حالا همین محاسبات را برای ستاره ها انجام دهید و اندازه جرم را بر فاصله بین آن و جرم مجاورش تقسیم کنید. برای ستاره ها عدد 0.0000001 به دست آمد که عدد بسیار کمی است. وقتی این محاسبات را برای کهکشان ها انجام می دهیم به رقم 0.1 می رسیم.
با این حال، به طور متوسط، ستاره ها هرگز با هم برخورد نمی کنند. اما برخورد کهکشان ها رایج است و همانطور که گفتیم برای دانستن پاسخ به دو عدد نیاز داریم: اندازه و فاصله.
لازم به ذکر است که حفره قابل توجهی در این ماجرا وجود دارد. ستارگانی که در نزدیکی یکدیگر به صورت منظومه های دوتایی یا سه گانه متولد می شوند، می توانند در طول زمان با یکدیگر ادغام شوند. همچنین، در متراکم ترین قسمت های کهکشان، ستارگان به تدریج نزدیک می شوند و ممکن است برخورد ستاره ها رخ دهد.
با این حال، کهکشان ها داستان متفاوتی را بیان می کنند. کهکشان ها دارای آرایه وسیع تری از ستاره ها هستند. اما بیایید کهکشان راه شیری را به عنوان راهنما در نظر بگیریم. قطر کهکشان راه شیری تقریباً 100000 سال نوری است (10 به توان 5 سال نوری). اما چقدر از نزدیکترین کهکشان خود فاصله دارد؟ آندرومدا نزدیکترین کهکشان به کهکشان راه شیری در فاصله حدود 2.5 میلیون سال نوری یا 10 به توان 6 سال نوری است.
بر خلاف ستارگان، نسبت اندازه/فاصله کهکشان ها چندان کوچک نیست. در واقع می توان گفت که دو کهکشان می توانند همدیگر را پیدا کنند و راحت تر با هم برخورد کنند. این دقیقاً همان چیزی است که در 5 میلیارد سال آینده برای کهکشان راه شیری و آندرومدا رخ خواهد داد. کهکشان ها اغلب با یکدیگر برخورد می کنند و عواقب چنین برخوردهایی می تواند دلهره آور باشد. بنابراین فقط شکل کهکشان را تغییر نمی دهد. همچنین بر توانایی آن در تشکیل ستاره های جدید تأثیر می گذارد.