این برای فیلمی که می خواهد فیلمنامه و داستان را فدای صحنه های اکشن کند، مشکل بزرگی است و حالا وقتی می خواهیم از قسمت اصلی فیلم لذت ببریم، با مشکل بزرگ تری مواجه می شویم. در کل روند فیلم به این صورت است که شخصیت ها در هر مرحله باید با گروه هایی بجنگند و در صورت زنده ماندن و عبور از مرحله وارد مرحله بعدی می شوند که سخت تر است. دعواها روی کونگ فو تمرکز دارند و همه چیز روی کاغذ جذاب به نظر می رسد.
داستان فیلم نه تنها شکل و فرم مناسبی به خود نمی گیرد، بلکه صحنه های اکشن نیز همین مشکل را دارند و سازندگان تنها به دنبال به تصویر کشیدن صحنه های اکشن خشن هستند. در واقع فیلم فقط یک ایده کلی است که نمی تواند شکل درستی به خود بگیرد و حتی رده سنی بزرگسالان و صحنه های اکشن خشن و خونین نمی تواند فیلم را نجات دهد. در واقع اینجا جایی است که می توانیم قدر بسیاری از فیلم های اکشن را بدانیم. چرا که در فیلم های بازی کونگ فو، حتی صحنه های اکشن سرگرم کننده نیستند.
این یک خبر بد برای فیلم است. چون اساس فیلم روی همین صحنه ها گذاشته شد و حالا شاهد فروپاشی این پایه ضعیف هستیم. اما این مشکلات زمانی بیشتر ظاهر می شوند که صحنه های اکشن یکی پس از دیگری نمایش داده شوند و حتی بیننده نیز به سختی می تواند از تماشای این صحنه ها بدون عمق و کوچکترین دقت لذت ببرد. ظاهرا تنها چیزی که سازندگان از صحنه های اکشن خواسته بودند خشونت شدید بود، چیزی که هنوز جای بحث دارد. در سری بازی های پیچیده خشونت جایگاه خاص خود را دارد و تنها سازندگان این خشونت را یکی یکی به بیننده نشان نمی دهند.