در نگاه اول به‌نظر می‌آید که سه ستاره باید به‌طور ناگهانی کم‌نور شده باشند؛ اما به‌سختی می‌توان چنین ایده‌ای را پذیرفت. مشاهدات بعدی هیچ مدرکی مبنی بر افت نور ستارگان از قدر ۲۴ پیدا نکرد. این بدان معنی است که آن‌ها احتمالاً تا ۱۰ هزار برابر یا بیشتر کم‌نور شده‌اند. چه چیزی می‌تواند موجب شود که ستارگان تا این حد چشمگیر کم‌نور شوند؟
فرض اول این است که آن‌ها نه سه ستاره، بلکه دراصل یک ستاره هستند. شاید این ستاره برای مدت کوتاهی، مانند انفجار رادیویی سریع از یک مگنتار (ستاره مغناطیسی) درخشان شده باشد. درحالی‌که این اتفاق رخ می‌داد، شاید سیاه‌چاله‌ای ستاره‌وار از بین ما و ستاره گذر کرد و با ایجاد پدیده لنز گرانشی، موجب شد که ستاره به‌صورت سه جسم منفرد در تصویر به ثبت برسد.
مشکل ایده‌ی یادشده این است که چنین رویدادی بیش از اندازه نادر است. بااین‌حال سایر تصاویر نجومی ثبت‌شده در دهه‌ی ۱۹۵۰ ناپدیدشدن‌های مشابه و سریع چندین ستاره را نشان می‌دهد. در برخی موارد، ستارگان با چند دقیقه‌ی قوسی از هم جدا شده‌اند و از همین رو، ثبت تصاویرشان با لنز گرانشی دشوار است.
فرض دیگر این است که آن‌ها اصلاً ستاره نبودند. سه نقطه‌ی روشن در ۱۰ ثانیه‌ی قوسی از یکدیگر قرار دارند. اگر آن‌ها سه جسم منفرد بودند، پس باید چیزی موجب روشن‌شدن آن‌ها شده باشد. با توجه به بازه‌ی زمانی تقریباً ۵۰ دقیقه‌ای تا ثبت تصویر دوم، علیت و سرعت نور مستلزم آن است که فاصله‌ی آن‌ها از یکدیگر بیش از ۶ واحد نجومی نباشد؛ بدین معنی که اجسام نباید بیش از دو سال نوری از ما فاصله داشته باشند.