages à faible revenu. dans la zone. En conséquence, GTA IV est cet étrange aperçu d’une ville de New York avant la récession et la gentrification, un endroit dont j’ai un vague souvenir ces jours-ci.

چیزی که برای من در مورد تاریخ‌گذاری شهر GTA IV خنده‌دارتر است این است که چه چیزی در نسخه لیبرتی سیتی آن را برش نمی‌دهد و به وضوح به دورانی که این بازی در آن ساخته شده است اشاره می‌کند. ویلیامزبورگ، محله‌ای که من در بیشتر عمرم در آن بزرگ شدم، در هیچ جای بازی وجود ندارد، نادیده گرفتنی که فقط قبل از دهه 2010 و انفجار تغییراتی که محله را به تقلیدی از خودش و مرکز شهر بروکلین تبدیل می‌کرد، انجام می‌شد. GTA هرگز از اینکه چه کسی و چه چیزی طنز می کند خجالتی نبوده است، با GTA V به ویژه هیپسترها و فن ها در طرف مقابل در سال 2013. با این حال، در همان زمان، این دو گروه به ویلیامزبورگ و برخی از بخش های بوشویک، دومی نیز تجاوز کردند. که حداقل در بخش‌هایی از Schttler درون بازی وجود دارد. می‌توان تصور کرد که لیبرتی سیتی مدرن آن را به بزرگ‌ترین بخش مربوطه از Broker تبدیل می‌کند، که خیابان‌ها را پر از هیپسترهایی با لباس‌های عجیب و غریب می‌کند که ادعایی‌ترین چیزهایی را که من هرگز در راه نشنیده‌ام می‌گویند. نزدیک‌ترین کافه مانند نوعی ضربات بی‌دندان به مردم است، اما اینطور که هست، هیچ جا در چشم نیست. این برای محکوم کردن Rockstar نیست که به اندازه کافی پیش‌بینی نمی‌کند تا آنها را بنویسد، بلکه یک مشاهدات سرگرم‌کننده با توجه به افزایش شهاب‌سنگ هر دو محله در سال‌های پس از آن است. بسیاری از چیزهایی که من در سال‌های پس از پر شدن جاهای خالی GTA IV در مورد نیویورک می‌دانم، در نظر گرفته نمی‌شوند، و آن را ادای احترامی عجیب به مکانی می‌دانم که درست قبل از اینکه او از من دور شود، مختصری می‌شناختم.

با این حال، لذت بخش ترین چیز در مورد این سفر در مسیر حافظه این بود که همه این سال ها بعد به بازی بازگشت و آن را به روشی نه از روی بدخواهی، بلکه از طریق عشق از هم جدا کرد. مثل اینکه چطور نمی‌توانم از Grand Army Plaza در بازی بازدید کنم، بدون اینکه گلایه کنم که کتابخانه مرکزی کاملاً در سمت اشتباه طاق قرار دارد، یا نبود پارک وی شرقی، جایی که پیاده‌روی‌های شاداب‌کننده زیادی انجام داده‌ام و دونده‌ها و آنها را دیده‌ام. سگ های زیبا در طول سال ها در حالی که من تمام دانش خود از شهر را مدیون GTA IV نیستم، به سختی می توان نقش آن را به عنوان یک جنبه اساسی از اینکه چرا آن را به خوبی اکنون می شناسم انکار کرد. و در حالی که تلخی در این وجود دارد که تنظیمات این بازی از من دور شده است، خوشحالم که حداقل به عنوان یک کپسول زمانی از آن وجود دارد. همانطور که من در زندگی حرکت می کنم و دنیای اطرافم همچنان در حال تغییر است، قصد دارم GTA IV را به عنوان خاطره ای از اولین جایی که تا به حال دوست داشتم، گرامی بدارم.