سازندگان فیلم به خوبی می دانند که در فیلم به دنبال چه هستند و به نقطه قوت فیلم تبدیل شده است.
جلوه های ویژه فیلم در برخی صحنه ها ممکن است باعث حواس پرتی بیننده شود
به این ترتیب، سازندگان فیلم صرفاً با ارجاع به آثار مختلف سعی می‌کنند بیننده را به این باور برسانند که این فیلم یا سریال در واقع اقتباسی از یک بازی ویدیویی است که گاهی حتی کل فیلم را تحت تأثیر قرار می‌دهد. اما در اینجا ما در واقع روندی را می بینیم که در آن کاملاً می توانیم احساس کنیم که واقعاً در حال گذراندن روند فیلمی هستیم که تا حد امکان شبیه یک بازی ویدیویی است. این فیلم را می سازد، حتی اگر خیلی متفاوت نباشد، اما می تواند با تغییرات کوچک تجربه جالبی را رقم بزند.
فیلم Dungeons & Dragons: Honor Among Thieves البته حاوی ارجاعاتی به دنیای بازی است، مانند اژدهای غول پیکر در وسط فیلم که بهترین استفاده را از آن می کند و همچنین شاهد شگفتی های جالبی در طول داستان هستیم که کمک می کند. هم به کمدی فیلم و هم می توان آن را یک استراحت سرگرم کننده نامید. اما نکته دیگری که می توان به آن اشاره کرد این است که عوامل فیلم به گونه ای هستند که هیچ وقت احساس نمی کنیم شخصیت X یا Y اضافی است یا می تواند با شخصیت دیگری جایگزین شود.
Dungeons & Dragons: Honor Among Thieves مسیر فیلمی مانند سونیک اما در مقیاسی بسیار بهتر را دنبال می کند و یک اقتباس از بازی ویدیویی فریبنده، با بازیگران شایسته، داستانی قابل قبول، جوک ها و کمدی های باکیفیت و غیره را ارائه می دهد. یک فیلم کاملاً سرگرم کننده، به راحتی می تواند عنوان یکی از بزرگترین شگفتی های سال 2023 را به خود اختصاص دهد.
از دیگر نگاتیوهای فیلم می توان به جلوه های ویژه آن اشاره کرد. جلوه های ویژه فیلم در مجموع مناسب به نظر می رسد، اما در بخشی از فیلم، کیفیت پایین آن به راحتی قابل درک است و بیشتر یادآور فیلم های دو دهه گذشته است. متاسفانه این روزها شاهد جلوه های ویژه بی کیفیت زیادی هستیم و کیفیت کلی این فیلم بد نیست اما صحنه های خسته کننده ای هم دارد که بیننده را به راحتی تشخیص می دهد.
البته در اینجا یک نکته منفی مهم در فیلم دیده می شود و آن شخصیت یا شخصیت های منفی فیلم است. اگرچه حضور هیو گرانت در فیلم جذاب است، اما انگیزه های شخصیت او تا حدودی ضعیف و سطحی است و تنها بازی خوب گرانت باعث نمی شود که ما به کلی امیدمان را از دست بدهیم. البته شخصیت رهبر فرقه شیطان آنطور که انتظار می رفت عمل نکرد و به همین دلیل شخصیت های منفی فیلم جزو نگاتیوهای فیلم هستند.
این فیلم به طور کلی نمی‌خواهد داستانی بسیار تند ارائه کند و در عوض، مانند فیلم‌های سونیک، سعی می‌کند فیلمی سرگرم‌کننده و اکشن با صحنه‌های کمدی ارائه دهد. اما برخلاف فیلم‌های سونیک و بسیاری از بازی‌های ویدیویی اقتباسی، Dungeons & Dragons: Honor Among Thieves تا حد زیادی حس یک بازی ویدیویی را منتقل می‌کند. در کل ارائه تجربه یک بازی در فیلم و سریال بسیار سخت است.
تمام شوخی های فیلم خنده دار هستند و به خصوص در صحنه قبرستان سربازان یک میدان جنگ یکی از خلاقانه ترین و جذاب ترین قسمت های فیلم را می بینیم که می توان گفت بهترین قسمت کمدی فیلم است. اما غیر از این، صحنه های اکشن فیلم در عین اینکه عمق چندانی ندارند، در خدمت سرگرم کننده شدن فیلم هستند. در کل نباید از چنین فیلمی انتظار اکشنی مانند جان ویک داشت، اما سازندگان با معرفی شخصیت های مختلف با توانایی ها و قدرت های متمایز توانستند صحنه های اکشن قابل قبولی را ارائه دهند.
این روزها بازار ساخت فیلم و سریال بر اساس بازی های ویدیویی بسیار داغ است و در این مدت آثار موفقی بر اساس آن تولید و منتشر شده است. اخیرا شاهد آتش بازی انیمیشن ماریو در گیشه بودیم که حالا تبدیل به پرفروش ترین اقتباس سینمایی از یک بازی ویدیویی در تاریخ سینما شده است اما در این بین فیلم دیگری اقتباس شده از این بازی ویدئویی تولید شد. ، که در ابتدا به نظر می رسد سازندگان امید چندانی به آن ندارند و به همین دلیل تصمیم گرفتند آن را زیر سایه انیمیشن ماریو منتشر کنند تا کمتر به چشم بیاید.
فیلم The Dungeons & Dragons: Honor Among Thieves اقتباسی از سری بازی‌های Dungeons and Dragons است که در ابتدا یک بازی رومیزی بود که بعداً به عنوان یک بازی ویدیویی تولید و منتشر شد. از اکران فیلم ها می شد انتظار یک فیلم سرگرم کننده را داشت، اما به هر حال وقتی از این گونه اقتباس ها صحبت می کنیم، باید انتظاراتمان را متعادل کنیم.
فیلم The Dungeons and Dragons: Honor Among Thieves داستانی ساده و واضح دارد و پس از ارائه پیش نمایشی کوتاه و کلی از آنچه در 120 دقیقه آینده شاهد آن خواهیم بود، شاهد آغاز داستانی تقریباً بدون چکه هستیم. اصلی‌ترین چیزی که فیلم از ابتدا نشان می‌دهد این است که جاناتان گلدشتاین و جان فرانسیس دالی، کارگردان‌ها و فیلمنامه‌نویسان فیلم به خوبی می‌دانند که در فیلم به دنبال چه چیزی هستند و چه مسیری را می‌خواهند طی کنند.
اگرچه فیلم زمان نسبتا زیادی را به ارائه پس‌زمینه و داستان کلی اختصاص می‌دهد، اما این زمان به درستی تخصیص داده شده است تا بیننده در طول داستان در عین حال که سردرگم نمی‌شود، بتواند بیشتر با شخصیت‌ها ارتباط برقرار کند و هر زمان که لازم بود، یک فلش بک را ببینیم. گذشته. اما آنچه قابل توجه است نحوه صحیح استفاده از صحنه های کمدی در کنار اکشن است. صحنه های کمدی و شوخی جزء لاینفک اتفاقات فیلم هستند و این موضوع تقریباً در هیچ جای فیلم متوقف نمی شود.
اما برخلاف انتظار، در طول فیلم احساس افراط نمی کنیم و هر وقت لازم باشد این صحنه شوخی یا کمدی قطع می شود و یا حتی شاهد صحنه ای جدی و تکان دهنده هستیم. جوک ها اکثراً خوب و با کیفیت هستند و این جوک ها در واقع با توجه به توانایی هر شخصیت طراحی و ارائه می شوند. حتی می توان گفت که انتخاب بازیگران تاثیر زیادی در نحوه ساخت و اجرای این جوک ها و صحنه ها داشته است و برای مثال ظاهرا نویسندگان در ابتدا کریس پاین را انتخاب کرده و به نوشتن دیالوگ ها و جوک های این فیلم ادامه داده اند. . شخصیت.
اگرچه هر یک از شخصیت ها با توجه به توانایی ها و قدرت خود در این گروه حضور دارند، اما در طول داستان از آنها به درستی و مناسب استفاده شده است. علاوه بر بازی درخشان کریس پاین، سایر بازیگران نیز عملکرد درخشانی از خود به نمایش می گذارند و در واقع هر بازیگری متناسب با شخصیتی که بازی می کرد، انتخاب می شد. اگرچه در طول فیلم می توان احساس کرد که شخصیت های خاصی مانند سوفیا لیلیس می توانند به تدریج به شخصیت محوری تری تبدیل شوند و عملاً بقیه شخصیت ها را تحت الشعاع قرار دهند، اما فیلم هر زمان که لازم باشد شخصیتی را که ما فکر می کنیم غیر ضروری است، رستگار می کند. .
تحریریه مجله بازی یک گیمر