تاریخچه تکامل چشم؛ چه زمانی امکان دیدن جهان وجود داشت؟


درک ما از تکامل چشم مرکب کمی مبهم است، اما می دانیم که اوماتیدیوم های اولیه به ساختارهای بزرگتر و خوشه ای تکامل یافته اند که جذب نور را به حداکثر می رساند.

در محیط هایی مانند غارها و اعماق اقیانوس ها که نور کمی وجود دارد یا اصلاً وجود ندارد، چشم های مرکب برای تولید بینایی مفید هستند و به آنها برتری نسبت به سایر گونه ها می دهند.

چشم ها چه زمانی تکامل یافتند؟

اولین چشم ها در حدود 541 میلیون سال پیش (در آغاز دوره کامبرین، زمانی که حیات چند سلولی پیچیده ظاهر شد) در گروهی از حیوانات منقرض شده به نام تریلوبیت ها ظاهر شد که کمی شبیه خارپشت های دریایی بزرگ بودند. چشمان آنها شبیه حشرات مرکب امروزی بود.

چشم ها چگونه تکامل یافتند؟

از زمانی که ویلیام پیلی قیاس ساعت ساز را در سال 1802 پیشنهاد کرد، مبنی بر اینکه چیزی به پیچیدگی ساعت باید سازنده داشته باشد، خلقت گرایان از پیچیدگی چشم ها برای ارائه «برهان نظم» استفاده کردند. آنها می گویند چشم ها آنقدر پیچیده هستند که نمی توانند با انتخاب طبیعی و تجمع جهش های تصادفی تکامل پیدا کنند.

چارلز داروین که به خوبی از استدلال های خلقت گرایان آگاه بود، در کتاب خود درباره منشأ گونه ها تشخیص داد که چشم ها آنقدر پیچیده هستند که در نگاه اول تکامل آنها توسط انتخاب طبیعی احمقانه و پوچ به نظر می رسد. اما او به طور قانع کننده ای استدلال کرد که این ظاهر قضیه است. طبق استدلال داروین، چشم‌های پیچیده می‌توانست از طریق انتخاب طبیعی از چشم‌های ساده نشأت گرفته باشد، و کلید این معما یافتن چشم‌هایی با پیچیدگی متوسط ​​در دودمان حیوانات بود که مسیر را از ساده به پیچیده نشان می‌داد. این اشکال میانی اکنون پیدا شده اند.

بخوانید  اسکارلت جوهانسون در فیلم جنایی جدید بازی می کند

اولین موجودات با تغییر چشم مانند حدود 550 میلیون سال پیش زندگی می کردند. بر اساس محاسبات دانشمندان، اگر چشمان آنها فقط 0.005 درصد در هر نسل بهبود یابد، 364000 سال طول می کشد تا چشم از یک تکه سلولی ساده حساس به نور به چشمان پیچیده امروزی و در مقیاس زمانی زمین شناسی تبدیل شود. یعنی حدود یک ساعت این یک حواس پرتی است.

مراحل رشد چشم

اولین قدم توسعه سلول های حساس به نور است که پیچیده نیست. بسیاری از موجودات تک سلولی دارای نقاط ابتدایی چشم مانند هستند که از رنگدانه های حساس به نور تشکیل شده است. برخی حتی می توانند به سمت نور یا خلاف آن شنا کنند. چنین قابلیت‌های ابتدایی سنجش نور، مزیت بقای واضحی را به همراه دارد.

کمتر از نیم میلیون سال طول کشید تا بدوی ترین چشم ها به چشم های پیچیده ای مانند ما تبدیل شوند.

گام بعدی این بود که موجودات چند سلولی سلول های حساس به نور خود را در یک ناحیه متمرکز کنند. مناطق کوچکی از سلول‌های حساس به نور احتمالاً قبل از کامبرین رایج بوده و به حیوانات اولیه اجازه می‌دهد نور را تشخیص داده و مشخص کنند که از کجا می‌آید.

اندام های اولیه بینایی هنوز توسط چتر دریایی، کرم های مسطح و دیگر گروه های بدوی استفاده می شوند و به وضوح بهتر از هیچ هستند.

اولین چشم ها در طبیعت

ساده ترین موجودات با نقاط حساس به نور، حیواناتی از جنس Hydra هستند که در آب شیرین زندگی می کنند. آنها چشم ندارند، اما وقتی در معرض نور شدید قرار می گیرند، به یک توپ منقبض می شوند. هیدراها از منظر تکاملی جالب هستند زیرا تجهیزات اولیه حسگر نور آنها بسیار شبیه به آنچه در سایر دودمان تکاملی از جمله پستانداران یافت می شود.

بخوانید  My Time At Sandrock - Picking Up The Slack Quest Guide
تحریریه مجله بازی یک گیمر