سال 2023 است، و اگرچه نسبت به قبل بسیار خصمانه‌تر است، اما جنگ‌های کنسول همچنان در حال خشم هستند، و هر بار که پورت یک بازی Capcom فاقد قفل‌های ابریشمی لئون کندی یا هر چیز دیگری باشد، به‌طور غیرقابل توضیحی فعال می‌شود. واقعیت این است که به اندازه بحث ایکس‌باکس/سونی که امروزه ممکن است تحمل‌ناپذیر باشد، هیچ نسل بازی از آن زمان تا به حال درگیری‌های دوران 16 بیت را نداشته است – اگر دلیل دیگری جز اکثر بازی‌هایی که اکنون روی سیستم‌های متعدد منتشر می‌شوند، وجود نداشته باشد. همان بازی، چند مشکل عملکرد را بدهید یا بگیرید. با این حال، در روزهای بد قدیمی عصر 16 بیتی، اگر همان بازی روی یک پلت فرم متفاوت یکسان به نظر می رسید، صداهای مشابهی داشت، ویژگی های یکسانی داشت یا به دلیل مبهم سانسور می شد، فقط یک بازی شطرنج نبود. دلیل. ، اما هیچ تضمینی وجود نداشت که شما هم همین بازی را دریافت کنید، چیزی شبیه Alan Wake 2 را تصور کنید، با این تفاوت که فصل های Anderson Saga روی PS5 و فصل های Alan روی Xbox بودند. اکنون پوچ به نظر می رسد. در دهه 90 هر سه شنبه بود.
امسال علاءالدین دیزنی سی امین سالگرد تاسیس خود را جشن می گیرد. این یک میدان نبرد هنوز سوزان از جنگ های کنسول های قدیمی است، زمانی که نسخه جنسیس یک عنوان Virgin Interactive با تمام توان انیماتورهای دیزنی بود و SNES یک پلتفرم Capcom داشت که توسط شخصی به نام Shinji طراحی شده بود. میکامی. اما این تنها مورد نبود، و با سه دهه فاصله، زمان آن رسیده است که برخی از امتیازات قدیمی را تسویه کنیم و بفهمیم کدام سیستم با 15 بازی 16 بیتی که یک نام مشترک دارند، و نه چیزهای دیگر، بهترین عملکرد را داشته است.