نقد و بررسی بازی Open Roads: A Mother and Daughter Adventure

سازندگان Gone Home به تازگی با Open Roads بازگشته‌اند، که تلاش کردند تجربه‌ای مشابه با اولین بازی خود ارائه دهند. این بازی یک بازی ماجرایی و داستانی است که داستان ترسا را ​​دنبال می‌کند که پس از مرگ مادربزرگش به مادرش کمک می‌کند تا خانه‌اش را تمیز کند و در این راه به رازی درباره گذشته مادربزرگش پی می‌برد و سفری وحشیانه را آغاز می‌کند.

در بازی، بازیکن کنترل شخصیت ترسا، دختر خانواده را بر عهده دارد و در کل با یک داستان روایی از طریق یک بازی شبیه سازی راه رفتن سر و کار داریم. بازی به چند قسمت تقسیم شده است، در هر محیطی بازیکن باید داستان را جلو ببرد و رازهای گذشته مادربزرگ شخصیت اصلی را کشف کند. به طور کلی انجام کارها فقط با اشاره و کلیک است و بازیکن در طول بازی کار زیادی برای انجام دادن ندارد.

Open Roads دارای گیم پلی ساده ای است که در آن تنها با انجام کارهایی که از شما خواسته می شود می توانید در کمترین زمان ممکن بازی را به پایان برسانید.

در کل روند بازی چالش خاصی ندارد و با وجود اینکه به جز محیط ماشین در محیط نسبتا باز قرار داریم اما آزادی عمل خاصی وجود ندارد و بازیکن با کمترین تلاش می تواند راه خود را پیدا کند. به طور کلی، بازی تجربه ای شبیه به Gone Home را ارائه می دهد که مهم ترین تفاوت آن افزایش محیط های بازی و تعامل با شخصیت های دیگر است که در طی آن شخصیت مادر نه تنها به جلو بردن داستان کمک می کند، بلکه اگر مسیر یا چیز دیگری را در پیش بگیرد. اشتباه می کند یا برای ماموریت هایی که انجام نمی شود، با شما صحبت می کند و به شما هشدار می دهد تا ماموریت اصلی را تکمیل کنید.

در مورد گیم پلی بازی نمی توان حرف زیادی زد و سازندگان می توانستند در هر قسمت کوئست های بیشتری و کوئست های متفاوتی قرار دهند تا بیشتر زمان بازی صرفا گذر از مناطق مختلف برای رسیدن به هدف اصلی باشد. البته بازی پازل های ساده ای هم دارد، هرچند قرار نیست چالش خاصی را برای بازیکن ایجاد کنند، اما در نهایت گیم پلی را کمی از یکنواختی کمتر می کنند و کمی به آن تنوع می دهند.

به طور کلی، Open Roads یک بازی بسیار کوتاه است که می تواند در کمتر از یک ساعت تمام شود و حتی تمام دستاوردها یا تروفی های بازی را به دست آورد، اما سازندگان مانند بازی اول، به بازیکن یک گزینه اختیاری برای بازی بیشتر در محیط های کشف شده داده اند. بازی های مختلف و اسرار بیشتر اما در هر صورت ما در مورد یک بازی داستان محور صحبت می کنیم و بخش مهمی از آن روایت و داستان گویی است.

بازی شروع جالبی دارد و می تواند بازیکن را کنجکاو کند. از یک طرف ما باید به دنبال شخصیت مادربزرگ باشیم و از طرف دیگر رابطه مادر و خواهر می تواند به بخش جالبی از بازی تبدیل شود. همانطور که قبلاً گفتم، بازی روندی مشابه با Gone Home دارد و اگر فقط به دنبال اتمام بازی هستید، فقط قسمت هایی از داستان را خواهید دید که برای اتمام بازی نیاز دارید و حاوی اطلاعات محدودی در مورد داستان و گذشته شخصیت ها

Open Roads از بازیگران مشهوری مانند کیتلین دوور و کری راسل برای صداپیشگی شخصیت های اصلی بازی استفاده کرد.

اما بازی این امکان را دارد که محیط را برای یافتن سرنخ ها و اطلاعات بیشتر جستجو کند. این اطلاعات بیشتر در مورد داستان و رویدادها به ما می دهد و می توانید با یافتن حروف، اشیاء یا تصاویر قدیمی اطلاعات بیشتری کسب کنید. این مشکل می تواند باعث شود که بازیکن تلاش زیادی برای شروع به کاوش در محیط در دسترس خود داشته باشد و فقط به گذر از صحنه فکر نکند. با این حال، این می تواند کمی خسته کننده باشد.

سازندگان برای حل این مشکل به سراغ بازیگران برجسته رفتند تا علاوه بر جذابیت بیشتر بازی، توجه بیشتری را به بازی خود جلب کنند. انتخاب بازیگران و استفاده از Caitlin Dever با سابقه بازیگری در Booksmart و Keri Russell با بازی در The Americans از نکات مثبت و جذاب بازی است. در حالی که راسل و دیور هر دو بازی های خوبی ارائه می دهند، در نهایت از پتانسیل آنها استفاده نمی شود، که می تواند از برخی جهات کمی ناامید کننده باشد.

نوع روایت در بازی به گونه‌ای است که در بیشتر بازی‌ها فرقی نمی‌کند که کدام بازیکن صداپیشگی را انجام می‌دهد و نوع روایت در بازی اول شخص است و همچنین، به جز زمانی که در حال صحبت یا در حال صحبت هستیم. ماشین، تقریبا هیچ رابطه خاصی با شخصیت وجود ندارد، ما مادر نداریم. این باعث می شود نتوانیم با شخصیت ها ارتباط برقرار کنیم و داستان رابطه و درگیری دختر و مادر واقعاً نتواند شکل مورد نیاز خود را در طول بازی پیدا کند.

به طور کلی در بازی های روایی به ویژه آثاری که در چند سال گذشته منتشر شده اند، ارتباط با شخصیت اصلی داستان در موفقیت یا شکست اثر بسیار مهم شده است و اگر بازیکن نتواند به صورت عملی با این شخصیت ارتباط برقرار کند، علاقه یا اشتیاق به تجربه گیم پلی و تکمیل آن نیست دیگر وجود ندارد. با این حال، نمی توان از بازی های خوب راسل و دیور چشم پوشی کرد و شخصیت ها را کمی از حالت تک بعدی خارج می کنند; اگرچه ارتباط کامل با آنها غیرممکن است.

اما در بحث فنی، Open Roads دارای گرافیک هنری و قابل قبولی است. اگرچه از نظر فنی ممکن است بازی نکته خاصی نداشته باشد، اما بازی دارای طراحی هنری جذابی بود که باعث جذابیت بیشتر محیط های بازی می شد. اگرچه تعداد محیط های بازی در یک نگاه محدود است، اما با توجه به زمان گیم پلی و همچنین با کمک بخش های گرافیکی فنی مانند سفر جاده ای که تجربه بصری یکسانی را ارائه نمی دهد، قابل قبول است.

اگرچه Open Roads پتانسیل قانع‌کننده‌ای برای مدیریت یک داستان جاده‌ای با محوریت یک دختر و یک مادر دارد، و همچنین از بازیگران شناخته‌شده‌ای مانند کری راسل و کیتلین دیور برای جذاب‌تر کردن شخصیت‌ها استفاده می‌کند، اما نمی‌تواند به تمام این پتانسیل دست یابد. نمی تواند به کاری تبدیل شود که قبلاً انتظارش را داشتیم. این بازی به طور کلی یک کار نسبتا خوب در بخش بازی‌های روایی است، اما در نهایت فقط یک بازسازی از Gone Home بدون تغییرات اساسی است.