آخرین بررسی پرونده بندیکت فاکس – معامله منصفانه

اگر همه اینها کمی پیچیده به نظر می‌رسد و سؤالات زیادی برای شما ایجاد می‌کند، به نظر می‌رسد که هدف آخرین مورد بندیکت فاکس همین است، شما را به یک موقعیت لایه‌ای متراکم و بدون نیاز به درک کامل آنچه در حال وقوع است می‌اندازد. . متأسفانه، بازی کارت‌های خود را خیلی نزدیک به سینه نگه می‌دارد – تا آنجا پیش می‌رود که در تمام نیمه اول بازی پنهان می‌کند که دقیقاً آیین بندیکت به دنبال چه چیزی است و چرا به دنبال آن است. این طرح در نیمه اول زمان اجرا خود بسیار فراتر از محدوده جذاب و مرموز به سمت قلمرو گیج کننده حرکت می کند. این یک افتتاحیه عمیقاً ناخوشایند ایجاد می کند که داستان و انگیزه های شخصیتی را به سختی تجزیه می کند، با نام ها، تاریخ ها، افسانه ها و اصطلاحات خاص به سرعت و بدون توضیح کمی. وقتی با موفقیت در بازی کار کردید، The Last Case of Benedict Fox با ظرافت شروع به پاسخ دادن به برخی از سؤالات می کند و به شما دلیل بیشتری می دهد تا بخواهید دنیای الهام بخش جذاب آن را کشف کنید. خیلی طولانی برای رسیدن به آنجا

این مایه شرمساری است زیرا در نهایت، آخرین مورد بندیکت فاکس بر اساس دنیایی جذاب و داستانی عمیق ساخته شده است که فقط در انتظار کشف است، یک دستور العمل برنده برای یک بازی مترویدوانیا با توجه به تاکید سنتی این سبک بر اکتشاف. وقتی وسوسه شدید که بیرون بروید و راهروهای روان آدم‌ها را در حال مرگ ترسیم کنید، رشته‌های فوق‌العاده جالب زیادی وجود دارد که می‌توانید از آن‌ها بیرون بکشید، همه به دنیایی تبدیل شده‌اند که به نوعی به دلیل سنگینی داستانش، رنگ ناآرامی دارد. هر قسمت از Limbo به طرز وحشتناکی زیباتر از قسمت قبلی است. من به خصوص دوست داشتم که چگونه ذهن افرادی که به آنها می پردازید، چیدمان منحصر به فرد هر سطح و پازل های محیطی را نشان می دهد. یک لحظه ممکن است شما را در حال دویدن در لابیرنتی باشد که در منطق یک دانشمند ساخته شده است، برای مثال، ساعت ریتمیک ذهن در حال مرگ او فضا را با ریتمی ثابت تغییر می دهد. و سپس روز بعد، با گودال‌هایی از سم، دیوارهای آغشته به اکور و شکم یخ‌زده، تمام آن چیزی که از هسته آسیب‌دیده‌ی عاطفی او باقی مانده، در ذهن یک زن مرده در انتهای طناب احساسی‌اش شیرجه می‌زنید.

در The Last Case of Benedict Fox، شما نقش کارآگاهی را بازی می کنید که به یک عمارت عجیب نفوذ می کند تا مراسمی را که می خواهد انجام دهد، بررسی کند. پاسخ‌هایی که او به دنبال آن است متأسفانه در ذهن یک زوج جوان است که اکنون فوت کرده‌اند. خوشبختانه بندیکت به یک دیو الدریچ مانند متصل است که به او قدرت های ماوراء طبیعی می دهد، از جمله توانایی ورود به ذهن کسانی که به تازگی مرده اند. ورود به برزخ – همانطور که بندیکت آن را می نامد – شما را به فضایی از کاخ های ذهنی گسترده منتقل می کند که هر کدام پر از بدترین کابوس ها، ناامنی ها و آسیب های متوفی است که به هیولاهای فیزیکی تبدیل شده اند. همانطور که بیشتر و بیشتر کاوش می کنید، خاطرات مورد نیاز برای باز کردن قفل قسمت های جدید عمارت در دنیای واقعی و بازسازی مراحل آیین را پیدا می کنید.

آخرین مورد بندیکت فاکس یکی از طعم های مورد علاقه من از مترویدوانیا است: نوعی که باعث می شود تا آخر حدس بزنید دقیقا چه اتفاقی می افتد. در نیمه اول بازی، از نظر ایجاد رمز و راز از حد خود عبور می کند، اما نتیجه روایت در نیمه دوم تا حدی آن را جبران می کند. این نوعی از بازی است که در آن داشتن یک نوت بوک قابل اعتماد ایده خوبی است زیرا طراحی جهان و داستان معمایی – در عین حال فوق العاده – نمی تواند شما را فراتر از اشاره به یک راه بالقوه رو به جلو راهنمایی کند. مبارزات و پلتفرم‌سازی کاملاً با داستان جذاب بازی و کارگردانی هنری فوق‌العاده الهام گرفته از لاوکرافت مطابقت ندارند، اما این بازی شامل راه‌هایی است که می‌توانید تجربه گیم‌پلی را تغییر دهید تا آن را در دسترس‌تر کنید.