بررسی بازی Tchia – زومجی

جلوه بصری این دنیا دیدنی است. Tchia از جمله بازی‌های مستقلی است که سبک گرافیک هنری خود را به درستی انتخاب کرده و توانسته آثار هنری بسیار خوبی در آن سبک خلق کند. دنیای زیبای بازی پر از رنگ های مختلف است و تغییر ساعت روز زیبایی های متفاوتی را به رخ می کشد. چه آسمان پرستاره را ببینیم و چه زمانی که نور خورشید آب را شفاف می کند، بازی Tchia منظره ای را به بازیکنان ارائه می دهد.

جذابیت Tchia در جستجوی این دنیای دیدنی است. دنیایی ساخته شده از بخشی از دنیای خودمان که شاید از وجود آن بی اطلاع بودیم.

قبل از بازی Tchia، نمی دانستم که فرانسه چندین جزیره در اقیانوس آرام، هند و اقیانوس اطلس دارد، از جمله مجمع الجزایر خودمختار کالدونیای جدید. من همچنین نمی دانستم که ساکنان کالدونیای جدید یا جزیره کاناکی به بیش از 30 زبان مختلف صحبت می کنند. من از افسانه ها، اعتقادات، شیوه زندگی، لباس و زیبایی زندگی آنها اطلاعی نداشتم. من نمی دانستم این افراد در این نقطه از جهان وجود دارند.

به لطف ظهور صنعت بازی های ویدیویی از نظر فرصت دادن به توسعه دهندگان بازی های مستقل، امسال توانستم اثری را کشف کنم که توسط دو نفر از ساکنان سابق کالدونیای جدید خلق شده است. دو توسعه‌دهنده بازی‌های متولد کالدونیای جدید اکنون تیم بازی کوچک خود را به همراه چند نفر دیگر در مونترال، کانادا دارند. زمانی که چندین استودیو مستقل دیگر به این تیم کوچک پیوستند، زیر چتر برند Kepler Interactive قرار گرفتند و فرصت های بیشتری برای اجرای ایده ها داشتند. همه چیز اتفاق افتاده است تا برخی از بازیکنان بتوانند یک بازی ویدیویی با الهام از کالدونیای جدید در سال 2023 کشف کنند.

از چیدن درست سنگ ها، یافتن گنج و تبدیل شدن به فانوس برای آتش زدن دشمنان گرفته تا پرواز مانند پرنده و کندن زمین در حین کنترل حیوان دیگر، فعالیت های پراکنده و نسبتا ساده ای وجود دارد که اگر کمی به بازی بدهید می توانید از آنها لذت ببرید. زمان با آنها غیرممکن نیست. با این حال، کل محتوا و محتوای بازی باید به صورت منسجم تر، بهتر و ویدیویی تر به مردم ارائه می شد.

این نوع بازی سازی آنقدر تحت تاثیر زندگی شخصی سازنده بازی قرار می گیرد که نمی تواند در تیم های بزرگ جای بگیرد. نحوه سرمایه گذاری شرکت های بزرگ در پروژه های مختلف و نحوه کنترل این تیم ها توسط چند مدیر که خود باید به افراد دیگر پاسخ دهند، انجام برخی کارها را تقریبا غیرممکن می کند. ساختارهای کاری مرسوم و مملو از کنترل هرگز به توسعه دهندگان بازی های ویدیویی اجازه نمی دهد تصمیم بگیرند که می خواهند به طور جدی از زبان Drehu در بازی خود استفاده کنند. طبق آمار، تنها حدود دوازده هزار نفر در جهان وجود دارند که آن را به طور کامل یاد گرفته اند.

ای کاش چنین لحظاتی در بازی Tchia بیشتر بود. لحظاتی که در آن می توانستم سعی کنم انواع چالش ها را بر اساس مکانیک بازی جالب حل کنم. تا بازی از این نظر منسجم تر شود. در کار استودیو آواسب، بیشتر بار یکپارچه نگه داشتن تجربه بر دوش داستان است. داستانی که نه روایت بدی دارد و نه خالی از لحظات قابل توجه، اما با عجله و اغراق های نابجا، هرگز به حدی نمی رسد که نقاط ضعف سایر قسمت ها را بپوشاند.

معمولاً وقتی محصولی را به خاطر اصالت غیرقابل انکارش تحسین می کنیم، با اثری روبه رو نیستیم که دقیقاً می دانیم تحت تأثیر چه داستان هایی تولید شده است. تیچیا منبع الهام عجیبی دارد. آنقدر خاص که ویژگی های منحصر به فرد همان منبع الهام آن را از بسیاری جهات تازه و بدیع می کند.

بازی Tchia بر اساس تجربه نسخه PS5 بررسی شده است