جاودانگی
جاودانگی یک بازی هنری چشمگیر است، به این معنی که دارای قسمت های مساوی مخالفان و حامیان است. به عنوان یک تیم، کارکنان GameSpot در این مورد بسیار تقسیم شده اند. بسیاری از ما روایت گریزان آن را بهعنوان یک امتیاز مثبت میبینیم، و شبکهای پیچیده از توطئهها و اسرار درهم تنیده را ایجاد میکند که برای کشف کردن آنها مفید است. با این حال، همانطور که بسیاری از ما انگشت خود را به سمت همین روش غیرقابل دسترس و مبهم داستانگویی نشانه میرویم، زیرا میتواند به راحتی نتیجه معکوس داشته باشد و به تجربهای منجر شود که قوی شروع میشود، اما به سرعت به یک آشفتگی غیرقابل درک از کلیک کردن روی موارد تصادفی برای یک خرده پیشرفت ساده تبدیل میشود. .
ارزش هنری زیادی در بازی با چنین درجه ای از تفاسیر وجود دارد. جاودانگی باعث شد که تیم GameSpot در نحوه صحبت ما در مورد یک بازی به گونهای صحبت کند که عناوین بسیار کمی در این سال انجام دادهاند و ما را تشویق میکند که واقعاً بفهمیم چرا آن را دوست داشتیم یا نه. به علاوه، مهم نیست که هر کدام از ما احساسات خود را نسبت به بازی احساس میکنیم، همه میتوانیم موافق باشیم که Manon Gage از Immortality یکی از اجراهای برجسته سال است و به همین دلیل، این بازی به تنهایی شایسته ذکر در این لیست است.
در بررسی جاودانگی گیم اسپات، مارک دیلینی امتیاز 8/10 را به بازی داد و نوشت: «لحظههایی در این بازی وجود دارد که نمیتوانم به جزئیات آنها بپردازم، اما دلیل اصلی من به این بازی بالاترین امتیازی است که میبینید. اولین باری که با نمونهای از مکانیک بازی مواجه شدم، با هیجان از صندلی خود بیرون پریدم و به همسرم هشدار دادم که آنچه فکر میکردم جاودانگی در یک لحظه به شدت تغییر میکند. با آنچه که به من نشان می داد، آنچه که به من می گفت، و مهمتر از همه، آنچه که او از گفتن به من امتناع می کرد، من را شگفت زده می کرد و باعث شد تا مدت ها بعد از اینکه سرانجام سرنوشت ماریسا را کشف کردم، درنگ کنم.”