در سال 2022، مهندس گوگل بلیک لموین با یک سخنران برجسته ارتباط برقرار کرد. گفتگوی آنها به طور طبیعی جریان داشت و از فلسفه گرفته تا تلویزیون و رویاهای آینده را در بر می گرفت. فقط یک مشکل وجود داشت: بلندگو یک ربات چت هوش مصنوعی بود.
با صحبت با مدل زبان LaMDA گوگل، LeMoyne به تدریج متقاعد شد که چت بات شبیه یک شخص است. اما آیا این ادعا می تواند درست باشد؟
ابیگیل تولنکو، دانشجوی دکترای فلسفه علم در دانشگاه هاروارد می‌گوید: در اکثر چارچوب‌های اخلاقی، ملاحظاتی مانند حقوق و وظایف، تمجید و سرزنش، حیثیت و اختیار در سطح فردی ظاهر می‌شوند. بنابراین، این سوال که آیا سیستم های الکترونیکی قادر به کسب شخصیت هستند، پیامدهای گسترده ای برای نحوه تعامل ما با این فناوری ها دارد.
ابن سینا در بسیاری از مسائل مشابه اخلاق دانان معاصر تأمل کرد.
در سال‌های اخیر، بسیاری از فیلسوفان استدلال کرده‌اند که آنچه از ما انسان می‌سازد، ظرفیت ما برای تجربه آگاهانه است. اما چگونه آگاهی را تعریف کنیم؟ از چه شواهد بیرونی می توانیم برای تعیین اینکه موجودی دارای آگاهی است استفاده کنیم؟ عدم توافق در مورد این سؤالات یکی از دلایلی است که بحث در مورد شخصیت هوش مصنوعی برای مدت طولانی حل نشده است.
ابن سینا قرن ها قبل از اختراع ماشین چاپ زندگی می کرد، چه رسد به هوش مصنوعی. با این حال، او در مورد بسیاری از سوالات مشابه اخلاق شناسان مدرن فکر کرد: چه چیزی یک انسان را به جای حیوان تبدیل می کند؟
همانطور که محققان معاصر در زمینه هوش مصنوعی علاقه مند به مقایسه فرآیندهایی هستند که زیربنای پاسخ های هوش مصنوعی و انسان به کارهای مشابه است، ابن سینا نیز علاقه مند به مقایسه فرآیندهای درونی انسان و حیوانات برای دستیابی به نتایج رفتاری مشابه بود. به گفته وی یکی از توانایی های اساسی تمایز انسان، درک کلیات است. در حالی که حیوانات فقط می توانند در جزئیات فکر کنند (چیزهای خاصی که درست در مقابل آنها قرار دارد)، انسان ها می توانند بر اساس قوانین کلی فکر کنند.
ابن سینا در کتاب النفس از نمونه معروف باستانی مقابله گوسفندان با گرگ صحبت می کند. او ادعا می کند که در حالی که انسان ها به این اصل کلی استناد می کنند که “گرگ ها به طور کلی خطرناک هستند و حیوان خاصی که با آن روبرو می شوند گرگ است، بنابراین آنها باید فرار کنند”، حیوانات متفاوت فکر می کنند. آنها قانون کلی را استنباط نمی کنند، فقط گرگ را می بینند و می دانند که باید فرار کنند. آنها به جای بحث در مورد ویژگی های کلی گرگ ها، خود را به جزئیات محدود می کنند.
تمایزی که ابن سینا بین روانشناسی انسان و حیوان ایجاد کرده است بسیار شبیه به تمایزی است که محققان معاصر در رابطه با هوش مصنوعی به بررسی آن می پردازند.
تحقیقات موجود نشان می دهد که شبکه های عصبی مصنوعی توانایی تعمیم ترکیبات سیستماتیک را ندارند. زبان شناسان و دانشمندان علوم شناختی از این اصطلاح برای توصیف انواع استنتاج های حاصل از قواعد تعمیم یافته استفاده می کنند. این روش یکی از اصلی ترین روش های استدلالی است که انسان ها در زندگی روزمره خود از آن استفاده می کنند.
در حالی که انسان‌ها معانی انتزاعی را از رشته‌ای از کلمات به دست می‌آورند که می‌توان آنها را با ایده‌های پیچیده‌تر ترکیب کرد، هوش مصنوعی مجموعه‌های داده‌های آماری را برای ورودی‌های داده‌ای خاص که با یک کار خاص مطابقت دارند جستجو می‌کند.
این تفاوت تا حد زیادی محدودیت های هوش مصنوعی معاصر را توضیح می دهد. برای مشاهده این تفاوت در عمل، به تست های کپچا نگاه کنید، که برای تمایز بین انسان و ربات ها استفاده می شود و ربات ها قادر به خواندن نیستند. تفاوت های کافی تشخیص حروف را حتی برای پیچیده ترین سیستم های مصنوعی دشوار می کند. دلیل آن این است که سیستم توانایی تعمیم انتزاعی در مورد ویژگی های اصلی حروف را ندارد و نمی تواند آنها را به نمونه کج تعمیم دهد.