در نهایت، باید به این نکته نیز اشاره کنیم که از آنجایی که انسان ها امیدوارند به زودی به ماه بازگردند، ممکن است طولی نکشید که این یافته ها توسط داده های لرزه ای دقیق تایید شوند.
بریاد و تیم او می گویند که نتایج آنها یافته های قبلی را تایید می کند و شواهد قوی مبنی بر شبیه بودن هسته ماه به هسته زمین ارائه می دهد. این اکتشافات نتایج جالبی در زمینه تکامل ماه دارند.
می دانیم که ماه اندکی پس از شکل گیری، میدان مغناطیسی قوی داشت. میدان مغناطیسی ماه حدود 3.2 میلیارد سال پیش شروع به ضعیف شدن کرد. چنین میدان مغناطیسی با حرکت ماده در داخل هسته ایجاد می شود. بنابراین، ترکیب هسته ماه عمیقاً با چگونگی و چرایی ناپدید شدن میدان مغناطیسی آن مرتبط است.
این تحقیق در مجله نوشته شده در طبیعت
جالب است که شما در سال 2011 یک تیم را هدایت کردید رنه وبریک سیاره‌شناس در مرکز پرواز فضایی مارشال ناسا، با استفاده از تکنیک‌های لرزه‌شناسی پیشرفته بر روی داده‌های مأموریت آپولو، به نتیجه مشابهی رسید. آنها شواهدی از یک هسته داخلی جامد با شعاع حدود 240 کیلومتر و چگالی حدود 8000 کیلوگرم بر متر مکعب پیدا کردند.
محققان دریافتند که هسته ماه بسیار شبیه به هسته زمین است و یک لایه بیرونی سیال و یک هسته داخلی جامد دارد. بر اساس مدلسازی آنها، شعاع هسته خارجی ماه حدود 362 کیلومتر و شعاع هسته داخلی آن حدود 258 کیلومتر است که در مجموع حدود 15 درصد از شعاع کل ماه را تشکیل می دهد. علاوه بر این، محققان دریافتند که چگالی هسته داخلی نیز حدود 7822 کیلوگرم بر متر مکعب است که بسیار نزدیک به چگالی آهن است.
تحریریه مجله بازی یک گیمر