هدست های واقعیت افزوده، واقعیت مجازی و واقعیت ترکیبی اغلب باعث “بیماری شبیه ساز” می شوند که شامل طیف وسیعی از علائم ناراحت کننده مانند حالت تهوع، سردرد، سرگیجه و خستگی چشم است.
بیلنسون و همکارانش سرگیجه شبیه‌سازی شده را در اکثر جلسات با استفاده از دستگاه‌هایشان تجربه کردند، حتی اگر آزمایش‌ها کمتر از یک ساعت به طول انجامید. حتی سطوح پایین شبیه‌سازی می‌تواند بر کیفیت زندگی، سطح فعالیت و بهره‌وری افراد تأثیر بگذارد.
در آزمایشی در سال 2014، فرانک اشتاینکه، استاد تعامل انسان و کامپیوتر در دانشگاه هامبورگ آلمان، 24 ساعت را به طور متناوب بین دو ساعت استفاده از واقعیت مجازی و یک استراحت 10 دقیقه ای سپری کرد. اشتاینکه در حین تحصیل مطمئن نبود که چه چیزی واقعی است و چه چیزی واقعی نیست.
مطالعه ای در سال 2009 نشان داد که استفاده از واقعیت مجازی می تواند باعث ایجاد خاطرات غیر واقعی در کودکان شود. این در شرایطی است که وضوح تصویر و کیفیت واقعیت مجازی 15 سال پیش بسیار بدتر بود.
Steinicki می گوید: «پیشنهاد صوتی و تصویری به طور مداوم در حال بهبود است. بنابراین، من کاملاً مطمئن هستم که محتوای مجازی و واقعیت به ادغام ادامه خواهند داد.» طبیعتاً، او آینده مثبت تری را برای محاسبات در نظر می گیرد که در آن این ابزارها به طور مفید جایگزین کلیدها و تاچ پدها می شوند.
افرادی که از دستگاه های واقعیت افزوده استفاده می کنند منزوی هستند
دنیای دیجیتالی همهجانبه ممکن است بر نحوه تفکر و معاشرت کاربران تأثیر بگذارد و بر نحوه کار یا یادگیری آنها تأثیر بگذارد.
بر اساس یک مطالعه در سال 2019، افرادی که هدست واقعیت مجازی استفاده می‌کنند، در انجام کارهای شناختی ساده در حضور یک شخصیت انسانی مجازی بهتر عمل می‌کنند، اما عملکرد آنها در کارهای پیچیده شناختی بدتر می‌شود.
محققان دریافتند افرادی که از دستگاه های واقعیت افزوده استفاده می کنند نسبت به اطرافیان خود که از هدفون استفاده نمی کنند منزوی تر هستند. مارک رومن میلر، نویسنده اصلی مقاله 2019 و استادیار مؤسسه فناوری ایلینوی که تأثیر رفتاری واقعیت مجازی و واقعیت افزوده را مطالعه می کند، می گوید: «استفاده از هدست واقعیت مجازی یا هدست واقعیت ترکیبی ذاتاً منزوی است.
میلر اضافه می کند که وقتی کارگران از هدست استفاده می کنند، همکاری چهره به چهره دشوارتر می شود. زیرا غیرممکن است که به شخص دیگری چیزی را که به آن نگاه می کنید نشان دهید یا صفحه را به اشتراک بگذارید، مگر اینکه لایه های اضافی نرم افزار به عنوان واسطه عمل کنند.
میلر می‌گوید دستگاه‌هایی مانند واقعیت ترکیبی ابزار بسیار خوبی هستند، اما هشدار می‌دهد که پتانسیل زیادی برای حواس‌پرتی نیز دارند. او می گوید وقتی به خانه می آید، گوشی هوشمند خود را کنار می گذارد. او معتقد است که دستگاه های واقعیت افزوده و ترکیبی می توانند مشکل تقسیم توجه را که در حال حاضر بسیاری از کاربران گوشی های هوشمند با آن دست و پنجه نرم می کنند، تشدید کنند. المصری موافق است: هر شکایت رایج در مورد اینکه چگونه تلفن های هوشمند تعاملات اجتماعی واقعی ما را مختل می کنند، توسط هدست های واقعیت ترکیبی تقویت می شود.
المصری در چند سال گذشته با گروهی از متخصصان فناوری و هنرمندان در لس آنجلس کار کرده است تا پروژه هایی را با هدف گسترش همدلی انسانی از طریق ایجاد تجربیاتی که بدون واقعیت افزوده امکان پذیر نیست، توسعه دهد. او می‌گوید صرف‌نظر از معایب آن، فناوری می‌تواند فرصت‌های هیجان‌انگیز جدیدی ایجاد کند.
از سوی دیگر، المصری بازاریابی متا و اپل برای دستگاه های واقعیت ترکیبی را قابل پیش بینی توصیف می کند و می گوید: متا می گوید واقعیت مجازی تنها یک پلتفرم بازی دیگر است. اپل می گوید این آی پد شما روی صورت شماست. اگر تمام کاری که در عصر فناوری بعدی انجام می دهیم همان کاری باشد که اکنون روی صفحه نمایشی که فقط چند اینچ به چشمانمان نزدیکتر است انجام می دهیم، پس هیچ کار بزرگی انجام نداده ایم.