چگونه انزوای طولانی مدت قطب جنوب به لطف Starlink پایان یافت؟

مردم برای صرفه جویی در هزینه های گران قیمت تلکس، یک کد ویژه “WYSSA Visa” ارائه کردند. این راه حل خلاقانه در تاریخ قطب جنوب نیز به افسانه تبدیل شده است. نماد ویزا مخفف “با تمام عشق من، عزیزم” است و طیف گسترده ای از عبارات از پیش تعریف شده را برای مضامین محبوب ارائه می دهد، از دشواری های زندگی در قطب جنوب (YAYIR: برف که از شکاف های کوچک به کلبه نفوذ می کند) تا احساسات لطیف. (یحیی: در آرزوی شنیدن صدای تو، عزیزم.)

اگر امروز از پایگاه هایی در قطب جنوب بازدید کنید، ساختارهای رادیویی کروی عظیمی به نام رادوم ها را خواهید دید. در داخل این سازه ها دیش های ماهواره ای قرار دارند که پایگاه های قطب جنوب را ردیابی می کنند.

اولین ماهواره‌ها که توسط شرکت انگلیسی Inmarsat اداره می‌شد، در اوایل دهه 1980 وارد خدمت شدند و پیشرفت بزرگی را در پخش رادیویی نشان دادند. شبکه Inmarst تا 75 درجه عرض جغرافیایی، 9 درجه جنوب دایره قطب جنوب را پوشش داد. این بدان معناست که هنوز برخی از پایگاه‌های قطب جنوب را پوشش می‌دهد.

در دهه 1990، سیستم ماهواره ای ایریدیوم، متشکل از ماهواره هایی در مدار پایین زمین، عملیاتی شد. این ماهواره ها به مدارهای قطبی پرتاب شدند و خدمات مستمری را به تمام نقاط قطب جنوب ارائه کردند. دسترسی گسترده به تلفن های ماهواره ای و ایمیل به زودی جایگزین رادیو شد. اما تماس‌های تلفنی، در عین حال که امکان‌پذیر بود، همچنان به‌طور نامناسبی گران و دشوار بود.

اکنون، انقلاب ماهواره ای قطب جنوب وارد مرحله جدیدی شده است. سال‌های 2022 و 2023 در قطب جنوب تحولی هیجان‌انگیز را برای ساکنان یخ به ارمغان آورد: پیوند ماهواره‌ای استارلینک اسپیس ایکس برای اولین بار آزمایش شد.

معرفی Starlink به این معنی است که حتی دورافتاده ترین مکان های منطقه (محل مهم ترین مطالعات قطب جنوب) می توانند بهتر و بیشتر با دیگران ارتباط برقرار کنند. مثلاً وقتی پیتر نفیک متخصص یخچال های طبیعی از دانشگاه مینه سوتا، که برای اولین بار در تابستان 2009-2010 به قطب جنوب فرستاده شد، مجبور شد عکس های کمپ خود را با فلش برای مک مردو ارسال کند.

نف اکنون مدیر تحقیقات میدانی و داده های قدیمی ترین مرکز اکتشاف یخ است. در تابستان 2022-2023، او اتصال Starlink را در سایت میدانی رهبری کرد و به یکی از اولین کمپ های صحرایی با اینترنت پرسرعت تبدیل شد. تیم Neff اکنون به راحتی به دنیا متصل است و می تواند داده ها را از راه دور ارسال کند.

Nev می گوید Starlink ارتباط را آسان تر می کند و همه ما به آن عادت کرده ایم. متی جردن، که در پایگاه اسکات زندگی می‌کند، می‌گوید استارلینک انجام تحقیقات علمی در قطب جنوب را آسان‌تر کرده است. او می افزاید: «دانشمندان می توانند داده های بیشتری را به نیوزیلند ارسال کنند که سریعتر و کارآمدتر است».

مهمتر از همه، دانشمندانی که در پایگاه های قطب جنوب زندگی می کنند اکنون می توانند نتایج مطالعات خود را با مردم به اشتراک بگذارند. مردم می‌توانند آنچه را که در پایگاه‌های اطلاعاتی تحقیقاتی می‌گذرد ببینند و در مطالعات مشارکت کنند. به گفته دانشمندان، اولین و مهمترین مزیت این ارتباطات، ارضای کنجکاوی و تمایل مردم جهان برای شنیدن مستقیم داستان های قطب جنوب است. درست مانند کاری که دریاسالار برد با رادیو انجام داد.

گام بعدی در بهبود ارتباطات در قطب جنوب، کابل فیبر نوری زیردریایی است که نیوزیلند را به ایستگاه مک مردو متصل می کند. این پروژه بیش از 200 میلیون دلار هزینه خواهد داشت، اما نه تنها برای ایالات متحده و نیوزیلند، بلکه برای همه کشورهایی که در برنامه های علمی قطب جنوب پیشرو هستند، یک موهبت خواهد بود.

طبق گزارش‌های سال 2021، قبل از استقرار Starlink، جامعه علمی در قطب جنوب با استفاده از ظرفیت اتصال مشابه بسیاری از خانه‌ها یا مشاغل کوچک آمریکایی، اطلاعات زیادی را به اشتراک می‌گذاشت، که بسیار کمتر از 100 مگابیت بر ثانیه برای هر کاربر است. اتصال فیبر با سرعت 100 گیگابیت بر ثانیه تا 300 ترابیت بر ثانیه می تواند تحقیقات قطب جنوب را به همان سطحی برساند که دانشمندان دیگر در بسیاری از نقاط جهان به آن رسیده اند.

قطب جنوب نیز در حال تبدیل شدن به یک مقصد محبوب برای گردشگران است. در سال 2023، تعداد بازدیدکنندگان قطب جنوب 40 درصد بیشتر از دوره قبل از کرونا بود. اکنون با دسترسی به اینترنت پرسرعت، گردشگران می توانند کوه های یخ و حیات وحش را از روی عرشه کشتی ها تحسین کنند و در عین حال به سایر نقاط جهان متصل شوند.

برخی از ساکنان قطب جنوب نیز از حفظ تجربه زندگی از طریق امکانات کم فناوری حمایت می کنند. رسانه های اجتماعی ممکن است شاخه های خود را در سراسر جهان گسترش داده باشند، اما قطب جنوب نسبتا امن باقی مانده است.