در رایج ترین شکل ازدواج در جهان، زنان محل تولد خود را ترک می کنند در حالی که مردان با خانواده خود در محل تولد خود زندگی می کنند. به این نوع ازدواج «وطن نشینی» می گویند. در ازدواج جدید، هر دو جنس محل سکونت خود را ترک می کنند و در مکانی جدید دور از خانواده زندگی می کنند. این ازدواج در بسیاری از نقاط جهان رایج است.
خوشبختانه، هر چهار الگو را می توان در میان اقوام مختلف در مناطق مرزی تبت مشاهده کرد. این تحقیق بر روی روستاهایی از شش فرهنگ مختلف متمرکز شده است. محققان به همراه همکارانش از دانشگاه لانژو در چین، بیش از 500 نفر را در مورد وضعیت فروپاشی پس از ازدواج مورد بررسی قرار دادند و از آنها خواستند تا از یک ردیاب فعالیت (مانند Fitbit) استفاده کنند تا حجم کاری خود را ارزیابی کنند.
زنان سخت کوش ترند
طبق نتایج اولیه تحقیق، زنان سخت‌کوش‌تر از مردان هستند و بخش بزرگی از کار خود را به خانواده‌های خود اختصاص می‌دهند. این نتیجه بر اساس هر دو گزارش فردی از میزان کار و ردیاب فعالیت به دست آمد.
زنان به طور متوسط 12000 قدم در روز برداشتند، در حالی که این رقم برای مردان 9000 گام بود. در نتیجه، مردان نیز کار می کردند، اما کمتر از زنان. زمان بیشتری برای اوقات فراغت، فعالیت های اجتماعی یا ارتباط و استراحت داشتند.
در مادرزادی که کمتر مورد توجه قرار می گیرد، زن نزد خانواده می ماند و مرد برای زندگی با همسر و خانواده خود نقل مکان می کند. همچنین ازدواج دوگانه زمانی اتفاق می افتد که هیچ یک از دو جنس خانه خود را ترک نکنند و زن و شوهر جدا از هم زندگی کنند. این نوع ازدواج نیز بسیار نادر است.
بنابراین اگر زن هستید و هنگام ازدواج خانه را ترک کرده اید (مانند اکثر زنان دنیا)، نه تنها دلتان برای خانواده تنگ می شود، بلکه ممکن است از نظر حجم کاری نیز در مضیقه باشید. هنگامی که دو جنس پراکنده هستند و هیچ یک با خانواده خود زندگی نمی کنند، هر دو سخت کار می کنند (اگرچه از خانواده کمک می گیرند) اما ماده ها بیشتر کار می کنند. بر اساس این تحقیق، برابری کامل جنسیتی از نظر حجم کار تنها در مواردی اتفاق می‌افتد که مردان خانواده را ترک کنند اما زنان در کنار خانواده بمانند.
تحریریه مجله بازی یک گیمر