نقد و بررسی فیلم (هوا) | مایکل جردن و نایک!

این فیلم شبیه همه فیلم‌های واقعیت‌محور است، مثل همه آن‌ها، سرخوردگی‌ها، ناامیدی‌ها و استرس‌های شخصیت‌هایش را نشان می‌دهد، روایت تلاش‌های آن‌ها را به تصویر می‌کشد و در نهایت اطلاعاتی از تاریخچه آن‌ها به دست می‌دهد. بن افلک بسیار تلاش می کند تا در بحران کمبود تعلیق و اضطرابی که در چنین فیلم هایی وجود دارد، نیفتد، اما باز هم نمی تواند آن ویژگی دراماتیک را در روایت خلق کند تا جایی که فیلم شما را به خود جلب کند، در حالی که شما این کار را نکنید. اصلا چیزی در مورد کفش ایر نخواهم داشت. جردن و تاریخچه خط تولیدش را نمی دانم.

style=”clear: two;”>هوا فیلمی داستان محور است، منظره ای که هیچ شخصیت فعالی ندارد و بدون فضای مشخصی اتفاق می افتد. شخصیت اصلی بن افلک سانی است که تلاش های او منجر به عقد قرارداد بین نایک و جردن می شود. اما سانی شخصیتی نیست که بتوان آن را راضی کرد. کارگردان به طور اتفاقی سانی را نادیده می گیرد و او را تحلیل نمی کند. آنچه در اینجا برای پیرنگ بسیار مهم خواهد بود، انگیزه های سانی برای گرفتن جردن است. او برای به دست آوردن جردن ریسک بزرگی می کند، اخلاق حرفه ای را نادیده می گیرد و وکیل جوردن ها را دور می زند تا شخصاً به خانه آنها برود و با مادرش صحبت کند.

هوا یک فیلم روایی است، نمایشی که هیچ شخصیت فعالی ندارد و بدون فضای خاصی اتفاق می افتد.

یکی دیگر از عناصر مهم در ایر نایک است. در این روایت، نایک باید به عنوان یک چهره فعال در بازی شناخته شود، زیرا اعتقاد بر این است که بزرگترین بسکتبالیست تاریخ به این شرکت هویت خاصی می بخشد. بن افلک بدون هیچ دلیلی ترجیح می دهد این آیتم را نشان ندهد و هزینه آن را پرداخت نکند و در مورد نایک زیاد صحبت نکند. فیلمساز به درگیری ها و گفتگوهای فیل و هیئت مدیره اشاره ای نمی کند و مسائل آنها را شرح نمی دهد. حذف نایک از خطوط هوایی، یکی از پر تعلیق ترین عناصر روایت را حذف می کند و عملاً بسیاری از درگیری ها را از بین می برد. درگیری ها و رویدادهای درون سازمان نایک می تواند برای سانی مانند یک ضدقهرمان باشد.

ایر با یک روایت مستقیم و ساده ادامه می دهد و کل فیلم به یک سوال ختم می شود، چه اتفاقی افتاد که جردن به نایک آمد؟ بن افلک تا جایی که می توانست به داستان اصلی پایبند بود و فیلمش را با کمترین تغییرات در رویدادها ساخت. از آنجایی که مایک جردن در مراحل نویسندگی و کارگردانی فیلم حضور داشت، می توان مطمئن بود که این فیلم تصویری نسبتا دقیق از شرایطی است که نایک، جردن و خانواده اش پشت سر گذاشتند. در این فیلم، افلک از ساده ترین و آسان ترین راه برای به رخ کشیدن یکی از سودآورترین رویدادهای تجاری تاریخ ورزش استفاده می کند و درگیر پرداخت های عمیق و ناشیانه نمی شود.

صفحه نمایش تلاش Sunny یک تصویر غیر دراماتیک را در پیرنگ نشان می دهد. ما واقعاً نمی دانیم چرا او به چنین دردسری می افتد. مال نایک هست؟ و اگر چنین است، چرا بن افلک به گذشته خود نگاه نمی کند؟ انگیزه سانی از این همه از خودگذشتگی چیست؟ زیرا از وظایف خود فراتر می رود. سانی برای پیرنگ بسیار مهم است، به خصوص وقتی شخصیت های دیگر در سایه هستند، اما حتی فیلمساز هم برای چند پلان وارد زندگی شخصی و انگیزه هایش نشد. این فیلم یک شخصیت صاف از سانی می سازد، شخصی که به نظر می رسد فقط یک ربات است، که نه دنیای خصوصی دارد و نه ویژگی هایی که توجه عمومی را به خود جلب کند.

در این قسمت به جسورانه ترین عنصر داستان یعنی مایکل جردن می رسیم. این شخصیت نیز مانند نایک کاملاً از مسیر خارج شده است، بنابراین شما حتی نمی توانید چهره او را به درستی ببینید یا صدای او را بشنوید. بن افلک پاسخ داد که چرا این نوع پرداخت می گوید جردن بزرگتر از آن چیزی است که شما می توانید نشان دهید! اما قطعاً چنین دیدگاهی دلیل نمی‌شود که فیلم به یکی از مهم‌ترین عناصر آن تبدیل شود، زیرا حذف یا افزودن یک عنصر پیرنگ نیاز به دلیلی دارد که در خود روایت توضیح داده شود. فیلم در مورد ارائه شخصیت مایکل جردن به یک سردرگمی غیر دراماتیک رسید.

جردن در تاریخ نایک و خانواده اش نیست، اما همه آنها به لطف جردن پولدار می شوند بدون اینکه ما یک کلمه از او بشنویم. به نظر می رسد بن افلک او را رها کرده است زیرا او هیچ تصوری از این بسکتبالیست نداشت و از بزرگی او حمایت می کرد. هوا یک فیلم بسیار معمولی در میان آثار مبتنی بر واقعیت است، چیزی کم ندارد و نمی تواند به این ژانر سینمایی اضافه کند.