مونروویا، ایندیانا یک فیلم مستند آمریکایی محصول سال ۲۰۱۸ به کارگردانی فردریک وایزمن است. این مستند نگاهی دارد به زندگی روزمره ساکنان یک منطقه کوچک در ایندیانا و اینکه چگونه شهرهای بزرگ به آرامی شهرهای قدیمی و کوچکتر را می بلعند.
مونروویا، ایندیانا یک فیلم مستند آمریکایی محصول سال ۲۰۱۸ است فردریک وایزمن تدوین، تهیه کنندگی و کارگردانی. این مستند بلند، نگاهی اجمالی به زندگی روزمره یک جامعه کشاورز در منطقه کوچکی به نام مونروویا، ایندیانا دارد. این فیلم در 4 سپتامبر 2018 در هفتاد و پنجمین جشنواره بین‌المللی فیلم ونیز به نمایش درآمد.
فردریک وایزمن او در مستند خود داستان خود را بر اساس بررسی کلیشه‌های متضاد قرار داده و نشان می‌دهد که چگونه ارزش‌هایی مانند خدمات اجتماعی، وظایف دولتمردان، دوری از فساد رادیکال و از سوی دیگر زندگی معنوی، سخاوت و اصالت شخصی شهرستان مونروویا هستند، در اینجا شکل گرفته اند و اکنون نسل به نسل توسط مردم زندگی می کنند. کارگردان نگاهی پیچیده و در عین حال ظریف به زندگی روزمره در این شهر روستایی ارائه می‌کند و می‌توان گفت وارد تعریف کنونی فرهنگ شهری آمریکا می‌شود، این منطقه شبه آمریکایی، شیوه‌ای از زندگی که همیشه در آمریکا مهم بوده است، اما در شهرهای بزرگ. سواحل شرقی نه در غرب و نه در سایر شهرهای بزرگ کمتر شناخته شده است، یا همانطور که زندگی مدرن به تدریج آنها را از حافظه پاک کرده است، واضح است که داستانی که گفته می شود موضوعی جهانی و جهانی دارد. نه تنها در آمریکا و شهرهای بزرگ آن، بلکه در سراسر جهان.
داستان مستند Monrovia, Indiana فقط از طریق صداها و اغلب صداها و زمزمه های اعضای جامعه که معمولاً شنیده نمی شود یا به آن اهمیت داده نمی شود، دانسته یا ندانسته روایت می شود و یک دوربین فیلمبرداری هر چیزی را که در آنجا وجود دارد ضبط می کند. آنجا و در کل این مستند نه موسیقی متن دارد و نه راوی. مستند Monrovia, Indiana از زمان اکران خود در سینماها در 26 اکتبر 2018 تقریباً 36000 دلار در ایالات متحده فروش داشته است.
منتقدان روتن تومیتوز بر اساس 62 نقد به این مستند امتیاز 84 دادند و اکثر این منتقدان معتقد بودند که یک مرد دانا او بسیار صبور بود و تصویری صادقانه از شهروندان مونروویا، ایندیانا ارائه کرد. در متاکریتیک، امتیاز 79 از 100 نشان دهنده نظرات مثبت منتقدان است. آه تو. اوه اسکات، روزنامه نیویورک تایمز، در گزارشی جالب از این مستند بلند تمجید کرد فردریک وایزمن او را «بزرگترین شاعر آمریکایی» نامیدند و به ضرورت تهیه این مستند با توجه به نزدیک بودن به انتخابات ریاست جمهوری 2016 آمریکا اشاره کرد.
در مجموع، مونروویا، ایندیانا، یک کاوش متفکرانه در شهر کوچک آمریکا است که جوهر جامعه ای را که مراکز شهری بزرگتر اغلب نادیده می گیرند، به تصویر می کشد. مونروویا، ایندیانا شهری کوچک، زیبا و عجیب است که در شهرستان مونرو، مورگان سیتی، ایندیانا، ایالات متحده آمریکا واقع شده است. بر اساس سرشماری سال 2020، جمعیت مونروویا 1643 نفر بوده است که نسبت به 1063 نفر در سال 2010 افزایش قابل توجهی داشته است.
مونرویا در سال 1834 ساخته شد و نام این شهر برگرفته از شهر مونرو است که به نام آن نامگذاری شده است. جیمز مونرو نام آن این بود اگر بخواهیم در مورد تاریخ مونروویا صحبت کنیم، باید به اداره پست آن اشاره کنیم که از روز اول ساخت این منطقه کوچک در مونرویا شروع به کار کرد و همچنین پل دریاچه خندق در مونروویا به ثبت رسیده است. ثبت ملی مکان های تاریخی در ایالات متحده آمریکا.
فردریک وایزمن، کارگردان و مستندساز مشهور آمریکایی، کارنامه کاری بسیار پربار و تولید مستند با کیفیت و با تجربه فراوان دارد و بد نیست مروری کوتاه بر برخی از آثار ممتاز این کارگردان داشته باشیم. فردریک وایزمن در سال 1963 اولین فیلم بلند خود را با نام The Cool World کارگردانی کرد که به زندگی شهری در منطقه هارلم نیویورک می پرداخت. او در سال 1967 مستند بسیار قدرتمندی به نام Titicut Fllies را کارگردانی کرد که در یک آسایشگاه روانی در ماساچوست می گذرد و واقعیت های تلخ و سختی را که بیماران این موسسه با آن روبرو هستند را به تصویر می کشد. بعد از یک سال، یک مرد دانا او پرتره ای گیرا و صمیمی از یک دبیرستان فیلادلفیا را با عنوان دبیرستان جلوی دوربین برد و در عین حال چالش های پیش روی دانش آموزان و معلمان این دبیرستان را به نمایش گذاشت.
فردریک وایزمن او در سال 1970 مستند «بیمارستان» را ساخت که نگاهی عمیق به کارکنان و سیستم بیمارستان مرکزی متروپولیتن نیویورک داشت. او در سال 1975 مستند رفاه را ساخت که به بررسی سیستم های رفاهی برای شهروندان در شهر نیویورک می پردازد و در عین حال جسورانه فقر و بوروکراسی آن زمان را به تصویر می کشد و نشان می دهد که فیلمساز/مستندساز به مسائل اجتماعی و ایجاد رفاه برای همه مردم علاقه مند است. اولویت شغلی اوست. پس از 22 سال، فردریک وایزمن او مستند جالبی به نام «مسکن عمومی» را کارگردانی کرد که درباره اتفاقات عادی و روزمره زندگی ساکنان یک ساختمان عمومی در شیکاگو بود. او در سال ۲۰۱۳ مستندی با عنوان در برکلی ساخت که مشاهده‌ای از زندگی دانشجویی در دانشگاه کالیفرنیا، برکلی بود. یک سال بعد، او مستندی درباره گالری ملی ساخت که بر روی گالری ملی لندن و آثار هنری، کارکنان و بازدیدکنندگان آن گالری معروف تمرکز داشت.
یکی از مهمترین ویژگی های کسب و کار فردریک وایزمن می توان به سبک رصدی هر دو این مستندها و فیلم ها اشاره کرد که لحظات ناب خلق شده را بدون استفاده از هیچ متنی (ذهنی یا نوشتاری) ثبت می کند و جوهر زندگی آمریکایی را نیز آشکار می کند. آثار او بدیع و رویکرد او منحصر به فرد است یک مرد دانا او در داستان نویسی همواره مورد تحسین منتقدان و کسانی بوده که آثار مستند را با جدیت بیشتری دنبال می کنند.