اندیکا اثری داستان محور است که با گذر از مفاهیم پیچیده و منحصر به فرد می کوشد تا موضوع باور و اعتقاد را از منظر خود موشکافی کند. به بررسی بازی ادامه دهید.
Indika از استودیوی مستقل Odd Meter است که امروز منتشر می شود، و من شخصاً از زمانی که اعلام شد، در حال امتحان کردن آن هستم. این بازی شخصیتی شبیه به رمان های معروف روسی از نویسندگان بزرگی چون داستایفسکی دارد و نکته مهم در آن ورود به مفهوم ایمان و اعتقادات مذهبی است. موضوعی که مثلاً در کتابی مثل برادران کارامازوف بی نهایت دقیق و عمیق به چالش کشیده می شود و همین شباهت ها عاملی است که می تواند اندیکا را به تجربه ای خاص و خیره کننده تبدیل کند. اما سوال اینجاست که آیا اندیکا نیز می تواند به سراغ چنین موضوعاتی و همچنین شاهکار داستایوفسکی رفته و آن را در قالب بازی های ویدئویی به درستی بررسی کند؟
همه چیز با مروری بر زندگی روزمره راهبه ای به نام ایندیکا شروع می شود. ایندیکا در یک صومعه در روسیه مشغول یک مراسم مذهبی است که برای لحظاتی ذهنش پریشان می شود و به نوعی این مراسم را مختل می کند. سپس می بینیم که ظاهراً این راهبه جوان سابقه چنین رفتاری را دارد و به همین دلیل است که راهبه های دیگر صومعه از او ناراضی هستند و با نفرت به او می نگرند. ایندیکا مشغول کارهای روزمره است و در ابتدای داستان بازی با ذکر یک ایده آل یکی از چالش های خود را معرفی می کند. ایندیکا به طرز آزاردهنده ای مشغول یک روال خسته کننده است و صدای شوم در سرش همه تردیدهای او را در مورد انجام آن به چالش می کشد. چگونه یک عمل به ظاهر بیهوده و بی معنی می تواند مردم را باور کند که از طریق آن می توانند آب را پاک و مقدس کنند؟ این فقط یک مثال بسیار ساده از چیزهایی است که بازی سعی دارد به آن فشار دهد و می خواهد بگوید که آیا این نوع باورها و باورها واقعا منطق درستی دارند یا خیر.
اما پس از یک اتفاق دیگر، ایندیکا مجبور می شود برای رساندن پیامی صومعه را ترک کند و پس از مدتی با شخصیتی به نام ایلیا آشنا می شود. ایلیا سربازی است که به دلایل نامعلومی نیز از موقعیت فعلی خود فرار می کند. شخصاً زمانی که شخصیت های اندیکا و ایلیا برای اولین بار کنار هم قرار گرفتند، انتظار داشتم که بازی با توجه به آنچه تاکنون ساخته است، از الیجا به عنوان یک شخصیت متقابل برای ایندیکا استفاده کند و به نوعی، اعتقادات متضاد این دو، آن را تبدیل به یک شخصیت کند. بخشی برای جذاب کردن داستان اما یکی از چیزهایی که در مورد ایندیکا خیلی دوست داشتم این است که او چنین کار کلیشه ای انجام نمی دهد و در عوض، این دو شخصیت تبدیل به افرادی می شوند که اعتقادات اولیه یکسانی دارند و برداشت و دیدگاه متفاوتی نسبت به آنها دارند و از قضا این نوع تضاد دارند. بسیار جذاب تر از تقابل بین مؤمنان و غیر مؤمنان شده است.
Indica به نوعی با Hellblade تفاوتی ندارد. راهبه جوان داستان مدام صداهایی را در ذهن خود می شنود که به نظر می رسد با باورهای او در تضاد است. نمی‌خواهم بازی را خیلی اسپویل کنم، اما مثلاً در یکی از صحنه‌های ابتدایی بازی، اندیکا با صحنه‌ای مواجه می‌شود که در نگاه اول انتظار داریم یک راهبه سعی کند از این اتفاق جلوگیری کند. اما در عین حال صدای ذهنی اندیکا او را ترغیب می کند که دست از این کار بردارد و شاید خود او نیز در این ماجرا نقش داشته باشد. این زمزمه ذهنی ثابت Indica، درست مانند Hellblade، یکی از جذابیت های اصلی بازی، بازی Silas Carson در نقش این موجود به ظاهر شیطانی و تاثیر گفتگوها و دیالوگ های غنی از آن بیشتر است.
اما یکی از دلایلی که فکر می کنم Indica یک تجربه واقعا خوب و ارزشمند است، نوع نگاه سازندگان آن به مفاهیم پیچیده ارائه شده در بازی است. آثاری که به مفاهیمی مانند مذهب یا اعتقادات می پردازند معمولاً احتمال بسیار زیادی برای افتادن در دام کلیشه ای دارند و حتی اگر در ابتدا به نظر می رسد چنین قصدی ندارند، پس از مدتی به جمع کلیشه ها می پیوندند. حامیان کامل یا مخالفان کامل این باورها و تلاش برای دیکته کردن باورهای شخصی خود به مردم. با این حال، اندیکا تا حد زیادی در این کلیشه قرار نمی گیرد، بلکه با ارائه دیدگاه های متفاوت و نه لزوماً متناقض، سعی در طرح سؤالاتی برای مخاطبان خود دارد و دقیقاً نوع تضاد میان ایندیکا و ایلیا، ابزار آن است. برای این منظور مورد استفاده قرار می گیرد. البته بازی شروع و پایان خاصی دارد و البته به نظر من در قسمت آخر داستان کمی اشتباه می کند، اما در طول روایت به شعور مخاطب خود احترام می گذارد و این باعث شد تا یک تجربه واقعا ارزشمند از نظر داستان.
البته Indica یک بازی داستان محور است که هدف اصلی خود را بر روایت داستان از طریق دیالوگ های ارزشمند و مفاهیم پیچیده متمرکز کرده است، اما در گیم پلی نیز شاهد مکانیزم های نسبتا جالبی هستیم. پازل ها چالش اصلی گیم پلی ایندیکا هستند و هر از چند گاهی باید معماهای محیطی مختلفی را حل کنید. این پازل ها شامل حرکت دادن یک سکو برای رسیدن به مکان های مرتفع یا مواردی از این قبیل است و گاهی اوقات باید از دست دشمن فرار کنید یا با سرعت بالا از موانع دور بزنید. معماهای بازی چندان پیچیده و دشوار نیستند و با وجود اینکه برخی از آنها طراحی هوشمندانه ای دارند، برخی دیگر تنها برای چند ثانیه مخاطب را درگیر حل یک معمای ساده می کنند. اما یکی از چیزهایی که در مورد ایندیکا متاسفم این است که یکی از مکانیک های جالب بازی به درستی و کافی استفاده نشده است. گاهی اوقات صدای ذهنی ایندیکا به قدری قدرتمند و بی بند و بار می شود که می تواند ظاهر دنیای بازی را خراب کند و در این مواقع اگر وارد حالت دعا شوید، می توانید دنیا را به حالت قبلی خود برگردانید و بین این دو حالت سوئیچ کنید. این مکانیک پتانسیل ایجاد پازل های محیطی شگفت انگیز را داشت، اما متأسفانه توسعه دهندگان از آن در زمان های بسیار محدود و به روشی بسیار ساده استفاده کردند، به همین دلیل است که ما هرگز پتانسیل واقعی این مکانیک را برای شکوفایی نمی بینیم.
اندیکا کمی طنز هم دارد که البته جدیت مفاهیمی را که بررسی می کند به خطر نمی اندازد. یکی از جالب ترین این طنزها وجود سیستم ارتقای کاراکتر است که با کسب امتیاز در طول بازی می توان مهارت های عجیب و غریب را در مورد ایندیکا ارتقا داد و از همه جالبتر در هنگام لود شدن بازی، متن ها می توانند دیده می شود که نشان دهنده این نکات است و ارتقاء کاراکترها عملاً هیچ تأثیری در بازی ندارد! همچنین گاهی اوقات بازی به افکت دو بعدی با گرافیک پیکسلی سوئیچ می کند و این نوع مراحل بسیار کوتاه تنوع قابل قبولی را در اندیکا ایجاد می کند.
از نظر بصری، Indika نیز یک بازی ارزشمند است. گرچه گرافیک فنی اثر چندان چشمگیر نیست، اما از نظر فنی، سازندگان تصاویری کاملاً مناسب با حال و هوای عمومی روسیه قرن نوزدهم ساخته اند که در کتاب های مختلف داستان هایی در مورد آنها خوانده ایم. بارها و یا که خود بازی قصد دارد به بهترین شکل به تصویر بکشد. صدای شخصیت ها و نقش آنها نیز از کیفیت بسیار بالایی برخوردار است و همین امر باعث می شود تا تاثیر مفاهیم داستانی در بازی بسیار بالاتر از قبل باشد و از همه مهمتر شخصیت پردازی خود شخصیت ها را به شکل ایده آلی بهبود می بخشد.
در کل Indika یک اثر متفاوت و متمایز در بین بازی های اخیر است که شاید ضعف هایی به خصوص از نظر گیم پلی داشته باشد اما از نظر داستانی و پرداختن به مفاهیم پیچیده ای مانند اعتقادات مذهبی در مدت 6-7 ساعت می توان آن را تجربه کرد. تجربه ای که مخاطب را راضی نگه می دارد و باعث می شود مدتی به مشکلات مشابه فکر کنند. پس اگر از علاقه مندان به رمان های روسی هستید یا می خواهید آثار متفاوتی را امتحان کنید، پیشنهاد می کنم ایندیکا را از دست ندهید.
بررسی بازی بستگی به نسخه PC دارد و ناشر کد آن را برای یک گیمر ارسال کرده است.