نقد و بررسی فیلم Armageddon Time A Personal Account of Coming of Age

پدربزرگش نیز هر بار که بحثی پیش می‌آید، از بدی‌های نژادپرستی و مشکلاتی که ایجاد می‌کند به او می‌گوید. چه این نژادپرستی به رنگ پوست مرتبط باشد یا به مذهب یا منشأ مردم. چنانکه او و مادرش به خاطر دین و محل زندگی خود سختی های زیادی را متحمل شده بودند.

دوستی پل و جانی علت تمام اتفاقاتی است که منجر به رشد و بلوغ پل شد. از اولین باری که با هم علف می کشند (به پیشنهاد جانی) تا روزی که تصمیم می گیرند کامپیوتر مدرسه را بدزدند (این بار به پیشنهاد پل). این مسیری است که به آنها کمک می کند تا بفهمند در دنیای اطرافشان چه اتفاقی می افتد.

استراتژی اصلی زمان آرماگدونکه فیلمنامه آن نیز توسط خود گری نوشته شده است، استفاده از عنصر «تضاد» است. این فیلم برای روایت داستان خود از موضوعات بسیار آشنا استفاده می کند: پل گراف، شخصیت اصلی فیلم، پسری است که اطرافیان، در خانه و مدرسه او را درک نمی کنند. معلمش با او مشکل دارد و پدر و برادرش رفتار خوبی با او ندارند. مادرش (هاتاوی) که کمی بهتر با او رفتار می کند، دوست دارد که او مانند همه افراد به ظاهر موفق دیگر موفق شود. در میان آنها تنها پدربزرگ (هاپکینز) است که او را درک می کند و به علایق و استعدادهای او کمک می کند. پل می خواهد هنرمند شود.

با این حال، فیلم بیشتر به کلیشه ها نزدیک است و از آن تصاویر و ایده های ساده معمولی استفاده جدید و خلاقانه ای نمی کند. فیلم جیمز گری بیشتر برای مخاطبان کمتر جدی یا جوان‌تر مناسب است. کسانی که آشنایی چندانی با این ایده ها و تصاویر ندارند در نمونه های دیگر (برای این منظور می توانید فیلم را با دیزی مقایسه و پیچیدگی ها و پیچش های آن و تأثیری که در نهایت بر مخاطب می گذارد). گاهی فیلم زیاد پخش می شود و به خوانندگی نزدیک می شود. برای درک بهتر این شعارزدگی علاوه بر تمامی موارد ذکر شده می توان به موضوع نژادپرستی در فیلم نیز توجه کرد و برای درک آن مراجعه به صحنه ای از فیلم ضروری و کافی به نظر می رسد: جایی که جانی در اتاق روبروی خانه پل نشسته است و صحنه خداحافظی، مادربزرگش را به یاد می آورد. فلاش بک ها از یک سو بسیار نامتناسب با شرایط کنونی و از سوی دیگر به بی ظرافت ترین و ناشیانه ترین شکل ممکن طراحی و اجرا می شوند.

در ادامه متن، داستان فیلم پیش می‌رود.

فیلم جیمز گری بیشتر برای مخاطبان کمتر جدی یا جوان‌تر مناسب است. کسانی که با این ایده ها و تصاویر در نمونه های دیگر آشنا نیستند

همه دوست دارند پل مسیر را در یکی از شاخه های شناخته شده و آزمایش شده دنبال کند و در زندگی آینده خود به ثبات مالی دست یابد. «موفقیت» برای شخصیت های فیلم با همین ثبات و توانایی مالی برابر بوده است.

نقاشی می کشد و البته به موشک و اینها هم علاقه دارد. چندین بار در طول فیلم، او به وضوح نشان می دهد که می خواهد هنرمند شود. اما چه کسی جز پدربزرگش این موضوع را جدی می گیرد؟ همه دوست دارند او در یکی از شاخه های شناخته شده و آزمایش شده ادامه دهد و در زندگی آینده خود به ثبات مالی برسد. «موفقیت» برای شخصیت های فیلم با همین ثبات و توانایی مالی برابر بوده است. اما آن تصاویری که ساخته شده بودند در کل تبدیل به کلیشه شدند. جیمز گری نیز از آن در راه های جدید یا خلاقانه استفاده نمی کند.

البته جانی زود تسلیم شد. او می داند که وقتی پول و خانواده ای برای حمایت از او نداشته باشد و همچنین وقتی سیاه پوست باشد، شانس چندانی ندارد و مورد تبعیض و محرومیت قرار می گیرد. همانطور که پلیس از پل می پرسد که آیا او به کمک نیاز دارد، اما از جانی نپرسید. اما پولس به همه این رویدادها نیاز دارد تا رشد کند و بفهمد جهان چگونه کار می کند. او که در ابتدای فیلم وقتی به دفتر کارگردان می رود به جانی می گوید: «اگر اتفاق بدتری بیفتد، من پشت سرت خواهم بود». اما درست در بزنگاه، جایی که جانی را دستگیر می‌کنند، شروع به فرار می‌کند و فقط در آنجا برمی‌گردد که او نیز دستگیر می‌شود. اما در هر صورت دستگیری و دیدن جزییات این حادثه دید واقع بینانه تری به اطرافش می دهد. همچنین رابطه او با پدرش را کمی بهبود می بخشد.