محققان همچنین دریافتند که سیاهچاله بسیار پرجرم که در فاصله 12.9 میلیارد سال نوری از زمین قرار دارد، گاز و غبار اطراف خود را با سرعت زیادی مصرف می کند یا به عبارتی در حال رشد است. به گزارش فورتاک:
ما برای دریافت اولین داده ها از جیمز وب بسیار هیجان زده بودیم. با بررسی داده ها در UNCOVEER، سه توده قرمز بسیار فشرده توجه ما را به خود جلب کرد. ظاهر نوک تیز و قرمز این اجسام شبیه یک کوازار بود.
کوازارها زمانی تشکیل می شوند که مقدار زیادی ماده در اطراف یک سیاهچاله کلان جرم وجود داشته باشد. این ماده دیسکی از گاز و غبار به نام دیسک برافزایشی را تشکیل می دهد که به تدریج سیاهچاله را تغذیه می کند. اثر گرانش عظیم سیاهچاله باعث تلاطم در این ماده و افزایش دمای آن و درخشش آن می شود.
علاوه بر این، ماده ای که در سیاهچاله ی کلان پرجرم نیفتد به قطب های عظیم کیهانی راه پیدا می کند. ذرات در این مناطق تا سرعتی نزدیک به سرعت نور شتاب می گیرند. انتشار این جت های نسبیتی با انفجار تابش الکترومغناطیسی درخشان همراه است.
در نتیجه، اختروش‌های عظیمی که توسط سیاه‌چاله‌های هسته‌های فعال کهکشانی (AGN) تقویت شده‌اند، اغلب بسیار درخشان هستند و حتی از درخشندگی کل ستاره‌ها و کهکشان‌های میزبانشان نیز بیشتر می‌شوند. در داده‌های جیمز وب در مدت زمان کوتاهی، تشعشعات زیادی که از اطراف این سیاهچاله پرجرم ساطع می‌شد، نشان داده شد. به گفته ریچل بزانسون، یکی از نویسندگان UNCOVER:
تجزیه و تحلیل رنگ این جرم نشان می دهد که یک کهکشان ستاره ساز معمولی نیست. این شواهد با فرضیه سیاهچاله های کلان جرم سازگارتر است. بر اساس جرم فشرده، واضح بود که این جرم یک سیاهچاله بسیار پرجرم است، اگرچه کمی با دیگر اختروش های اولیه تفاوت داشت.