چه فیلم هایی را در این آخر هفته تماشا کنیم: از سم مندز تا پل دینو

یک ساندویچ بسیار خوب در دهان ساموئل ال جکسون، فیلمی جنگی با جیک جیلنهال، داستان سه زن که با هم می جنگند و تنها اثری به کارگردانی پل دینو.

شماره 298 “این آخر هفته چه فیلمی ببینیم؟” من قصد دارم یک گیمر مدیا را با فیلمی شروع کنم که عموماً همه باید آن را ببینند. اثری بسیار معروف و تحسین برانگیز که خیلی ها حوصله دیدن آن را در مقاله معرفی فیلم ندارند. چون می گویند کسی هست که ندیده باشد؟ آیا چنین فیلم محبوبی نیاز به معرفی دارد؟

اما به نظر من انتشار نزدیک به سیصد مقاله به صورت خلاصه، به این سری از مقالات اجازه می دهد تا آن قوانین نانوشته را بشکنند. بنابراین، قرار دادن Pulp Fiction در صدر فهرست آینده ممکن است یک واکنش احساسی جدی باشد. کوئنتین تارانتینو خداحافظی با ساخت فیلم بلند. البته، اگر حتی کسی باشد که به خاطر این مقاله برای اولین بار Pulp Fiction را ببیند، من و شما به رشد فرهنگ فیلم کمک کرده ایم.

تخیلی پالپ (1994)

“[پالپ فیکشن] خالی از حقیقت است. ریشه ندارد. [تارانتینو] کودک است؛ یک فرد متقلب».

این کلمات در گوشه ای از شبکه های اجتماعی کاربر ناشناخته ای نیستند، اما ژان لوک گادااو یکی از بنیانگذاران موج نو سینمای فرانسه بود و کمتر کسی آنقدر احمق بود که دستاوردهای هنری او را انکار کند.

ما در دنیایی خشن زندگی می‌کنیم. از زمان موفقیت فیلم‌هایی مانند Pulp Fiction، به نظر می‌رسد که هر فیلمی دارای عنصر خشونت است. اکنون از آن به عنوان نوعی کمدی استفاده می‌شود. تماشاگران ترغیب می‌شوند تا به انفجار مغز بخندند. از شخصیت ها “من واقعاً دوست ندارم مردم به خشونت بخندند.”

ناتالی پورتمن او این دیدگاه را درباره تأثیر سینمای کوئنتین تارانتینو بر سینما و تماشاگران سینما دارد. بازیگری که فهرست جوایز سینمایی و کارگردانان مطرحی که با او کار کرده طولانی به نظر می رسد.

از این قبیل نقل قول ها بسیار خواهید یافت. نه فقط تارانتینو، بلکه هر هنرمند یاغی. هدف مقاله حمله به این نظرات یا زیر سوال بردن نظرات افراد شناخته شده خاص در مورد یک اثر هنری نیست. مشکل اینجاست که گاهی اوقات وجود نظرات مخالف را فراموش می کنیم. وقتی به یاد نمی آوریم، فراموش می کنیم که چرا متخلفان هنری گاهی مورد توجه ویژه قرار می گیرند. ما به یاد داریم که اگر مردم برای اثر فریاد می زدند، در واقع به فریادهایی که علیه اثر بلند می شد پاسخ می دادند.

آنچه را که فکر می کنید مردم می خواهند بخوانند، ننویسید. – کوئنتین تارانتینو

ما قانون شکنان را متفاوت از افراد موفقی که اغلب سبک ها و روندهای هنری مشخصی را دنبال می کنند، دوست داریم. زیرا آنها پر از تازگی هستند. چون به ما یادآوری می کنند که به خیلی چیزها عادت کرده ایم. در نتیجه، تحسین فیلمسازانی مانند کوئنتین تارانتینو را می توان ناشی از تلاش تماشاگران برای حفظ شجاعت خود در سینما دانست. در همان زمان که پالپ فیکشن شوک بزرگی ایجاد کرد و عده ای طرفدار تارانتینو شدند، عده ای هم نبودند که به شدت به فیلم اعتراض کنند.

اکنون که 19 سال از اکران فیلم Pulp Fiction می گذرد، دیگر نمی توان این فیلم را به عنوان افرادی که در دهه 90 با آن مواجه شدند، دید. در دنیایی که شاهد فیلم ها و سریال های بی شماری تحت تاثیر آن بوده ایم. در اینجا ممکن است خواندن تاریخ مفید باشد. زیرا به ما امکان می دهد فیلمی مانند Pulp Fiction را از زوایای دیگر ببینیم و باعث می شود تمرکز بیشتری داشته باشیم. برای پیدا کردن هنرمندان بعدی که ممکن است جرات پرداخت به آنها را داشته باشند، برای مدتی پشت بررسی های قابل پیش بینی پنهان شوید. وقتی زمان خداحافظی فرا می رسد، خواه ناخواه، خیلی ها خواهند گفت: چه رکورد زیبایی.

Jarhead (2005)

Jarhead شهرت 1917، American Beauty، Skyfall یا حتی Revolutionary Road را ندارد. قطعا در بین افراد علاقه مند به فیلم سام مندز همچنین افرادی را خواهید یافت که نام این درام جنگی بزرگسالان را نشنیده اند.

داستان با صدای یک تک تیرانداز روایت می شود و به ماجراهایی می پردازد که او با دوستش در طول جنگ داشته است. هدف فیلم بررسی شرایط روانی سربازانی است که گاهی حتی نمی دانند در میدان جنگ چه می کنند. جیک جیلنهال و جیمی فاکس آنها بازیگران معروف فیلم Jarhead هستند.

اگر تعجب می کنید که آیا فیلم توانایی توجه به شرایط روحی و روانی چنین شخصیت هایی را دارد یا خیر، شاید جالب باشد که فیلمنامه نویسان را بشناسید. ویلیام بریلز جونیور و آنتونی سوافورد هستند. نفر اول فیلم Cast Away با نقش تاآقای هنکس و نفر دوم همان شخصی است که جیلنهال در فیلم بازی می کند.

برخی از زنان (2016)

حتی اگر همه دلایل دیگر را کنار بگذارید، برای معرفی یک بازیگر توانا، به برخی از زنان مراجعه کنید. هنرمندی که خیلی ها بعد از انتشار فیلم Killers of the Flower Moon درباره اش صحبت خواهند کرد.

لیلی گلدستون او در فیلم زنان معین نقش جیمی را بازی می کند. جیمی از اسب های مزرعه مراقبت می کند و با سرمای زمستان مبارزه می کند. پس از مدتی با بث آشنا می شود. بث باید مسیر طولانی را طی کند تا برای کلاس حقوق به آنجا برسد. جیمی علاقه ای به یادگیری قانون ندارد و هر بار برای رفتن به کلاس و ملاقات با بث قوانین زندگی عادی خود را زیر پا می گذارد. اما یک روز از بث خبری نیست.

شخصیت های فیلم را نباید کاملاً جدا از هم دید. در نگاه زنانه کارگردان به مسائل اجتماعی و چالش های انسانی، همه این ها کشمکش هایی است که ماندگار است. اما قدرت فیلم و بیشتر قدرت نقش های آن، نتیجه ایمان منصفانه فیلمنامه به هر یک از این شخصیت هاست. آنها بدون همدیگر و بدون اینکه زیر چتر کلی فیلم قرار بگیرند هویت یکسانی دارند. این به اهمیت دادن به تلاش های آنها کمک می کند. تلاش آنها برای زندگی و نه فقط زنده ماندن.

وحشی (2018)

درام می تواند به تأثیرات مداوم رویدادهای مختلف بر روی انسان بپردازد. نشان دهید که چگونه قدم به قدم زندگی برخی به سمت فروپاشی پیش می رود.

فاون این کار را با روایت داستان مردی انجام می دهد که ابتدا شغل عجیبی پیدا می کند و سپس زندگی خانوادگی اش دچار بحران می شود. از غرور تا فروتنی، طیف رفتاری شخصیت های فیلم را تشکیل می دهند. برای اینکه بفهمیم چرا رویدادی که قرار بود تنها بخشی از زندگی یک فرد را تحت تاثیر قرار دهد، شامل سه نفر از هر طرف می شود.

ساختار روایی فیلم به مخاطب این امکان را می دهد که این جریان مسائل را از منظر سه نفر در دقایق مختلف تماشا کند. نوجوانی که پدرش او را به طور موقت ترک کرد، مردی که در ماشین می خوابد و زنی که برای حفظ خانواده اش به رشته های مختلف می چسبد.

فاون دستاورد سینمایی خارق العاده ای ندارد، اما به عنوان اولین و در حال حاضر آخرین اثر کارگردانی پل دینو، قابل احترام به نظر می رسد.