جنگ ستارگان: شوالیه‌های جمهوری قدیمی، دودویی‌های قدیمی فرنچایز را محو و تایید می‌کند

جنگ ستارگان: شوالیه‌های جمهوری قدیم، بیستمین سالگرد خود را امروز، 15 ژوئیه 2023 جشن می‌گیرد. در زیر، نگاهی می‌اندازیم به اینکه چگونه برخی از رایج‌ترین جنگ‌های ستارگان را به چالش کشیده و زیر و رو کرده است.

جنگ ستارگان وسواس زیادی نسبت به آنچه ماشین و حافظه ایجاد می کند، خود تار در تقاطع فلز و گوشت است. دارث ویدر بارزترین مثال در این زمینه است. نزول آناکین به سمت تاریکی در بدن تغییر شکل یافته او تحقق می یابد. اوبی‌وان می‌گوید که او «ماشین‌تر از انسان» است، واقعیتی که در عدم امکان رستگاری او از آن سوء استفاده می‌شود. شیطان در جنگ ستارگان با بدنی فلج مرتبط است، به ویژه بدنی که زمانی گوشت، ماهیچه و اعصاب بود، اما اکنون با مدار سیم کشی شده است.

Droid ها نمی توانند مانند مردم “حساس به زور” باشند و بنابراین نمی توانند وزن اخلاقی فلز را تحمل کنند. اما آنها هنوز هم پست تلقی می شوند. Droid ها کار برده را فراهم می کنند و به قهرمانان و تبهکاران تعلق دارند. New Hope در 20 دقیقه اول مشخص می کند که حافظه های خوانده به طور مرتب پاک می شوند. عموی لوک اوون به طور اتفاقی به او پیشنهاد می کند که از لوک بخواهد سطل زباله را بیرون بیاورد. در دنیای جنگ ستارگان، یک طبقه کامل از مردم وجود دارند که ظرفیت حافظه آنها کاملاً به افرادی که آنها را در اختیار دارند بستگی دارد. چه در درون و چه در خارج از داستان او، شخصیت درک شده موجودات ذی‌شعور به فلز بودن یا نبودن شما بستگی دارد.

در حالی که بیشتر موتور روایت شوالیه‌های جمهوری قدیم بر دوتایی ساده خیر و شر، ماشین و انسان تمرکز می‌کند، آن‌ها را نیز تحت فشار قرار می‌دهد. ممکن است عجیب به نظر برسد، زیرا در نگاهی به گذشته، KOTOR به نظر تلاشی برای بازگشت به روزهای خوب قدیمی جنگ ستارگان است. به این ترتیب، به طور مشخص غیر خرابکارانه است. بسیاری از همان هیجانات و جذابیت های فیلم های اصلی را ارائه می دهد. یک امپراتوری شیطانی برمی خیزد و یک گروه مقاومت در حال فرار را تهدید می کند. قهرمان شما دو ربات شجاع را برمی دارد: یک اخترشناس و یک پروتکل دروید. اوج در حال از بین بردن یک ایستگاه فضایی قدرتمند است. البته مشهورترین آن این است که طرح داستان به پیچ و تاب هویت بستگی دارد.

با این حال، KOTOR با فرمول تعیین شده بازی می کند. برداشت بازی از هان سولو یک نوجوان است، C-3P0 او یک پیشخدمت رمزگذاری شده عجیب و غریب نیست، بلکه یک قاتل روباتی وسواس به قتل است: HK-47 مورد علاقه طرفداران. چرخش هویت او مربوط به میراث نیست، بلکه مربوط به خود است. مشخص می شود که هویت خود بازیکن، Sith Lord Revan است که حافظه اش پاک شده است. ریوان که قبلاً مرده فرض می‌شد، توسط جدی‌ها شستشوی مغزی داده شد، به این امید که آنها کلید شکست امپراتوری سیث باشند.

این پیچ و تاب دارای یک شخصیت کاملاً عجیب است. ریوان یک نام انتخابی بود که از جدی و سیث جدا شد تا اینکه به سمت تاریکی روی آوردند. Revan’s Mask را در نظر بگیرید، دستگاهی برای فعال کردن چرخش KOTOR، اما همچنین چیزی که آنها را بدون شکل می‌کند و نمی‌تواند به درستی درک شود، تا زمانی که جدی آن را حذف کند. بازی نمی تواند با آن حساب کند”وحشت عجیب“، برای قرض گرفتن یک عبارت و یک چارچوب. یک طرف روشن، نه جایی برای احساس خیانت شده است، نه یک طرف تاریک، نه انگیزه ای جز انتقام کوچک. افعی امپراتوری فضایی

این انتخاب قانع‌کننده‌ای نیست، زیرا تفاوت بین روشن و تاریک در تقلید است. معامله‌گر را به‌خاطر قیمت پایین‌تر تهدید فیزیکی کنید یا نکنید، یک معاهده صلح با مهاجمان توسکن مبادله کنید یا همه آنها را سلاخی کنید، با امپراتوری در کوریبان وفاداری کنید یا به جمهوری شکسته وفادار بمانید. با این حال، در زیر متن بازی مدفون شده است، تفاوت بین تاریکی و روشنایی می تواند جزئی به نظر برسد. یکی از اعضای گروه در یکی از بسیاری از بذرهای پیچش بازی، “تکنیک های بازجویی Dark Jedi” را توصیف می کند که “می تواند خاطرات شما را پاک کند و هویت شما را از بین ببرد.” اما فقط جدی معمولی از این روش ها در داستان کوتور استفاده می کنند. بعداً، هنگامی که همراه باستیلا برای پیوستن به بخش تاریک شکنجه می‌شود، حافظه و احساس او دست نخورده باقی می‌ماند. با این حال، هر دو طرف به طرز ظالمانه‌ای از قدرت برای تغییر شکل دیگران استفاده می‌کنند، بدون اینکه از تقویت صفوف خود از طریق اجبار واهمه داشته باشند.

هم ارزی بین تاریکی و روشنایی چیزی است که آن را با پیش درآمدها به اشتراک می گذارد. Stormtroopers (در A New Hope) و Jedi (در The Phantom Menace) برای اهداف تاریک خود در Tatooine ظاهر می شوند، سپس ناپدید می شوند. هیچ یک از آنها قصد آزادی بردگان را ندارند. میس ویندو ادعا می کند که جدی ها جنگجو نیستند. او یک ساعت و نیم بعد گردان ها را رهبری می کند. دوتایی بین گوشت و فلز نیز زیر سوال رفته است. کلون ها و درویدها یک هدف را دنبال می کنند: هر دو ساخته شده اند و هر دو برای سازندگان خود می میرند. Attack of the Clones یکی از جذاب‌ترین لحظات شعر بصری فرنچایز را ارائه می‌کند: کلون‌های گوشتی در محیطی کاملاً سرد و غیرطبیعی ساخته می‌شوند در حالی که درویدهای نبرد در قلب کوهی ساخته می‌شوند که در زمین قفل شده‌اند.

در حالی که جنگ ستارگان منطق شخصیتی ماهرانه‌ای را حفظ می‌کند، اما بی‌وقفه بین ماشین و انسان نیز مبهم است. در Return of the Jedi، لوک انسانیت پدرش را در دست بریده و درخشانش تشخیص می دهد، اندامی روباتیک مانند خود او. در KOTOR، Revan حافظه HK-47 را درست مانند حافظه خود بازیابی می کند، اگرچه هرگز به طور کامل حافظه خود را به دست نمی آورد. ذهن ریوان به اندازه یک دروید انعطاف پذیر است. در امتداد همین خطوط، هر دو پایان KOTOR اساساً یکسان هستند، با Revan در مقابل جمعیت، که پیروزی خود را جشن می گیرد. تفاوت اصلی در رنگ پرچم های برافراشته و موسیقی پخش شده است.

اخیراً، جنگ ستارگان به طور کامل به عناصر محافظه کارتر و ترمیم کننده فانتزی خود روی آورده است. Mandolorian و The Book of Boba Fett به همان حالت خالی اسطوره‌شناسی و اکشن فیگور هدایت می‌شوند. حتی The Last Jedi که خشم گسترده و نابجا را برانگیخت و به دلیل براندازی‌اش مورد تحسین قرار گرفت، در نهایت قدرت اسطوره‌ای و در عین حال مصرف‌گرای این فرنچایز را تأیید می‌کند. فیلم با بازی کودکان در یکی از صحنه های فیلم با اسباب بازی دست ساز لوک اسکای واکر به پایان می رسد.

به راحتی می توان جنگ ستارگان را به عنوان یک تله زرق و برق بزرگ در نظر گرفت. انبوه اهمیت فرهنگی او، بی ثمری مکرر دنیایش، و اصرار سرسختانه اما سرسختانه او بر دوتایی های آسان، می تواند باعث شود که او احساس غمگینی کند. تصور داستان های علمی تخیلی عامه پسند، چه نام جنگ ستارگان را داشته باشد یا نه، که به طور فعال فرضیات آن را به چالش می کشد و از بین می برد، غیرممکن به نظر می رسد. ریوان به من الهام می دهد. من دنیای بهتری را برای آنها می‌خواهم، برای همه مردان ماشین‌های جنگ ستارگان، که در آن حافظه و فردیت بدون قید و شرط است و نمی‌توان آن را دزدید. اما برای ریوان، مانند هر کس دیگری، تنها یک سرنوشت وجود دارد: بازی در نقشی که دیگران به شما می دهند و کاری که باید انجام شود.