بازی‌های مستقل تمایل دارند فضاهایی را کاوش کنند که برای ناشران بسیار خطرناک یا برای برخی از بازیکنان بسیار جذاب به نظر می‌رسد. فصل چیزی بیش از یک طاقچه نیست، اما وجود آن چیز خوبی است. شما در نقش یک زن جوان به نام استل بازی می کنید که خانه اش را ترک می کند تا دنیای خود را در آستانه تغییرات عظیم ثبت کند. در دنیای او، “فصل ها” نه تنها الگوهای آب و هوایی جدید را به ارمغان می آورند. آنها جهان را کاملاً تغییر می دهند و اساساً جوامع جدیدی را به وجود می آورند و آنها را بیشتر شبیه یک آخرالزمان (بالقوه) خفیف می کنند.
از نظر گیم پلی، این به معنای دوچرخه سواری استل در حومه شهر با کتاب طرح، ضبط صوت، دوربین، و آزادی برای کاوش در جهان به دلخواه است. از مردم در حین حرکت به سمت امن و مکان‌هایی که مدت‌هاست یا اخیراً رها شده‌اند عکس می‌گیرید و از طریق همه اینها، با مستند کردن مناظر و صداهای مکانی که به زودی در زمان گم می‌شود، داستان خود را تعریف می‌کنید. همانطور که تصمیم می گیرید چه چیزی را می خواهید در کتاب طراحی خود جاودانه کنید، روایت خود را ایجاد می کنید و تصاویر، عبارات، نقاشی ها و موارد دیگر را که فکر می کنید برای بیان داستان کشور ضروری هستند، انتخاب می کنید. این شاعرانه، ملایم و مراقبه است، مانند هیچ چیز دیگری که به یاد دارم.
همانطور که استل با دوچرخه خود از صخره در حال مسابقه دادن است، باد احساس خوشایندی می کند. همانطور که او برای استراحت در جنگلی از کرم شب تاب می ایستد، گویی شما هم این شانس را دارید که به سادگی نفس بکشید و وجود داشته باشید. و سپس دیدن کل آلبوم در پایان بازی مانند یک سفر به مسیر حافظه است، حتی اگر خودتان چند ساعت قبل به آنجا رسیده باشید. فصل به همان اندازه که می توان یک بازی ویدیویی را تصور کرد به تمرین ذهن آگاهی نزدیک است و آن را به یک تجربه آرام بخش منحصر به فرد تبدیل می کند.
مارک دیلینی منتقد در فصل ما: نامه ای نقد به آینده می نویسد: «همانطور که استل آلبوم دست ساز خود را کنار هم می گذارد، اغلب تعجب می کنم که چرا یک تصویر خاص گرفتم، چه چیزی را در مورد یک صدای خاص دوست داشتم. “چه خاطرات یا احساساتی را برانگیختم، حتی ناخودآگاه، که باعث شد جهان استل را به شکلی که انجام دادم معرفی کنم، و این در مورد اینکه من چگونه جهان خودم را می بینم چه می گوید؟ Season سوالات درونگرایانه زیادی می پرسد، پاسخ های قطعی کمی ارائه می دهد، و امیدوار است که بازیکنان مایل باشند آن را تنفس کنند، با دقت در مورد آن فکر کنند، و سپس به آرامی نفس خود را بیرون دهند، در حالی که هم به بازی و هم به خودشان فکر می کنند. این غیر متعارف است، حتی در دریایی از هند که دائما چیزهای جدید عجیب و غریب را امتحان می کنند، اما کار می کند. . -مارک دیلینی