Sonic the Hedgehog به دلیل وام گرفتن از فرمول معروف هالیوود: یک سفر جاده ای دوستانه با کلانتر شهر کوچک جیمز مارسدن به عنوان یک دستیار انسانی، به عنوان یک اقتباس از بازی های ویدیویی لایو اکشن به طور گسترده مورد تحسین قرار گرفته است. اکنون ناکلز می آید، یک نمایش شش قسمتی که همراه سونیک را با کمک ماردن، معاون وید ویپل (آدام پالی) جفت می کند. اما در حالی که فیلم‌های سونیک عمدتاً بر روی جوجه تیغی تمرکز داشتند و از شخصیت مارسدن برای جهش سونیک استفاده می‌کردند، اقتباس ناکلز این سابقه را زیر و رو می‌کند. وید ویپل در اینجا تمرکز اصلی است و ناکلز (ادریس البا) به طور متناوب به عنوان دستیار، مربی و مک گافین به عنوان طرح داستان مورد نیاز است. نتیجه یک کمدی خانوادگی سرگرم‌کننده در مورد نایب قهرمان مسابقات بولینگ وید ویپل است که در آن ناکلز به تصویر کشیده می‌شود.
Knuckles در قسمت اول برجسته است، زیرا می بینیم که سنت های جنگجوی او با خانواده سونیک در تضاد است، از جمله حضور کوتاهی از Sonic، Tails و Matriarch Maddie با بازی Tika Sumpter. (شخصیت مارسدن تام ذکر شده اما هرگز دیده نشده است). اما وقتی ناکلز متوجه می شود که وید برای برنده شدن در یک تورنمنت بولینگ به تشویق نیاز دارد، از این فرصت استفاده می کند تا یک محافظ را در سنت های جنگجوی خود آموزش دهد. این دو به یک سفر جاده ای به رینو می روند، با چهره های تیره روی دم خود که قصد دارند قدرت ناکلز را بدزدند. گزارش hijinks
تمرکز روی Wade به این معنی است که لذت بردن شما از Knuckles تا حد زیادی به لذت شما از شخصیت کمدی آدام پالی بستگی دارد. او در اینجا هیچ چیز شگفت‌انگیزی انجام نمی‌دهد: او همان احمق دوست‌داشتنی و شلخته را بازی می‌کند که ممکن است در نقش‌های دیگر، از جمله دو فیلم اول سونیک، دیده باشید. این به ویژه در ناکلز گسترده است، و او در قسمت اول چند لحظه را صرف چشمک زدن بیش از حد به دوربین می کند، اما کار می کند. و از آنجایی که این موضوع را بیشتر در سمت “کمدی” طیف اکشن-کمدی قرار می دهد، دلیل واقعی در خنده است. Knuckles این آزمون را برای من با موفقیت پشت سر گذاشت، با حداقل یک خنده بزرگ در هر قسمت و مشتی قهقهه های سبک اطراف آنها.
وید یک بازنده است و او این را می داند، اما ناکلز می بیند که قلب بزرگی دارد و می خواهد به او کمک کند تا اعتماد به نفس بیشتری پیدا کند. سفر به رنو، ظاهراً برای بردن یک تورنمنت بولینگ، همچنین فرصتی برای وید است تا مسائل خود را با پدرش حل کند. پدر غایب او (کری الوز) ظاهراً یک سلبریتی بزرگ در دنیای بولینگ است و قبل از ترک خانواده پدرش با هم بازی می کردند. ما همچنین با سایر اعضای خانواده وید ملاقات می کنیم: مادر یهودی دوست داشتنی وندی (استوکارد چانینگ) و خواهر نفرت انگیز و رئیس واندا (ادی پترسون). پترسون به‌ویژه برجسته است، زیرا بازار را برای بازی خواهران خنده‌دار افتضاح در نظر گرفته است (همچنین نگاه کنید به: The Righteous Gemstones, Violent Night). این بار، او یک مامور اف‌بی‌آی است که او را بر وید ارباب می‌دهد، که چیزی بیش از یک معاون شهری کوچک نشده است. همه اینها به توضیح اینکه چه چیزی وید را به یک فرد ضعیف و نیازمند تبدیل کرده است کمک می کند و یک مسیر محکم برای کمدی ایجاد می کند که هیچ ربطی به بیگانگان یا عوامل شیطانی ندارد.
در عین حال عجیب است که سریالی به نام Knuckles داشته باشید که اینقدر کم روی Knuckles تمرکز دارد. عجیب‌تر این است که نمایش هر چه بیشتر روی وید تمرکز کند، در بهترین حالت خود قرار می‌گیرد غیبت توسط Knuckles. اپیزود چهارم حول محور این است که وید مجبور می‌شود بدون دوست فوق‌العاده قدرتمندش از پس آن بربیاید، که به این معنی است که ناکلز به سختی در این قسمت حضور دارد و یکی از بهترین و بامزه‌ترین سریال‌ها است. بعداً، هنگامی که این دو به مسابقات بولینگ می‌رسند، زمان زیادی از صفحه نمایش به مفسران پل شیر و راب هیبل داده می‌شود، که به نظر می‌رسد بیشتر در حال انجام کارهای ورزشی به صورت رنگی هستند. همه اینها کار می کند، اما این بدان معناست که خود ناکلز در نمایش خودش در صندلی عقب قرار می گیرد.
به سختی می توان این احساس را از بین برد که این ممکن است به دلیل محدودیت بودجه باشد. یک احمق بودن آدام پالی به اندازه انیمیشن سازی یک اکیدنای بیگانه هزینه ندارد، و برخی از لحظات با بازیگران اصلی سونیک به طور قطعی کمتر از همتایان فیلمشان جذاب به نظر می رسند، به خصوص در انیمیشن همگام سازی لب. به هر حال، این یک نمایش تلویزیونی استریم است و نه یک فیلم با بودجه کلان، به طوری که ممکن است محدودیت انتخاب های داستان سرایی را تعیین کرده باشد. و این به خودی خود انتخاب بدی نیست – باز هم، آرک وید جالب است و امکان کمدی خوب زیادی را فراهم می کند – اما هنوز هم برجسته است.
ناکلز به نوعی داستان خودش را دارد. عواملی که به عنوان آنتاگونیست های اصلی خدمت می کنند به دنبال قدرت او هستند، که خطرات را افزایش می دهد و صحنه های مبارزه گاه به گاه را تنظیم می کند. سفر خود ناکلز حول محور پذیرفتن زمین به عنوان خانه جدیدش می چرخد، زیرا از بدو تولد به عنوان یک جنگجوی سرگردان که هرگز در یک مکان مستقر نمی شود، آموزش دیده است. و ما تعدادی تخم مرغ خوب عید پاک را از نمایش دریافت می‌کنیم، مانند صحنه‌ای که توانایی او در پرواز را نشان می‌دهد یا صحنه دیگری که کلاه امضایش را می‌گیرد.
به همین ترتیب، به نظر نمی رسد که همه حرکات در اجرای Wade به طور خاص درآمد داشته باشند. یکی از عناصر داستان در حال انجام حول مجموعه سی‌دی ترکیبی او می‌چرخد، که منبع دفعات سوزن‌های مکرر نگهبانان کهکشان است. اما وقتی از جعبه سی دی آر زیپ دار او برای تحمل بخشی از وزن احساسی رابطه پیچیده او با پدرش استفاده می شود، از بین می رود. (تصور این نسخه شیک و مجلل کری الوز که حتی تظاهر به لذت بردن از موسیقی پاپ با پسر کم هوش خود کند، سخت است.) و در نهایت، این درام خانوادگی به گونه ای با داستان شخصیت شرور در هم می آمیزد که زودباوری را برای هر چیزی که پس از آن دنبال می شود، کاهش می دهد. .
وقتی صحبت از شرورها شد، اینها نقطه ضعف خاصی برای ناکلز هستند. شاید غیرمنصفانه باشد که انتظار داشته باشیم چیزی با انرژی شیدایی جیم کری در نقش روباتنیک برابری کند، اما این شرورها به سادگی فراموش نشدنی هستند. بد بزرگ یک صحنه ساز درخشان اما وحشیانه (روری مک کان) است که ما گمان می کنیم با Robotnik رابطه دارد، در حالی که دو سرسپردگی (کید کودی و الی تیلور) مامورانی ناراضی هستند که به دنبال حقوق هستند. اجراهای آنها قابل استفاده است، اما هرگز فرصت درخشیدن به عنوان چیزی غیر از علوفه ناکلز به آنها داده نشده است، حتی انگیزه های خود را به یک نمایشگاه منفرد منتقل می کنند، جایی که آنها به سادگی داستان های خود را به نوبت برای یکدیگر توضیح می دهند.
همه اینها منجر به نبرد نهایی بین ناکلز و ماشین‌کار می‌شود، که به نظر پایان خوبی برای وید است، اما از هر نظر پخته نشده است. Deus ex machina که مشکل را حل می‌کند، به‌طور سریع انجام می‌شود و شرور نسبتاً سریع اعزام می‌شود. به‌علاوه، در این مرحله ما قبلاً دیده بودیم که وید با موانع اصلی زندگی‌اش دست و پنجه نرم می‌کند، بنابراین نبرد بزرگ برای گره زدن به پایان‌ها سطحی به نظر می‌رسید.
با ادامه دنیای سینمایی Sonic the Hedgehog، ناکلز احساس سبکی می کند. این داستان را به هیچ وجه به شکل قابل توجهی پیش نمی برد، هیچ گونه تخم مرغ عید پاک یا کیانو کامئوی آینده نگر وجود ندارد که من دیدم، و خود ناکلز هم چندان مورد تعظیم قرار نمی گیرد. او فقط احساس راحتی می کند که زمین را خانه خود می خواند. Knuckles به عنوان یک کمدی دوستانه خانوادگی در مورد یک بازنده دوست داشتنی که کمی اعتماد به نفس پیدا می کند، بسیار خوب عمل می کند. به آرامی جریان می‌یابد و با صحنه‌های دعوای نه چندان خشونت‌آمیز گاه به گاه چند خنده را فراهم می‌کند، اما نه تلاش می‌کند و نه موفق می‌شود چیزی بیشتر ارائه دهد.