نقد و بررسی The Dark Pictures Anthology: The Devil In Me – هلمز شیرین هلمز

یکی دیگر از پیشرفت‌ها در شیوه‌ای است که The Devil in Me یک گام غیرمنتظره از ویژگی‌های سینمایی معمولاً سخت‌گیرانه سریال برمی‌دارد. این هنوز هم یک بازی بسیار سینمایی است که در آن بیشتر گیم‌پلی مربوط به انتخاب‌هایی با زمان کم برای فکر کردن و گذراندن QTE‌های چشمک‌زن است و جایی که شکست اغلب به معنای مرگ است را از دست خواهید داد.

شیطان درون من همچنین از شما انتظار دارد که آنچه را که در مورد هر شخصیت آموخته اید در ذهن داشته باشید تا با آنها ارتباط برقرار کنید. آسم یک شخصیت بارها و بارها و به روش‌های مختلف استفاده می‌شود و همیشه از من می‌خواهد که بیماری او را به یاد بیاورم و بفهمم که چگونه می‌تواند به‌طور منحصربه‌فردی شرایط زندگی یا مرگ او را تغییر دهد. صحنه های کشتن واقعا هوشمندانه ای در این بازی وجود دارد و Supermassive همچنان به آنها احساس درستی می دهد. یک داستان ترسناک خوب احتمالاً همه را زنده نمی‌بیند، بنابراین وقتی شخصیت‌هایی را از دست دادم خوشحال بودم که احساس می‌کردم اشتباهات من بوده است، نه نتیجه سناریوهای پیروزی مبهم.

در حالی که این دنباله آن مشکلات طولانی مدت را برطرف نمی کند، اما داستان کلی بهتری را نسبت به مواردی که قبل از آن ارائه شده بود بیان می کند. من تا به حال از هر یک از این بازی ها لذت برده ام، اما شیطان درون من قطعا بهترین لور را در این سری دارد. طبق معمول، اگر قبل از اینکه آن را به مرحله کشتن بعدی هدایت نکنید، می‌توانید بسیاری از این موارد را از دست بدهید، اما بازیکنانی که متوجه می‌شوند هر یادداشت دیوانه‌وار، گزارش پلیس یا ضبط مرموز را که می‌توانند پیدا کنند، برمی‌دارند. با یک لایه اضافه به داستان بیایید که آن را فراتر از یک اسلشر ارتقا می دهد. به عنوان یک طرفدار بزرگ ترسناک، این را دوست دارم.

برای خوشحالی آنها، آنها به یک کپی در مقیاس بزرگ از هتل وحشتناک قاتل دعوت می شوند که به عنوان نوعی موزه عمل می کند و در آنجا به آنها وعده تصاویر و اطلاعات پس زمینه منحصر به فرد داده می شود. به نظر می رسد که متصدی زمین به دور از بیان خوبی است – چه کسی حدس می زد؟ – و چیزی که از آنجا آشکار می شود حدود پنج ساعت مواد با کیفیت است.