Thaumaturge یک تجربه نقش آفرینی است که حال و هوای بازی هایی مانند Disco Elysium را تداعی می کند. به بررسی بازی ادامه دهید.
Disco Elysium در پایان سال 2019 منتشر شد و به سرعت قلب طرفداران RPG را به دست آورد. Disco Elysium تاکید ویژه ای بر داستان، تعامل با شخصیت های دیگر و خواندن متن های طولانی داشت و حتی جنبه های نقش آفرینی و توسعه شخصیت با آثار سنتی ژانر RPG بسیار متفاوت بود. در حال حاضر، استودیو Falls امروز با همکاری 11 Bits، Thaumaturge Game Theory را ایجاد و منتشر کرده است که با وجود شباهت آن به Disco Elysium، سعی می کند حال و هوای منحصر به فرد خود را داشته باشد.
Thaumaturge در یک روستا در سال 1905 شروع می شود. نام بازی از یک کلمه یونانی به معنای معجزه گرفته شده است. Thaumaturges در دنیای بازی افرادی هستند که توانایی کنترل موجودات ترسناکی به نام Salitors را دارند که می توانند آنها را شکار و سپس اهلی کنند. ویکتور زولسکی، شخصیت اصلی بازی، یک تاوماتورگ است که داستانش در دهکده ای آغاز می شود که او به دنبال یافتن گریگوری راسپوتین معروف است. راسپوتین در قلب تاریخ روسیه شخصیتی بسیار واقعی و مرموز به حساب می آید، برخی او را قدیس و برخی دیگر او را فردی با ویژگی های شیطانی می دانند. اگرچه بازی در مورد چنین شخصی واقعی است، اما داستان آن یک بازگویی تاریخی دقیق نیست و سازندگان تصویر مورد نظر خود را از روسیه قرن بیستم تحت حکومت تزار ارائه کرده اند.
ویکتور که اخیراً در استفاده از قدرت خود با مشکل مواجه شده است، پس از ملاقات با راسپوتین، تحت درمان تا حدودی بهبود می یابد و سپس پیامی در مورد مرگ پدرش در ورشو دریافت می کند. از اینجا سفر ویکتور و راسپوتین به ورشو آغاز می شود و از اینجا وقایع بازی آغاز می شود. اگرچه The Thaumaturge عناصر دیگری در گیم پلی خود دارد، اما بیش از هر چیز یک بازی داستان محور است و از ابتدا باید ماموریت خود را به سبک آن بیان کنید. اگر با دید یک بازی نقش آفرینی پر از مبارزات وارد این اثر شوید، مطمئناً خیلی زود ناامید خواهید شد، اما اگر حوصله خواندن فیلمنامه ها، گوش دادن به صحبت ها و تصمیم گیری در مورد آنها را داشته باشید، Thaumatorg این کار را انجام خواهد داد. بهت خوش بگذره
ویکتور به لطف مهارت های ماوراء طبیعی خود می تواند دنیای اطراف خود را به گونه ای متفاوت ببیند و پس از ورود به ورشو، اولین چیزی که با آن روبرو می شود، قتل پدرش است که مانند ویکتور یک توماتورگ بود. یک مرگ مرموز . از اینجا باید با گذر از ماموریت های مختلف بازی، خواندن آن ها با حوصله و موارد دیگری مانند صحبت با شخصیت های دیگر و در نهایت به نتیجه گیری و تصمیم گیری در مورد آن، سرنخ هایی را پیدا کنید. البته این کار در بازی بسیار مستقیمتر از کارهای ماجرایی، پلیسی یا حتی کارهایی مانند Disco Elysium انجام می شود. همانطور که قبلا ذکر شد، The Thaumaturge یک بازی داستان محور است که سعی می کند داستان خود را با تمام جزئیات فراتر از هر پیچیدگی دیگری ارائه کند.
برای ارائه داستانی ارزشمند، بازی از عناصر مختلفی استفاده کرده است که از مهمترین آنها می توان به شخصیت پردازی بسیار خوب شخصیت ها اشاره کرد. در Thaumaturge حتی خود شهر ورشو نیز هویت منحصر به فردی دارد و به نظر می رسد این شهر و شخصیت های بازی از رمانی از امثال داستایوفسکی بیرون آمده اند و کمی چاشنی ماوراء طبیعی به آن اضافه شده است. از خود ویکتور شروع می کنیم که به سرعت از یک شخصیت مرموز با روحیه بد در ابتدای بازی به شخصیتی با پیچیدگی های مختلف تبدیل می شود و نکته ارزشمند بازی این است که شما بازیکنی هستید که هویت ویکتور را تعیین می کنید. با تصمیم گیری در تعیین دیالوگ ها. قدرت توماتورگ ها به هویت ضعیف آنها بستگی دارد و نقطه ضعف ویکتور “غرور” است. حالا این شما هستید که بر اساس غرور در گفتگو پاسخ هایی بدهید که ممکن است باعث رنجش دیگران شود اما در عین حال این جنبه از هویت او را تقویت کند و این عمل به خودی خود مزایایی دارد و یا جای نگرانی نیست. در مورد چنین رویکردی
علاوه بر ویکتور که در پایان بازی به همان شکلی که داستانش را خلق کردید یک شخصیت پیچیده باقی می ماند، شخصیت های دیگر بازی از راسپوتین گرفته تا خواهر ویکتور و دیگران هر کدام ویژگی های منحصر به فرد خود را دارند و صادقانه بگویم، سازندگان کار بسیار خوبی در خلق ویژگی های انسانی شخصیت های خود انجام دادند و پیچیدگی های رفتاری آنها را به تصویر کشیدند. روایت کلی The Thaumaturge بیش از هر چیز دیگری بر خواندن متون طولانی و حتی گاهی اوقات پراکنده در شهر ورشو و همچنین صحبت با شخصیت ها متکی است و تا زمانی که شما حوصله دنبال کردن همه آن را دارید، داستانی لذت بخش در انتظار شماست. شما. شما در زمان مرموز می شوید، گاهی اوقات به اوج می رسید و گاهی اوقات شما را با اتفاقات غیرمنتظره غافلگیر می کند. البته در کنار این جنبه ها، برخی از جنبه ها نیز کمی پیچیده و حتی غیر ضروری به نظر می رسند و بدون افزودن چیزی به تجربه کلی، تنها عنصری برای طولانی شدن بازی هستند.
از نظر روند کلی بازی، The Thaumaturge کمی با Disco Elysium متفاوت است و تفاوت اصلی این دو اثر را می توان در نقش نسبتاً جسورانه نبرد و مبارزه در The Thaumaturge دانست. اگرچه بخش های زیادی از بازی را صرف کاوش در محیط ها می کنید تا سرنخ هایی پیدا کنید و آنها را به هم متصل کنید تا به نتیجه برسید و با این نتایج می توانید انتخاب های کاملی در مکالمات داشته باشید و از آنها برای رسیدن به اهداف خود استفاده کنید، اما هر از چند گاهی در طول این سفر، شما با دشمنانی روبرو می شود که می توانند سربازان سزار باشند یا افراد محلی که بر اساس اتفاقات داستان با شما دشمنی می کنند. سیستم مبارزات بازی نوبتی است و Salutors نقش برجسته ای در آن ایفا می کند. گرچه جنبه معمایی بازی پیچیده نیست، اما عطش گشت و گذار در محیط ها و یافتن سرنخ ها به ویژه نتیجه گیری رویدادهای مختلف را به بازیکن القا می کند و حس موفقیت خوبی را القا می کند.
در مبارزات، ویکتور و شخصیت های همراهش که می توانید یکی از آنها را همزمان فعال کنید، توانایی ضربه زدن به دشمنان مختلف را دارند که مدت زمان آن ها بسته به قدرت و عملکرد آنها متفاوت است. از طرفی دشمنان دقیقا شرایط یکسانی دارند و می توانند ضربات مختلفی را به شما وارد کنند که بیشتر آنها از نوع آسیب رسان هستند و برخی اثراتی مانند آسیب تمرکز دارند. وجود احیاگرها و دشمنان مختلف که نسبت به انواع خاص خود ضعیف هستند به مبارزات بازی جذابیت نسبتا خوبی می بخشید، اما پس از چند ساعت اول، کم کم مبارزات کمی تکراری می شوند و احساس می کنید که همان را تکرار می کنید. سناریو بارها و بارها و بارها
جنبه های نقش آفرینی The Thaumaturge نیز به چهار شاخه تقسیم می شود که هر کدام شامل چندین مهارت مختلف است. هدف این مقاله مقایسه بازی با Disco Elysium نیست، بلکه با توجه به شباهت غیرقابل انکار این دو اثر، می توان این دو بازی را در کنار هم قرار داد. او شخصا معتقد است که سیستم ارتقای شخصیت در Disco Elysium یکی از نمونه های منحصر به فرد این کامپوننت در بین بازی های سال های اخیر بوده و به معنای واقعی می تواند بر ارتقا و تغییر شخصیت تاثیرگذار باشد. با این حال، در Thaumaturge، همه چیز روشن، مستقیم و خطی است. در بازی گاهی اوقات با آیتم ها یا موانعی روبرو می شوید که برای رسیدن به سطح مشخصی یکی از چهار جزء شما را می طلبد و ارتقای مهارت ها به ویکتور حرکات رزمی جدیدی می دهد یا توانایی های رزمی او را افزایش می دهد. به جز این موارد که تقریبا در تمامی بازی های نقش آفرینی دیده می شود، بازی نتوانسته پیچیدگی خاصی به سیستم ارتقای شخصیت ها اضافه کند و این سادگی برای اثری که سعی در داشتن یک ویژگی خاص دارد بسیار زیاد است. تمرکز بر تغییر شخصیت، معرفی آنها و سفارشی کردن ویژگی های آنها به سلیقه مخاطبان، که کمتر از حد انتظار است.
معمولاً در بازی های مبتنی بر داستان، اتمسفر عنصری است که می تواند به تاثیرگذاری بیشتر داستان و روایت کمک زیادی کند و The Thaumaturge در این زمینه حرف های خوبی برای گفتن دارد. قابل ذکر است که سازندگان توانسته اند هویتی منحصر به فرد به خود شهر ورشو ببخشند و گوشه و کنار این شهر و افرادی که زندگی روزمره خود را در آن می گذرانند به گونه ای طراحی شده است که به انتقال حس عمومی شهر کمک می کند. . داستان. گرچه گرافیک بازی کمی نامرتب است و گاهی اوقات بارگذاری بافت ها کمی طول می کشد، اما از نظر بصری زیباست و به خصوص طراحی های محیطی به لطف افکت های نورپردازی و تداعی کننده حال و هوای قرن بیستم زیباست. جلوه های بصری بازی راضی کننده بود. موسیقی نیز نقش خود را به خوبی ایفا می کند و حتی اگر کمی کنجکاو باشید، می توانید با نگاهی به اطراف، گرامافون هایی را پیدا کنید که موسیقی کلاسیک خاطره انگیزی پخش می کنند.
به طور کلی، اگرچه Thaumaturge به سطح بازی هایی مانند Disco Elysium کاملاً نمی رسد و ضعف های خاصی در سیستم مبارزه خود دارد، اما از نظر داستانی واقعاً تجربه ارزشمندی است. بازی دارای شخصیت رمان های روسی از نویسندگان بزرگ است و به لطف توصیف بسیار خوب شخصیت ها و ایجاد فضایی که تاثیر وقایع داستان خود را دوچندان می کند، به نظر می رسد در ارائه جزئیات، اسرارآمیز و بسیار موفق بوده است. داستان لذت بخش داستان پیچیده اگر بازی های داستان محور را دوست دارید، Thaumaturge قطعا شما را ناامید نخواهد کرد.
بررسی بازی بر اساس نسخه PC بوده و ناشر کد آن را برای یک گیمر ارسال کرده است.