مسئله اصلی مبارزه با قلب اتمی این است که ما شاهد عدم تعادل بین پویایی شما و دشمنانتان هستیم. برخی از دشمنان و باس ها در Atomic Heart سرعت واکنش و عمل بالایی دارند. این در حالی است که فقط باید طفره بروید و این ویژگی به درستی طراحی نشده است و در نبردهای شلوغ در محیط های بسته امکان گرفتار شدن در گوشه ای از محیط و یا بین دشمنان وجود دارد. اگر بین آنها گیر کردید، بدانید که کارتان تمام شده است و تقریباً هیچ راهی وجود ندارد. با توجه به این نوع طراحی دشمن، داشتن ویژگی دویدن در اطراف و جاخالی دادن مناسب می تواند نبردهای سرعتی را لذت بخش و جذاب کند. البته می توانید از طریق سیستم ارتقاء، راه رفتن قهرمان داستان در محیط را بهبود ببخشید یا مهارت ها و سلاح ها را تا آخرین حد ارتقا دهید که می تواند مشکلات ذکر شده را تا حدودی بهبود بخشد و به سرعت هر دشمنی را از بین ببرد.
موسیقی و صداهای بازی در سطح بسیار خوبی قرار دارند. میک گوردون او موسیقی آرام بخش برای گوش دادن در طول نبرد، به خصوص با باس اصلی ساخت. صداگذاری شخصیت ها به خوبی انجام شده است، همچنین جلوه های صوتی برای شلیک گلوله، ضربه های غوغا با سلاح و موارد دیگر.
بنابراین ارتقاء شخصیت شما، ارتقاء دستکش و مهارت مناسب و سلاح ها نقش مهمی در گیم پلی بازی دارند و بسیار موثر هستند. دنیای Atomic Heart علاوه بر سیستم مبارزه، محیط هایی دارد که چالش های ویژه ای را به همراه دارد. با تکمیل این چالش‌ها، می‌توانید نقشه‌هایی را برای ارتقای سلاح‌های درون بازی دریافت کنید، با این حال، طراحی نقشه ضعیف Atomic Heart و نبود توضیحات کافی نقشه، ردیابی برخی از این محیط‌ها را دشوار کرده است. مهم نیست که بازی Atomic Heart چقدر سخت است، آنقدر غنیمت در محیط وجود دارد و تعدادی ارتقاء به طور منظم در دسترس است که نیازی به تکمیل این چالش ها نیست.
شخصیت پردازی شخصیت ها عادی است. البته سرگی نچایو شخصیت پردازی قابل قبولی دارد و تا پایان داستان به سوالات مخاطب به خوبی پاسخ داده می شود. اما پایان نامناسب Atomic Heart روی شخصیت او نیز تاثیر گذاشت. ساختار داستانی و فضای بازی Atomic Heart پتانسیل بسیار خوبی برای دیدن داستانی متفاوت و گیرا دارد. در این میان استودیو ماندفیش از این پتانسیل به خوبی استفاده نکرده است.
در ابتدا شاهد مدینه فاضله ای هستیم که پیشرفت تکنولوژی نقش زیادی در آسایش زندگی مردم داشته و همه خوشحال هستند و کم کم این مدینه فاضله تبدیل به تباهی مطلق می شود. تقریبا تا یک سوم آخر، داستان بازی روایت کند و قابل پیش بینی دارد و در پایان روایت سرعت بیشتری می گیرد. البته روایت آهسته و آرام داستان به خودی خود چیز بدی نیست، اما زمانی که کل داستان کپچر لازم را نداشته باشد و از طرفی مشکلاتی در گیم پلی بازی به وجود بیاید، عموم نمی توانند به آن متصل شوند. انتظار می رود.
گیم پلی بازی به دلیل محتوایی که دارد پتانسیل بالایی برای سرگرم کردن مخاطبان دارد، اما استفاده نادرست از عناصر باعث شده تا در بهترین حالت تجربه ای متوسط را ارائه دهد.
جدا از مواردی که در قسمت طراحی ذکر شد، دشمنان معمولی و مینی باس ها می توانستند متنوع تر و بهتر طراحی شوند. در این میان باس های اصلی Atomic Heart و نحوه مبارزه آن ها از نکات جالب این بازی به حساب می آیند، باس های اصلی Atomic Heart شما را به چالش می کشند و با وجود مشکلاتی که در سیستم مبارزات وجود دارد، برنده شدن حس خوبی به شما دست می دهد. در ضمن اشاره کنم که Atomic Heart افت فریم خاصی ندارد و تا حدودی شاهد باگ های مختلفی هستیم اما این باگ ها روی تجربه شما تاثیر چندانی نمی گذارد.
میک گوردون موسیقی بسیار آرامش بخشی برای گوش دادن در طول نبرد ایجاد کرد، به خصوص با باس اصلی.
ساخت مهمات، مواد مصرفی و گلوله های عنصری از دیگر موارد موجود در بخش ساخت و ساز هستند. علاوه بر این، دستکش سرگئی می تواند از مهارت های مختلفی استفاده کند. مهارت هایی مانند انجماد دشمنان، استفاده از سپر یا مواردی مانند پاشیدن آب در محیط و استفاده از برق از جمله مواردی است که تیم توسعه دهنده برای بازیکنان آماده کرده است. با این حال، این تنوع زمانی می تواند مفید باشد که اصول اولیه مبارزه بازی به خوبی تثبیت شده باشد.
ساخت بازی های جدید با ایده های جدید و خلاقانه که به درستی در قلب یک اثر قرار گرفته اند، یکی از زیبایی های صنعت بازی های ویدیویی است. در این میان، برخی از توسعه دهندگان سعی می کنند به جای ایجاد یک بازی کاملاً جدید و تازه، از ایده های موفق سری یا بازی های دیگر استفاده کرده و آنها را با ایده های خود ترکیب کنند. بنابراین می توانند تجربه ای جدید، خاص و در عین حال آشنا را ارائه دهند. البته این موفقیت زمانی اتفاق می افتد که از همه آیتم های جدید و اقلام الهام گرفته به درستی استفاده شود.
گیم پلی Atomic Heart هم شامل چیزهای جالب و هم مسائلی است که شما را حداقل نیمی از بازی را از سرگرمی باز می دارد. قهرمان داستان قادر است با سلاح های غوغا و دوربردی که در طول داستان پیدا می کند دشمنان را از بین ببرد. البته یافتن سلاح ها لزوماً به معنای در دسترس بودن آنها نیست، بلکه شما نقشه ساخت آنها را پیدا می کنید و باید سلاح ها را از طریق سیستم ساخت بازی بسازید.
با وجود پتانسیل بالایی که دارد، Atomic Heart آنطور که باید سرگرم کننده نیست. با بررسی این بازی با یک گیمر همراه باشید.
Atomic Heart یک تجربه بصری عالی ارائه می دهد. جزئیات محیطی خود می تواند متوسط باشد، اما نور و سایه ها بسیار خوب طراحی شده اند و در برخی از قسمت های Atomic Heart می توانیم جزئیات بصری خیره کننده ای را ببینیم. همچنین استودیو ماندفیش در بازی خود اینترلودهای سینمایی مختلفی را قرار داده است که می خواهم کات سین های سینمایی بازی مانند گیم پلی با سرعت 60 فریم بر ثانیه در دسترس عموم قرار گیرد تا شاهد تجربه یکپارچه تری در این باشیم. بخش.
در پایان، قلب اتمی و بخش داستان آن یک تجربه تقریبا 20 ساعته را در اختیار شما قرار می دهد. تجربه ای بالاتر از حد متوسط در بهترین حالت، اما با توجه به پتانسیل آن، می توانست عمیق، جذاب و هیجان انگیز باشد.
در ضمن همه چیز مطابق میل سچنوف پیش نمی رود. داستان بازی در دنیایی جایگزین می گذرد. جایی که روسیه و اتحاد جماهیر شوروی در جنگ جهانی دوم پیروز شدند. علاوه بر این، بازیکن نقش یک سرگرد باتجربه به نام را بر عهده می گیرد سرجی نچایو خانم فردی که به نظر می رسد خاطرات خود را به درستی به خاطر نمی آورد و ذهنش تحت تأثیر گذشته اش قرار گرفته است. علاوه بر این، او یک دستکش مجهز به فناوری جمعی دارد و یک هوش مصنوعی به نام چارلز (چارلز) دائماً با او صحبت می کند. داستان سرایی Atomic Heart به گونه ای نیست که بتواند تجربه خوبی را ارائه دهد. شروع بازی نوید یک داستان متفاوت و جذاب را می دهد، اما هر چه جلوتر می روید، روایت تعادل خود را از دست می دهد.
مشکل اصلی در مبارزه با قلب اتمی این است که ما شاهد عدم تعادل بین پویایی شما و دشمنان هستیم.
در دهه 1930 دیمیتری سچنوف او به لطف دانش خود توانست ماده ای به نام پلیمر بسازد که به لطف آن اتحاد جماهیر شوروی توانست پیشرفت های تکنولوژیکی زیادی به خصوص در زمینه انرژی و روباتیک داشته باشد. از این رو شاهد فعالیت ربات ها در زمینه های مختلف هستیم و پیشرفت های زیادی در زندگی مردم ایجاد شده است. همچنین هوش مصنوعی به نام Collective از دستاوردهای سچنوف نشات گرفته است. اکنون سال 1955 است و Installation 3826، بزرگترین مرکز تحقیقاتی در اتحاد جماهیر شوروی، در حال آماده شدن برای راه اندازی Collective 2 است.
در سال ۲۰۱۷ استودیو ماندفیش ساخت بازی Atomic Heart را آغاز کرد. محصولی که ایده های جدید خود را در کنار ایده های مورد استفاده قرار می دهد. اما متأسفانه قرار دادن همه عناصر در کنار یکدیگر، همانطور که انتظار می رود، به خوبی با هم کار نمی کند.
تقریبا تا یک سوم آخر، داستان بازی روایتی کند و قابل پیش بینی دارد
بررسی بازی بر اساس نسخه پلی استیشن 5 است
طراحی مراحل اصلی بازی قابل قبول است. تنوع آنها به حدی است که می توانید تجربیات مختلفی داشته باشید. علاوه بر این، چالش های پیش بینی شده از جمله کارهایی هستند که باید در مراحل اصلی انجام دهید. به طور کلی، گیم پلی پتانسیل بالایی برای سرگرم کردن مخاطب بر اساس محتوای خود دارد، اما استفاده نادرست از عناصر باعث شده تا در بهترین حالت تجربه ای متوسط را ارائه دهد.
از یوتیوب تماشا کنید
با پیشرفت، داستان تعادل خود را از دست می دهد.