آخر هفته چه فیلمی ببینیم: از Village of the Damned تا Waves

The Misfits (1961)

فیلم Waves دو ستون در داستان‌گویی غم‌انگیز خود دارد؛ به چالش کشیدن درک اولیه‌ی مخاطب از شخصیت‌ها و به تصویر کشیدن دست‌وپا زدن انسان‌ها برای کنار آمدن با دردها. ستون اول بر این اساس مخاطب را درگیر می‌کند که اجازه می‌دهد تحت تاثیر جلوه‌ی کلی برخی از کاراکترهای کلیدی داستان قرار بگیریم؛ تا همان‌گونه که در هر محیط عمومی یک نفر را می‌بینیم و مثلا به نتیجه‌گیری سطحی راجع به میزان خوشبختی او می‌رسیم، به‌سادگی تصور کنیم که شخصیت‌ها را می‌شناسیم. سپس این شناخت فرضی زیر سؤال می‌رود. چون متوجه می‌شویم که چه‌قدر زندگی آن‌ها مشکل و چالش دارد؛ مثل زندگی میلیون‌ها آدم دیگر.

قدرت Village of the Damned در داستان‌گویی از آن‌جایی سرچشمه می‌گیرد که جرئت برخورد جدی با رویداد فراطبیعی را دارد؛ به شکلی که افراد مختلف دور هم جمع می‌شوند، رخ دادن اتفاقات هولناک را به رسمیت می‌شناسند و قصد سردرآوردن از چرایی گرفتار شدن مردم شهر به این بلا را دارند. آیا موجودی به‌خصوص یا گروهی از موجودات مشغول کنترل بچه‌ها هستند؟

چند هفته پس از آن که اعضای یک شهر برای چند ساعت بی‌هوش می‌شوند، ناگهان زن‌های حاضر در این جامعه‌ی کوچک به شکل شوکه‌کننده‌ای بچه به دنیا می‌آورند. آرام آرام افراد حاضر در جامعه می‌فهمند که اوضاع عادی نیست و مدام همه‌چیز عجیب‌تر به نظر می‌رسد. ماجرا زمانی اوج می‌گیرد که بچه‌ها هرچه رشد می‌کنند، قدرتمندتر از قبل با نگاه‌های ترسناک خود باعث رخ دادن بدترین اتفاقات می‌شوند. این کودکان می‌توانند با یک نگاه، بدترین افکار را وارد ذهن یک نفر کنند و او را به جایی برسانند که خود را بکشد.

بسیاری از فیلم‌های وسترن ماندگارشده در تاریخ سینما، در حقیقت از فراموش شدن دوران وسترن صحبت می‌کنند. آن‌ها با تکیه به واقعیت محو شدن غرب وحشی در یک بازه‌ی زمانی مشخص، نشان می‌دهند که چه‌طور دنیا می‌تواند طی چند سال به‌شدت متفاوت با قبل به نظر برسد.