تماس با فرازمینی ها؛ کاوشگرهای بیگانه می توانند به ترتیب معکوس وارد شوند

در ابتدا، کاوشگرهایی مانند وویجر که وارد فضای بین ستاره ای شده اند، جزو اولین کاوشگرهایی خواهند بود که فرستاده می شوند. البته، اسمیت فکر می کند که این ایده باید با احتیاط مورد استفاده قرار گیرد، با این حال، او از آن برای تکمیل بحث استفاده می کند. با توجه به او:

در چنین سناریویی فرقی نمی کند کاوشگر مورد نظر وویجر 2 باشد یا پایونیر 11. تبلت طلایی الهام بخش وویجر 2 برای معرفی انسان ها به بیگانگان در واقع یک تلاش بیهوده است. تمدن بیگانه خیلی قبل از رسیدن لوح طلایی اطلاعاتی در مورد بشریت به دست خواهد آورد.

اما در این مثال، کاوشگرهای زمینی به یک ستاره نسبتاً نزدیک فرستاده می شوند. حال اگر کاوشگر را با افزایش برد به ستاره ای در فاصله 100 سال نوری از ما بفرستیم چه می شود؟ در چنین مثالی، نسل 140 کاوشگر اولین کاوشگری خواهد بود که به مقصد می رسد. چنین کاوشگری در سال 14000 از برنامه اکتشاف بین ستاره ای پرتاب می شود و مطمئناً بسیار سریعتر از یک کاوشگر نسل صفر مانند وویجر 2 خواهد بود. این کاوشگر 28200 سال پس از شروع برنامه و اولین کاوشگر به مقصد خود می رسد. ارسال شده در این سناریو تا سال 1972000 سال بعد وارد نخواهد شد.

بر اساس محاسبات اسمیت، سرعت کاوشگرهای چنین تمدن هایی می تواند به یک دهم سرعت نور برسد و مدت زمان این برنامه 200000 سال خواهد بود. ناگهان فاصله حدود 2 میلیون ساله بین ورود کاوشگر نسل صفر و کاوشگرهای یک دهم سرعت نور دیگر وجود نخواهد داشت.

بخوانید  حالت کوانتومی، مکمل خطای کوانتومی، اعلام می شود

2700 سال دیگر کاوشگر نسل 27 ارسال خواهد شد. چنین کاوشگری بسیار پیشرفته تر است و سریعتر حرکت می کند و تنها در 5560 سال یا 74000 سال قبل از رسیدن وویجر 2 به مقصد به کاوشگر نسل صفر خواهد رسید.

اسمیت با مثالی نشان می دهد که کاوشگر نسل بعدی هر صد سال یک بار پس از تبدیل زمین از تمدن غیرفعال به تمدن فعال پرتاب می شود. موشک گدارد و کاوشگر وویجر در یک قرن به فضا پرتاب شدند.

بر اساس محاسبات اسمیت، وویجر 2، که کاوشگر نسل صفر بشر در نظر گرفته می شود، در حدود 80000 سال آینده به هدف بین ستاره ای نزدیک خواهد رسید. بنابراین، هر 100 سال، بشریت کاوشگر بعدی را به همان مقصد خواهد فرستاد.

این آمار برای تمدن بیگانه فعالی است که کاوشگرها را در یک سناریوی خطی به زمین می فرستد. اما در حالی که کاوشگرهای اولیه ما بسیار کند هستند، تمدن بیگانه پیشرفته تر کاوشگرهای سریع تری خواهد داشت.

اما اولین کاوشگر پیشرفته ای که به زمین می رسد مطمئناً با استانداردهای ما بسیار پیشرفته خواهد بود و ممکن است نتوانیم هیچ اطلاعاتی از آنها به دست آوریم. علاوه بر این، ممکن است نتوانیم از روش مهندسی معکوس برای رمزگشایی آن استفاده کنیم و حتی در درک مفاهیم آن دچار مشکل شویم. این نمونه ها از نوع انبساط خطی هستند که در آن سرعت پروب ها به صورت خطی افزایش می یابد. اما اسمیت به همین جا بسنده نمی کند. همچنین دو نمونه را با شتاب نمایی بررسی می کند.

بخوانید  پشتیبانی پردازنده Core i9-13900K از حالت 350W در برخی مادربردهای سری 700

اسمیت همچنین در مقاله خود به بررسی دو نمونه مختلف از پیشرفت های تکنولوژیکی می پردازد. در مثال اول، سرعت کاوشگرها از تاریخ اولین پرتاب به صورت خطی افزایش می یابد. در مثال دوم سرعت به صورت تصاعدی افزایش می یابد. اسمیت برای هر مثال دو مثال را بررسی می کند. یکی برای کاوشگر فرستاده شده از زمین (یک تمدن فرازمینی غیرفعال) به یک تمدن فعال فرازمینی. و مثال دوم مربوط به کاوشگری است که از یک تمدن فعال فرازمینی به یک تمدن فرازمینی غیرفعال (زمین) فرستاده شده است.