بررسی نامه های کوچک شرورانه

Wicked Little Letters، بر اساس یک داستان واقعی، طنزی است درباره سختگیری های کلیسا و تبعیض نژادی و جنسی، همراه با اجرای مسحورکننده اولیویا کولمن.

کمدی سیاه یک ژانر بسیار هوشمندانه در دنیای سینماست. کارگردان و نویسنده از همان ابتدا راه بسیار دشواری برای بسط و خلق چنین ایده ها و آثاری دارند. آنها باید موضوعات بحث برانگیز و دردناک را با زاویه ای طنز به تصویر بکشند. در این ژانر موضوعات مهم و عمیقی که در شرایط عادی می تواند برای جامعه و عموم مردم حساس باشد، با لحنی ملایم ارائه می شود و مخاطب را غافلگیر می کند. در واقع به راحتی نمی توان مسائلی را که قبلاً به عنوان یک سری تابو شناخته می شد و شکل بسیار جدی داشت، اکنون از منظر دیگری مورد بحث و نقد قرار داد.

کمدی سیاه باید مخاطب را شوکه کند و او را به فکر وادار کند. اگر این نوع سینما نتواند نظر مخاطب را جلب کند در حد کمدی های ساده ای می ماند که فقط برای سرگرمی مخاطب تولید می شود. فیلم های این ژانر موضوعات مختلفی از جمله سیاست، مذهب، خشونت، فساد و غیره را به تصویر می کشند. چیزهایی که فقط گاهی می توان به آنها خندید آشکارا به آنها پرداخته می شود. سناریوهای شیطانی کوچک نیز جزو این دسته از آثار هستند. کارگردان با استفاده از فرمول کمدی به موضوع مهم انسانی می پردازد، آن را بررسی و نقد می کند.

داستان فیلم متعاقبا فاش خواهد شد

داستان های Wicked Little Letters در انگلستان پس از جنگ جهانی اول می گذرد. زمانی که بخشی از جامعه همچنان سبک زندگی سنتی خود را حفظ کرده بود و تعصبات جنسی، مذهبی و نژادی مانع از برقراری روابط انسانی بین بخشهای مختلف جامعه شد. فیلم از ابتدا وارد بخش نمایش می شود و تماشاگر را منتظر نمی گذارد. ادیت پس از دریافت نامه های بی ادبانه به ایستگاه پلیس می رود و آنها همسایه اش رز را بدون هیچ مدرکی دستگیر می کنند زیرا او ایرلندی است. گاهی دخترش گیتار را برمی دارد و تخلفات کوچکی انجام می دهد.

در آغاز پرده اول، فیلم پرسش خود را مطرح می کند و وارد بُعدی مرموز می شود. در این سکانس ها، نامه های کوچک شوم افکار پلیسی خود را گسترش می دهند و به دنبال یافتن نویسنده این نامه ها هستند.

رز به دلیل نداشتن وثیقه 3 باندی تا دادگاه حبس خواهد شد! چند روز بعد، دوستان ادیت یک خوک بیمار را می فروشند تا از پول آن برای بیرون آوردن رز از زندان استفاده کنند. هنگامی که رز از زندان آزاد می شود، توزیع نامه های بی ادبانه دوباره از سر گرفته می شود و به طور خودکار انگشت را به سمت رز نشانه می رود. اکنون همه بر این باورند که مهاجر ایرلندی مسئول بی اعصاب کردن شهروندان است. فیلم در ابتدای پرده اول سوال خودش را مطرح می کند و وارد بُعدی مرموز می شود. او در این سکانس ها ایده های پلیسی خود را گسترش می دهد و به دنبال یافتن نویسنده این نامه ها است.

در همین حال، تنها یک نفر رز گودینگ را بی گناه می داند، یک افسر رنگین پوست که او نیز مورد تبعیض قرار گرفته است. هنگامی که افسر ماس رز را می بیند، متوجه می شود که چیزی اشتباه است، زیرا او نیز به دلیل زن بودن با تبعیض روبرو می شود. مشابه کارگاه های کلاسیک داستان جنایی، موش شروع به جمع آوری شواهد برای یافتن مقصر اصلی می کند. او گروهی از زنان را تشکیل می دهد تا مظنونی غیر از رز گودینگ را در این رویدادها پیدا کنند. در اینجا موش به یک نماد نسبی فمینیستی تبدیل می شود. او سیاه پوست و زن است. زنی که حق ازدواج ندارد دستبند نمی بندد، حرف هایش در دادگاه جدی گرفته نمی شود و مهمتر از همه ممکن است برای تحقیق از کارش تعلیق شود.

ماس در نهایت زره مردانه اداره پلیس را می شکند و نقشه ای حساب شده برای یافتن مقصر اصلی این حادثه در می آورد. در سناریوهای کوچک و شوم، زنان برخلاف مردان جسور و فعال ظاهر می شوند. آنها پر از قدرت سرکش علیه دنیای مردانه ای هستند که دیگر از دستورات آن اطاعت نمی کنند. جالب است که کارگردان ایده های این زنان را بدون آلوده کردن آنها به شعارهای فمینیستی رایج در دنیای سینما منتقل کرده است. نامه‌های کوچک شرور بدون اینکه تماشاگر را با این افکار تکراری آزار دهد، آنها را به طرز ماهرانه‌ای و اسرارآمیز هل می‌دهد تا بیننده را به تفکر وادار کند و او را از دنیای مردسالار و ظالمانه منزوی کند. در واقع کارگردان به جای لجبازی و خلق ایده های فمینیستی شعاری، برخوردهای تبعیض آمیز خود را با طنز آمیخته است تا مخاطب ابتدا بخندد و سپس متوجه این دنیای تلخ شود.

کارگردان به جای لجبازی و خلق ایده های فمینیستی در شعار و در چشم، مواضع تبعیض آمیز خود را با طنز آمیخته است تا ابتدا مخاطب را بخنداند و سپس متوجه این دنیای تلخ شود.

مردان در دنیای ریز حروف شیطانی موجوداتی شرور، منفی و منفی هستند. مثل نامزد رز گودینگ یا کاری از دستشان بر نمی آید و شیلینگ هم ندارند یا مثل رئیس اداره پلیس برای خانم ها مزاحمت ایجاد می کنند و مانع از انجام کارشان می شوند. نکته جالب توجه در مورد این فیلم، جنسیت و تقسیم بندی قهرمانان و ضدقهرمانان آن است. شاید در نگاه اول فکر کنیم که قهرمان شخصیتی است که نامه های شیطانی می نویسد و باعث ناراحتی شهروندان می شود. اما در واقعیت، ضدقهرمان یک مرد و پدر ادیت است، همان کسی که باعث ایجاد این همه خشم و نفرت در دخترش شده است.

همه زنان این فیلم قهرمان داستان هستند و مردان و دنیای عجیبشان قهرمان داستان. اگر متوجه شده باشید در پایان داستان، رز گودینگ هیچ شکایتی از ادیت ندارد و با هم می خندند و خوشحال می شوند. افسر ماس، ادیت و رز گودینگ، سه شخصیت اصلی فیلم که هر کدام به نوعی سعی در تغییر و بازنویسی قوانین این دنیای بی رحم دارند. اما در این بین فردی که ضربه بیشتری بزند قهرمان اصلی داستان خواهد بود. ادیت قهرمان دنیای زنانه است که برای اولین بار علیه تمام آموزه های سخت قیام کرد و زنان دیگر را به عمل ترغیب کرد. در دنیای مردسالار، زنان مترقی، سرکش و شکاک به عنوان آفاتی بالقوه در نظر گرفته می شوند که به سرعت به اهداف خود می رسند و ادیت یکی از این زنان است.

پس از اینکه افسر ماس و دوستانش متوجه می شوند که ادیت کسی است که تمام آن نامه های کوچک شوم را نوشته است، فیلم به یک سوال بزرگ تبدیل می شود. در واقع هدف مهم فیلم این نیست که ایده های پلیسی و رمزآلود را پیش ببرد، بلکه نامه های شیطانی کوچک برای خلق دنیایی مهم تر و ترسناک تر ساخته شده اند. ادیت یک مسیحی مومن است و از نظر کلیسا مادرش زنی است که مانند زنان امروزی به بیراهه نرفت! ادیت زیر نظر مستقیم پدرش زندگی می کند، مورد توجه کلیسا قرار می گیرد و از همه تکان دهنده تر، مجبور می شود دویست بار از کتاب مقدس بنویسد!

پس از حل یک معمای کارآگاهی، نامه های کوچک شوم تبدیل به یک اثر روانشناختی در انتقاد از آموزه های کلیسا می شوند. ادیت که از سخت گیری های پدرش و اصول آداب آداب کلیسا خسته شده بود، شورش می کند و برای خالی کردن خود از فحاشی استفاده می کند. هر چه بیشتر تحت فشار باشد از کلمات تندتر استفاده می کند. ادیت استعاره ای از جامعه ای است که تحت فشارهای مذهبی و آموزشی قرار گرفته و به عنصری گناه آلود تبدیل می شود. Wicked Little Letters یک طنز سرگرم کننده است که تمام تلاش خود را می کند تا مخاطبان خود را مجذوب خود کند. سیستم داستان نویسی کلاسیک فیلم به خوبی کار می کند، اما سازندگان فیلم برای شخصیت رز گودینگ هزینه کمتری می پردازند، کمتر از ادیت و افسر ماس به او پول می دهند و کمتر به او می دهند. در نهایت مهم این است که این فیلم می توانست درون مایه خود را از نظر مسائل مذهبی و روانی بهتر بسط داده و به طنز شخصیت ادیت بیشتر ببخشد.