مگس میوه بهتر از هر حیوانی در جهان شناخته شده است و به یک نیروگاه برای تحقیقات پزشکی مدرن تبدیل شده است. ده نفر از دانشمندانی که بر روی مگس میوه کار کرده اند، برنده جایزه نوبل در فیزیولوژی یا پزشکی شده اند.
مگس سرکه ممکن است کوچک باشد، اما هنگام قرار دادن روی میوه در حال رسیدن یا برداشتن آن از سطل زباله می تواند بسیار دردسرساز باشد.
همکاری بین علم و مگس ها در اوایل دهه 1900 آغاز شد. در همین زمان، زیست‌شناسی به نام توماس هانت مورگان در دانشگاه کلمبیا تصمیم گرفت با مطالعه مگس سرکه تئوری‌های تکاملی مانند ارتباط جهش‌های ژنتیکی با صفات دیگر را آزمایش کند و در سال 1900 نظریه گرگور مندل را بررسی کرد. کتاب وراثت که در سال 1865 منتشر شد، تجدید نظر شد. .
کمک به توسعه علم
همانطور که بیشتر مردم ویژگی های آزاردهنده و ویژگی های مثبت دوستان خود را می پذیرند، ما نیز نباید مگس ها را صرفا بر اساس رفتار منفی آنها قضاوت کنیم. اریکا مک آلیستر، حشره شناس، در کتاب زندگی اسرارآمیز مگس ها، استدلال می کند که ما باید چشمان خود را به اهمیت اقتصادی و زیست محیطی عظیم مگس ها باز کنیم.
مورگان اولین کسی نبود که در مورد مگس سرکه مطالعه کرد. اما ایده او برای بهره برداری از مهد کودک ارزان مگس (برش های موز در بطری های شیر) و تولید مثل سریع آن (یک نسل در حدود ده روز و حدود 100 تخم در هر مگس ماده در روز) امکان مطالعه تکامل را در آزمایشگاه فراهم کرد. در واقع، مشاهده تغییرات تکاملی در جمعیت‌های بزرگ گونه‌ها با گردش نسل بالاتر آسان‌تر است.
به عنوان مثال، بسیاری از گیاهان (از جمله درخت کاکائو که از آن شکلات درست می کنیم) برای گرده افشانی به دوکفه ای ها وابسته هستند. یا سعی کنید دنیایی را تصور کنید که در آن هیچ مگسی برای تجزیه حیوانات مرده وجود نداشته باشد. در ادامه با زومیت به مگس میوه یا مگس سرکه (Drosophila melanogaster) از زاویه ای متفاوت نگاه کنید.
آزمایشات مورگان در زمینه تولید انبوه صدها هزار مگس منجر به کشف مگس مگس سفید چشم بر خلاف مگس های معمولی چشم قرمز شد. مطالعات بیشتر مورگان و تیمش بر روی نتایج سفیدی چشم این مگس نشان داد که ژن ها به صورت منظم روی کروموزوم ها چیده شده اند و ژن ها می توانند جهش پیدا کنند. درک جدید اساس ژنتیک کلاسیک را که ما می شناسیم پایه گذاری کرد و منجر به درک چیزهایی مانند نحوه ارثی شدن بیماری های ژنتیکی شد.
در دهه 1940، دانشمندانی مانند جورج بیدل و ادوارد تاتوم نشان دادند که ژن‌های خاصی برای پروتئین‌هایی کد می‌کنند که می‌توانند واکنش‌های شیمیایی را ترویج کنند و مولکول‌های مورد نیاز سلول را تولید کنند. محققان دیگر ساختار مارپیچی DNA را ترسیم کرده و کد ژنتیکی را رمزگشایی کرده اند. به لطف این پیشرفت ها، بررسی سوالاتی که دانشمندان مدت ها در مورد آنها بحث می کردند امکان پذیر شده است. به عنوان مثال، چگونه ژن ها فرآیندهای بیولوژیکی پیچیده ای مانند رشد یک ارگانیسم کامل از یک تخمک بارور شده را کنترل می کنند. دانشمندان به تدریج تکنیک هایی را برای مطالعه جنین های مگس سرکه در پوسته تخم مرغ شفاف نیم میلی متری آنها با استفاده از میکروسکوپ توسعه دادند.