5 نشانه از اجداد انسان های باستانی که هنوز هم در بدن ما یافت می شود

ما از مطالعه جمجمه های فسیلی می دانیم که افزایش سریع اندازه مغز بلافاصله پس از شروع به راه رفتن ما رخ داد. این نیاز به تغییراتی در لگن داشت تا به نوزادان با مغز بزرگ‌تر اجازه دهد از کانال تولد بزرگ‌تر عبور کنند.

علاوه بر حفره هایی که در آن کره چشم شما قرار می گیرد، حفره های بزرگ دیگری نیز در جمجمه خود دارید.

هر مرزی که برای نشان دادن ظهور بشریت تعیین کنید، آشکار است. راه رفتن منظم روی پاها که دوپا نامیده می شود، یکی از بزرگترین تحولات اجداد ما بوده است.

آیا بشریت با منشا گونه ما یعنی انسان خردمند 300000 سال پیش آغاز می شود؟ یا آیا باید به بیش از سه میلیون سال پیش به نیاکانی مانند لوسی (آفر جنوبی) در شرق آفریقا برگردیم؟ یا حتی به زمان جدایی ما از دیگر نسخه های بزرگ بازگردیم؟

تقریباً هر قسمت از اسکلت ما تحت تأثیر گذار از راه رفتن روی چهار دست و پا به ایستادن روی دو پا قرار گرفته است. این سازگاری‌ها شامل هم‌ترازی و اندازه استخوان‌های پا، لگن، زانو و ستون فقرات بود.

همه پستانداران، از جمله انسان، متعلق به گروه Archaea هستند (خزندگان و پرندگان بخشی از این گروه نیستند). دایمترودون ها از جمله کمانداران معروف ماقبل تاریخ هستند. این خزنده باستانی پشت بادبان اغلب با دایناسور اشتباه گرفته می شود. اگر چه اندام های با فاصله وسیع و دریچه گیجگاهی آن متعلق به دودمان هایی است که گاهی اوقات به عنوان خزندگان پستاندار شناخته می شوند.

در دو طرف جمجمه انسان دریچه ای وجود دارد که بیش از 300 میلیون سال پیش با اجداد ما مشترک بوده است. به حیواناتی که این سوراخ در جمجمه خود دارند کماندار می گویند. کلمه قوس به قوس استخوانی اطلاق می شود که در زیر سوراخ جمجمه پشت هر چشم قرار دارد.

بخوانید  بهترین فیلم های شارلیز ترون | ۲۵ اثر محبوب + امتیاز IMDB
لگن بزرگ شده ما یک ویژگی همولوگ است که بین چندین دودمان اولیه انسان و همچنین تمام انسان های مدرن مشترک است. سپس مغزهای بزرگ ما منجر به انفجار هنر، فرهنگ و زبان شد که مفاهیمی هستند که وقتی در نظر بگیریم چه چیزی ما را انسان می‌کند، بسیار معنادار است.

یک سوراخ در سر