چگونه یک انقراض تاریک بی سر و صدا زندگی روی زمین را از بین می برد؟

حتی از ابتدای دوره طبقه بندی، تعداد نامعلومی از گونه ها قبل از اینکه کسی فرصتی برای ثبت وجود آنها داشته باشد ناپدید شده اند. بسیاری از این اشکال حیات بدون هیچ اثری ناپدید شدند، برخی دیگر فسیل هایی را به جا گذاشتند که پس از انقراض کشف شدند یا هنوز کشف نشده اند.

دکتر الکساندر لیز از دانشگاه متروپولیتن منچستر به IFL Science گفت: ناشناخته ها چیزهایی هستند که قبل از شروع طبقه بندی منقرض شده اند.

برای پر کردن همه جاهای خالی، باید بقایای هر گونه منقرض شده را پیدا کنیم، اگرچه این احتمال بسیار کم است. برای بسیاری از گونه ها باید به فسیل ها متوسل شویم. بنابراین، گونه هایی که به خوبی فسیل شده اند ممکن است سابقه بهتری از انقراض های تاریخی داشته باشند. به عنوان مثال، پرندگان مانند پستانداران فسیل نمی شوند و بیشتر بی مهرگان در فسیل ها نادر هستند. به عبارت دیگر، ما واقعاً نمی دانیم که در طول تاریخ بشر چند انقراض تاریک رخ داده است، اگرچه دانشمندان حدس می زنند و اعداد خیره کننده هستند.

فهرست رسمی IUCN از گیاهان و حیوانات در حال انقراض تنها شامل 909 گونه است. با این حال، این عدد دست کم گرفته شده است زیرا انقراض های ناشناخته یا گونه های کشف نشده را در نظر نمی گیرد.

محققان تلاش کردند تا مدل‌های آماری را برای محاسبه تعداد انقراض‌های تاریکی که با این انقراض‌های تایید شده همراه بودند، توسعه دهند. به عنوان مثال، نتایج یک مطالعه نشان داد که حدود 1430 گونه پرنده ممکن است به دلیل فعالیت های انسانی ناپدید شده باشند، در حالی که مطالعه دیگری نشان داد که 60 درصد از کل انقراض ها در برخی از گروه های جانوری ممکن است گونه های کشف نشده باشد. مقاله دیگری به این نتیجه رسید که ممکن است در طول 500 سال گذشته 260000 گونه بی مهرگان را از دست داده باشیم.

اگرچه مطالعات نظری در مورد انقراض های تاریک وجود دارد، اما هر از چند گاهی دانشمندان شواهد فیزیکی واقعی از این پدیده را پیدا می کنند که بیشتر آنها نشان می دهد که تخمین های عددی ما چقدر اشتباه است. به عنوان مثال، در سال 2013، دودمان حلزون های خشکی منقرض شده در پلینزی فرانسه کشف شد که تعداد کل انقراض نرم تنان تایید شده را حدود دو درصد افزایش داد.

با توجه به اینکه بیشتر تخمین‌های انقراض تاریک بر برون‌یابی انقراض‌های شناخته شده تکیه می‌کنند، چنین نتایجی می‌تواند تأثیر قابل‌توجهی بر مدل‌سازی آماری داشته باشد.

این به من نشان می دهد که هر انقراض تاریخی که به تازگی تایید شده است، احتمالات بی شماری را برای از دست دادن گونه های همراهی که ممکن است مربوط به گونه های منقرض شده باشند، باز می کند. از سوی دیگر، اگرچه شناسایی حیوانات بزرگ باستانی در فسیل‌ها ممکن است آسان باشد، اما وقتی صحبت از انگل‌هایی می‌شود که در بدن این گونه‌ها زندگی می‌کردند و همچنین ارگانیسم‌هایی که مدفوع آنها را مصرف می‌کردند، متوجه می‌شویم که چقدر جالب است. باید در مورد گونه هایی که گم شده اند بدانند.

انقراض بخشی جدایی ناپذیر از فرآیند انتخاب طبیعی است و حتی بدون کمک انسان، تصور می شود که جهان هر سال حدود یک گونه در هر میلیون را از دست می دهد که به عنوان نرخ پایه انقراض شناخته می شود.

برآوردهای کنونی حاکی از آن است که جهان در حال از دست دادن گونه ها با سرعتی هزاران برابر سریعتر از نرخ اولیه انقراض است، که منجر به این پیشنهاد می شود که ما در میانه ششمین انقراض دسته جمعی سیاره هستیم. بنابراین واضح است که ما در حفاظت از تنوع زیستی کره زمین موفق نبوده ایم و اگر بخواهیم این روند را معکوس کنیم، اکنون نیاز به سرمایه گذاری قابل توجهی در حفاظت از زیستگاه داریم.