اگر فضا کاملاً خالی بود، باد خورشیدی برای همیشه در فضا پخش می شد و به دلیل سرعت بسیار بالا، در نهایت کهکشان راه شیری را ترک می کرد. اما فضای وسیع بین ستاره ها در واقع حاوی ماده است. البته مقدار این ماده زیاد نیست و حدود یک ذره زیر اتمی در هر سانتی متر مکعب تخمین زده می شود. اگرچه این اندازه بر اساس مکان شما در فضا تغییر می کند. هوایی که اکنون تنفس می کنید 10 کوئینتیلیون برابر متراکم تر است، در حالی که ماده بین ستاره ها بسیار رقیق است.
پس از وزش باد خورشیدی از میان این بخار کیهانی رقیق شده، حرکت خود را از دست می دهد و کند می شود تا در نهایت متوقف شود. منطقه ای که باد خورشیدی در آن متوقف می شود هلیوسفر نامیده می شود که مرزهای بیرونی هلیوسفر را مشخص می کند. هلیوسفر ناحیه ای است که توسط باد خورشیدی اشغال شده است. در مرز هلیوسفر، تأثیر مغناطیسی خورشید ضعیف‌تر می‌شود و تأثیر ماده بین‌ستاره‌ای قوی‌تر می‌شود.
این تغییر همان چیزی است که وویجر 1 در سال 2012 احساس کرد. اندازه‌گیری‌های متعدد نشان داد که فضای بین‌ستاره‌ای بر بخشی از فضا که این فضاپیما از آن عبور می‌کرد تسلط داشت و بنابراین وویجر از هلیوسفر عبور کرده بود. بنابراین وویجر 1 هنوز در داخل منظومه شمسی است. اما بیشتر از خورشید تحت تأثیر کهکشان است. مثل همیشه، هنگام برخورد با مفاهیم علمی، باید مراقب تعاریف خود باشید.
به همین دلیل، چندین مقاله در اوایل سال 2013 به اشتباه عنوان شد: “ویجر 1 منظومه شمسی را ترک کرد.” این اتفاق در رسانه ها زیاد می افتد. با بررسی داده ها، ناسا متوجه شد که این فضاپیما واقعاً وارد فضای بین ستاره ای شده است. اما به طور کلی تعیین مکان نهایی هلیوسفر دشوار است، زیرا مرزهای هلیوسفر سیال است و تخمین دقیق نقطه انتهایی آن دشوار است.
مفهوم هلیوسفر را می توان با منطقه ای که جو زمین به پایان می رسد و فضا شروع می شود مقایسه کرد. در واقع شباهت هایی بین این دو وجود دارد. در نقطه ای که جو زمین به پایان می رسد و فضای بیرونی آغاز می شود، مرزی به نام خط کارمان تعریف می شود. در هر دو مثال، ما با نوعی اتمسفر به نام هلیوسفر در منظومه شمسی سروکار داریم که به هلیوسفر با بادهای قوی معروف است و در زمین آن را به عنوان گوشته ای از هوا می شناسیم.
تفاوت اصلی این است که جو زمین به تدریج با افزایش ارتفاع ناپدید می شود و به طور یکپارچه با خلاء فضا ادغام می شود، در حالی که هلیوسفر دارای محدودیت هایی است. این منطقه خنثی بسیار گسترده است و می تواند به ده ها میلیارد کیلومتر برسد، اما در مقایسه با اندازه کل هلیوسفر کوچک است.
با توجه به اینکه وویجر 1 مدت ها پیش از نسخه بین ستاره ای مدار ما عبور کرده است، اکنون در مسیر کهکشانی خود قرار دارد و امیدواریم اندازه گیری های خود را از فضای بین ستاره ای ادامه دهد. حتی پس از 46 سال، این کاوشگر محدودیت ها را پشت سر می گذارد.