در سال 2023، ما هنوز نمی توانیم تصمیم بگیریم که بازسازی چیست

آیا برای یکی از ده‌ها بازسازی، بازسازی و تصویربرداری مجدد بازی‌های ویدیویی که قرار است در سال ۲۰۲۳ منتشر شوند، هیجان‌زده هستید؟ شاید شما یکی از طرفداران سرسخت Dead Space باشید که از اکشن انفجاری بازسازی لذت می برید، یا از طرفداران Resident Evil هستید که از دیدن اینکه چگونه Capcom در یکی از بهترین ورودی های سری با RE4 پیشرفت می کند، ناامید هستید.

اما در حالی که دیدن احیا شدن یک مورد علاقه قدیمی برای نسل جدیدی از گیمرها همیشه خوب است، وسواس صنعت بازی برای احیا باعث سردرگمی زیادی در مورد تعاریف شده است. ممکن است برخی از ما دقیقاً بدانیم که در مورد بازسازی‌ها، بازسازی‌ها و بازسازی‌ها دقیقاً درباره چه چیزی صحبت می‌کنیم، اما منصفانه است که بگوییم همه در یک صفحه نیستند. به لطف پیشرفت مداوم فناوری – و بودجه‌های سرسام‌آور بازی‌های ویدیویی در بالاترین سطح – این اصطلاحات که زمانی ساده بودند تا حدی «تکامل» یافته‌اند که دیگر هیچ‌کس واقعاً معنی آنها را نمی‌داند.

توجه به این نکته مهم است که این عبارات بومی بازی‌های ویدیویی نیستند – آنها کلمات قرضی هستند که توسط هنرمندان در رسانه‌های دیگر ایجاد شده‌اند. اصطلاح «ریمیک» اولین بار در روزهای اولیه صنعت فیلم ظاهر شد، جایی که استودیوها به طور منظم خط داستانی مشابهی را با فناوری به روز برای پرداخت آسان تکرار می کردند. برخی از کارگردانان حتی فیلم‌های خود را بازسازی کرده‌اند، از مردی که بیش از حد می‌دانست آلفرد هیچکاک تا علف‌های هرز شناور یاسوجیرو اوزو. به طور مشابه، “ریمسترینگ” از دنیای موسیقی ضبط شده می آید، جایی که مهندسان صدا از ابزارهای تساوی استفاده می کنند که بر حجم و فشرده سازی تاثیر می گذارد تا صدای ضبط قدیمی متفاوت از قبل شود.

مفهوم بازسازی بازی های ویدیویی بسیار فراتر از آن چیزی است که فکر می کنید. پورت ها و تبدیل بازی های آرکید به سخت افزار خانگی را می توان نوعی پروتو ریمیک دانست. سیرا نسخه اولیه Space Quest 1986 را پنج سال بعد در سال 1991 با استفاده از یک موتور بازی بهبودیافته برای دستیابی به پیشرفت های فنی قابل توجه مانند پشتیبانی از 256 رنگ، بازسازی کرد. همانطور که دوران فلاپی دیسک ها جای خود را به CD-ROM ها داد، بازی ها برای بهره مندی از پیشرفت های تکنولوژیکی مشابه، با موسیقی ریمیکس، گرافیک بهبود یافته و غیره، بازسازی و دوباره منتشر شدند.

در طول سال‌ها، دو تعریف ثابت از این اصطلاحات پدیدار شده‌اند: ریمستر نسخه‌ای از یک بازی است که دارایی‌های موجود خود را تا حدی بهبود می‌بخشد یا دوباره کار می‌کند که در نهایت با محصول اصلی صادق است. بازسازی نسخه جدیدی است که بر روی اسکلت نسخه قدیمی ساخته شده است، اما برای استانداردها یا سلیقه های مدرن به روز شده است. در پایان روز، ریمسترها به محدودیت ها پایبند هستند. بازسازی ها به دنبال غلبه بر آنها هستند. با این حال، این خط همیشه آنطور که ما می خواهیم واضح نیست.

The Last of Us Part 1 را در نظر بگیرید، یکی از معدود بازی هایی که در دهه پس از انتشار اولیه، هم «ریمستر» و هم «ریمیک» دریافت کرده است. در حالی که ریمستر سال 2014 اساساً فقط یک کار جدید برای یک بازی عالی بود، بازسازی امسال به طور کامل جلوه‌های بصری آن، از مدل‌های شخصیت گرفته تا نورپردازی را اصلاح کرد. با این حال، علی‌رغم افزودن ویژگی‌های جدید مانند گزینه‌های دسترسی کلیدی، نبرد غوغا بهبود یافته و هوش مصنوعی پیشرفته‌تر، بسته کلی در نهایت با توجه به محدودیت‌های مدرن «ریمیک» محافظه‌کارانه است.

این تنش زمانی آشکارتر می‌شود که آثار موزه‌ای مانند The Last Of Us Part 1 را با بازی‌های قدیمی‌تری مقایسه کنید که برای برقراری ارتباط با مخاطبان مدرن به کمک بیشتری نیاز دارند. Resident Evil 2 2019 به راحتی یکی از تحسین‌شده‌ترین بازسازی‌های سال‌های اخیر است، اما دوربین روی شانه و سرعت پیشرانه آن شباهت چندانی با گیم‌پلی کلاسیک ترسناک بقا PS1 اصلی ندارد که حتی نمی‌توان فهمید کجاست. برای شروع. تنها کاری که باید انجام دهید این است که به کنترل های مخزن و زوایای ثابت دوربین از بازسازی محبوب Resident Evil 1 نگاه کنید تا ببینید یک پروژه وفادارتر RE2 ممکن است چگونه به نظر برسد.

باز هم، توسعه دهندگان ممکن است این خطر را داشته باشند که بیش از حد به این بازی های کلاسیک وفادار باشند. به عنوان مثال، بازسازی Bluepoint’s Demon’s Souls به خاطر محیط های زیبایش مورد تحسین قرار گرفت، اما برخی از گیمرهایی که به سیستم های مبارزه روان تر بازی های بعدی Souls عادت کرده بودند، نسخه اصلی را برای راحتی بیش از حد سفت و سخت دریافت کردند. و در حالی که بازبین‌ها زیبایی‌شناسی بازسازی را تحسین می‌کردند، برخی احساس می‌کردند که طراحی‌های مجدد دشمن از نسخه اصلی بسیار دور شده است. وقتی با نوستالژی بازی می کنید، به نظر می رسد که نمی توانید همه را راضی کنید.

سپس Dead Space وجود دارد که گیج کننده ترین آنهاست: بازسازی یک بازی محبوب که همچنین به عنوان احیای واقعی فرنچایزی عمل می کند که در بخش بهتری از یک دهه خاموش بوده است. این عبارات تا پیش از انتشار بازی در سال 2023 چنان گیج کننده شده اند که شاید بهتر بود از آن اجتناب کنیم. با این حال، می‌توانید بگویید که وقتی تصمیم می‌گیرید یک فرنچایز معروف را با یک بازسازی مجدد راه‌اندازی کنید، این ریسکی است که با آن مواجه می‌شوید. (منظورم را ببینید؟) با توجه به موفقیت بازی، منصفانه است که بگوییم اکثر مصرف کنندگان موفق شده اند از سردرگمی جلوگیری کنند.

من شخصاً می گویم که ریشه همه این سردرگمی ها از عدم قطعیت خود اصطلاح “ریمیک” ناشی می شود. مرزهای مبهم ترسیم شده توسط این کلمه بسیار گسترده است، از بازسازی پر زحمت Bluepoint تا از بین بردن پایه یک Capcom. استفاده از شرایط خاص تر ممکن است به ما کمک کند تا بفهمیم هنگام خرید یک بازی دقیقاً چه چیزی به دست می آوریم. وقتی توسعه دهنده Myst Cyan اخیراً یک “بازسازی مدرن” از Riven کلاسیک را اعلام کرد، معنی آن چیست؟ دقیقاً برای افرادی که قبلاً بازی کرده اند معنی دارد. اورجینال بازی کرد؟ قرار است صبر کنیم و ببینیم.

شاید ریمسترهای وفادار را بتوان “بازسازی” یا شاید “ترمیم” نامید. از دیدگاه من، فکر می‌کنم بسیاری از بازسازی‌های جاه‌طلبانه‌تر را باید «تصور مجدد» نامید. هنگامی که مکانیک های جدید را اضافه می کنید، تغییرات غیر بصری در طراحی سطح ایجاد می کنید، یا به طور کامل نحوه اجرای یک بازی را بازنویسی می کنید، آیا واقعاً یک بازی را بازسازی می کنید؟ یا در حال ساختن یک نسخه کاملا جدید از آن هستید؟ اصطلاحات موجود مانند “باز اختراع” این قصد را اعلام می کند.

تا زمانی که نوستالژی به فروش خود ادامه دهد، همیشه تعداد بی‌پایانی بازسازی در قفسه‌های Steam و سایر فروشگاه‌های دیجیتال وجود خواهد داشت – برخی از بازی‌هایی که شروع خوبی نداشتند. و در حالی که همه ارزش پول و وقت شما را ندارند، استفاده از شرایط خاص تر – هر چه که باشد – در نهایت به گیمرها کمک می کند تا در پشته بازی های آشنا بسیار سریع تر حرکت کنند.