در این شماره از مجموعه مقالات آخر هفته چه فیلمی را باید ببینید؟ سه اثر جذاب از سه کارگردان مطرح ژاپنی را بررسی کردیم. با این مقاله با یک گیمر همراه باشید.
در این شماره از مجموعه مقالات آخر هفته چه فیلمی را باید ببینید؟ به سراغ سه اثر سینمای ژاپن رفتیم. در ابتدا به همراه علاقه مندان به دنیای جذاب انیمه به بررسی اثری از ساتوشی کن می پردازیم. انیمه ای جذاب از کارگردان پاپریکا، کارگردانی که اگر زنده مانده بود، دنیای انیمه بیشتر مدیون او بود. پس از آن شاهد اثری غیرسامورایی از کوروساوا خواهیم بود، فیلمی که بسیاری آن را یکی از جذاب ترین و عمیق ترین آثار کارنامه این فیلمساز می دانند. و در نهایت فیلمی از سینمای ژاپن را خواهیم دید. فیلمی از یکی از کارگردانان مشهور ژاپنی به نام ایمومورا را تماشا خواهیم کرد.
انیمه پدرخوانده توکیو
متحرک پدرخوانده های توکیو
- کارگردان: ساتوشی کن
- نویسنده: ساتوشی کن
- سال انتشار: 2003
خلاصه داستان: برخی از افراد بی خانمان در شب کریسمس یک نوزاد ولگرد پیدا می کنند و یکی از آنها فکر می کند این نوزاد هدیه ای از طرف خداوند است.
در شب کریسمس، در حالی که کلیسا در حال پخش غذای گرم برای بی خانمان ها و موعظه است، سه بی خانمان (مردی میانسال به نام جین، زنی به نام هانا و پسر نوجوانی به نام میوکی) نوزادی را پیدا می کنند که در سطل زباله سرگردان است. تصمیم می گیرند او را به جایی گرم ببرند و از او مراقبت کنند و همچنین سعی می کنند پدر و مادرش را پیدا کنند. The Tokyo Godfathers یک انیمیشن کریسمس است که از منظری متفاوت روایت می شود. پر از مراجع کریسمس و تصاویر واقعی و جذاب. ساتوشی کن با ساخت Tokyo Godfathers انیمه ای با داستان انسانی ارائه می دهد و داستان آن را با موضوعاتی مانند خانواده، تصادف، دلشکستگی، پشیمانی، گناه و رستگاری پیش می برد.
این انیمه در هسته خود به ایده های خانوادگی وفادار است و سه شخصیت اصلی آن طوری با هم زندگی می کنند که انگار یک خانواده واقعی هستند، حتی اگر از نظر خونی با هم ارتباطی نداشته باشند. کن در مورد پدرخوانده های توکیو می گوید که این انیمیشنی است در مورد بازیابی ارتباطات از دست رفته با خانواده. او بی خانمان ها را به عنوان قهرمان خود انتخاب می کند زیرا همیشه می خواست بداند خانه، خانواده، محبت و عشق برای کسانی که سرپناهی برای زندگی ندارند چه معنایی دارد. شخصیت های خلق شده توسط کن دارای عمق هستند و به طرز عجیبی با این داستان پر پیچ و خم مخاطب را در خود نگه می دارند.
صحنه های برفی انیمه پر از احساسات متضاد است، هم گرما می بخشد و هم سردی عجیبی را از دل داستان بیرون می کشد. ساتوشی کن او برای ساخت این انیمه از وسترن The Three Godfathers ساخته جان فورد در سال 1948 الهام گرفته است و سعی می کند عناصر خارق العاده را وارد کار خود نکند و از پارادایم های واقعی استفاده کند. این انیمه در مقایسه با سایر آثار ساتوشی کن در جایگاه پایین تری قرار گرفته و پیچیدگی های روانی و جسورانه آن را ارائه نمی دهد. اما هنوز هم داستانی دلگرم کننده است، داستانی پر از رویدادهای ملموس برای کودکان و بزرگسالان.
فیلم زنده
فیلم ایکیرو
- کارگردان: آکیرا کوروساوا
- بازیگران: تاکاشی شیمورا
- سال انتشار: 1952
خلاصه داستان: کانجی یک کارمند اداری است که متوجه می شود زمان زیادی برای مرگ ندارد.
کوروساوا کارگردان، نویسنده و استاد سبک ژاپنی است. او در طول 57 سال فعالیت حرفه ای خود 30 فیلم را کارگردانی کرد، آثاری که برای همیشه در تاریخ سینمای جهان باقی خواهند ماند. او سینمای شرق آسیا را مورد توجه منتقدان و تماشاگران قرار داد و با فیلم راشامون توانست دورانی افسانه ای را در کارنامه خود و البته سینمای ژاپن آغاز کند. او یکی از تاثیرگذارترین فیلمسازان دنیای سینماست، کارگردانان بزرگی مانند سرجیو لئونه و برگمان مجذوب جهان بینی و آثار او بودند. او با کار زیر ذره بین دستگاه سانسور توانست فیلم های فوق العاده ای بسازد که به ویژه کشورش را مورد انتقاد قرار می داد. کوروساوا موفق شد سینمای غرب و شرق را با هم تلفیق کند و این نگرش جذاب که تأثیر عمیقی بر سینمای ژاپن گذاشت، طرفداران بسیاری را با خود جذب کرد. او فیلمی نساخت که خیلی شرقی یا خیلی غربی باشد. او نه بر فرهنگ ژاپنی در آثارش مسلط بود و نه سامورایی را به شیوه گانگسترها و قهرمانان غربی نشان داد.
لایو یکی از فیلم های خاص و جذاب کوروساوا است. این فیلم داستان مردی در دنیای امروز است و خبری از سامورایی ها نیست. کوروساوا در Living به یکی از موضوعات مورد علاقه خود یعنی اگزیستانسیالیسم می پردازد، ایده ای که در همه آثار او یافت می شود. در این فیلم مردی که تمام عمرش را کار کرده است متوجه می شود که سرطان دارد و تصمیم می گیرد زمان باقی مانده خود را به گونه ای دیگر بگذراند. زندگی تا آنجا پیش می‌رود که تبدیل به یک درام انسانی می‌شود و تصویری عمیق از یکی از تکان‌دهنده‌ترین و وحشتناک‌ترین وقایع زندگی انسان یعنی مرگ را نشان می‌دهد. Living در دو قسمت نمایش داده می شود، قسمتی که قهرمان کوروساوا هنوز زنده است و قسمت دیگر که او دیگر در داستان نیست. زیرمتن های معمول کوروساوا نیز در این فیلم کار می کنند. کانجی در دوره پس از جنگ زندگی می کند، زمانی که شرایط جامعه و خانواده در ژاپن در حال تغییر بود و شکاف نسلی و مشکلات اقتصادی به وضوح چهره خود را نشان می داد. به گفته بسیاری از منتقدان، این فیلم بهترین اثر غیرسامورایی کوروساوا است.
فیلم مارماهی
فیلم مارماهی
- کارگردان: شوهی ایمومورا
- بازیگران: کوجی یاکوشو
- سال انتشار: 1977
خلاصه داستان: تاکورا پس از کشتن همسرش به زندان می رود و پس از آزادی در آرایشگاه مشغول به کار می شود.
مارماهی یکی از جذاب ترین آثار سینمای ژاپن است که همراه با طعم گیلاس ساخته عباس کیارستمی برنده نخل طلای کن شد. مارماهی یک درام روانکاوانه به کارگردانی ایمومورا بر اساس رمان معروفی به همین نام نوشته آکیرا یوشیمورا است. فیلمی درباره مردی که دست به قتل همسرش می‌زند و پس از آزادی، آرایشگاهی باز می‌کند و مارماهی را به عنوان حیوان خانگی نگهداری می‌کند. مارماهی اثری عمیق درباره مردی است که به دنبال تغییر است، فیلمی درباره گناه و رستگاری. داستانی در مورد از دست دادن ناگهانی کنترل آنی بر رفتار خود و ایمومورا نیز این ایده را بسیار ظریف و هوشمندانه به تصویر می کشد.
این فیلم در مورد تمایلات جنسی انسان است و مارماهی خود نمادی از این خواسته ها است. وقتی این تمایلات کنترل شود همه چیز تحت کنترل است، اما وقتی کاری انجام نشود همه چیز تاریک و مرموز می شود. ایمومورا نیز با نشان دادن این بخش از ایده های خود کار بسیار خوبی انجام می دهد. زنان در دنیای این فیلم برای نیازهای خود پرخاشگر هستند و مردان نیز به همان اندازه وحشی هستند. احساسات آنها توسط جامعه محدود شده است، همانطور که این مارماهی در آکواریوم خود به طور غیرعاقلانه محدود شده است. شخصیت های این فیلم به شکلی عجیب بسیار جذاب هستند و می توانند ابعاد مختلفی را نشان دهند، می دانند چگونه به هسته اصلی داستان حرکت کنند و یک داستان روانی را به تصویر بکشند.
این فیلم مانند بسیاری از آثار و فیلم های ژاپنی ساخته شده در شرق آسیا، در زیرمتن فرهنگ ژاپنی عمل می کند، جایی که ایده های مردسالارانه بیش از حد عمل می کند و تأثیر بسزایی بر کیفیت زندگی مردم دارد. مارماهی در زمان اکران نتوانست توجه عمومی را به خود جلب کند و با بی تفاوتی زیادی از سوی گیشه مواجه شد. این فیلم با برنده شدن نخل طلا در ژاپن بسیار محبوب شد.