اگرچه بیش از 110 سال از غرق شدن کشتی تایتانیک در اولین سفر خود می گذرد، اما این کشتی هنوز در یادها مانده است. در سال 1912، زمانی که کشتی به همراه 2223 مسافر و خدمه آن ساوتهمپتون انگلستان را به مقصد نیویورک ترک کردند، بیش از 100000 نفر شاهد آغاز این سفر بودند.
تایتانیک یک کشتی بزرگ و مجلل بود و به آن “عملا غرق نشدنی” می گفتند. با این حال، در کمال تعجب، کشتی تنها پس از چهار روز سفر با یک کوه یخ برخورد کرد و 1517 مسافر آن شامل 832 مسافر و 685 خدمه هرگز به خانه بازنگشتند. اما با توجه به تعداد قایق‌های نجات، شاید تکان‌دهنده‌ترین آنها این باشد که کمی بیش از 53 درصد از مسافران از غرق شدن جان سالم به در بردند.
در نتیجه غرق شدن کشتی تایتانیک نه تنها به عنوان یکی از بدترین سوانح دریایی تاریخ، بلکه به شکلی بسیار فاجعه بار ثبت شده است. اگرچه کشتی به کوه یخ برخورد کرد، اما اگر اقدامات احتیاطی انجام می شد، ممکن بود افراد بیشتری نجات پیدا کنند. علاوه بر نبود قایق نجات روی عرشه، تعداد شناورهای نجات نیز کم بود. خدمه نیز در مواقع اضطراری آموزش های لازم را ندیدند و برخی از آنها به تجهیزاتی مانند دوربین دوچشمی یا چراغ قوه مجهز نبودند.
در نهایت، غرق شدن کشتی تایتانیک میراث بازنگری در قوانین ایمنی اقیانوس ها را به جا گذاشت. اگر این کشتی غرق نمی شد، این قوانین هرگز یا حداقل به موقع اجرا نمی شد. در مورد خود تایتانیک، این امکان وجود دارد که این کشتی تا زمان بازنشستگی زندگی کرده باشد، یا به احتمال زیاد در طول جنگ های جهانی اول یا دوم نابود یا تسخیر شده باشد.
با این حال، اگر تایتانیک غرق نمی شد، ممکن بود منجر به یک سری اتفاقات یا پیامدهایی شود که در این مقاله به آنها خواهیم پرداخت.