اگرچه انیمیشن به خصوص از نیمه دوم به پیشرفت خود ادامه می دهد و به اثری نسبتاً سرگرم کننده تبدیل می شود، اما قرار است مسائل آزاردهنده همچنان حفظ شود و راه به جایی نبرد. ممکن است این انیمیشن روی کاغذ پتانسیل خوبی داشته باشد، اما تیمی که بتواند از آن در بخش نویسندگی و کارگردانی استفاده کند، در این انیمیشن حضور ندارد. حتی سازندگان انیمه سعی کردند از تم های امروزی در داستان و اتفاقات انیمه استفاده کنند که نتیجه منفی داشت.
این من را به یاد انیمه Wish می اندازد که همان مشکلات انیمه Spellbound را دارد و همان باگ ها در اینجا ظاهر می شوند. با این حال، انیمیشن در نیمه دوم تا حد خوبی بهبود می یابد، اما کافی نیست. انیمیشن در پایان پیام خوبی دارد که به دلیل اشکال در نگارش و کارگردانی نمی تواند این پیام را به درستی منتقل کند. اگرچه پیام کلی پیش پا افتاده است، اما در نهایت پیام مناسبی است که می توانست به شکلی بهتر به تصویر کشیده شود. اگرچه فریم نهایی انیمیشن دقیقاً راه حل این مشکل است.
نکته این است که وقتی افراد خلاق کاری را به درستی انجام می دهند، آن را با انجام یک کار اشتباه جبران می کنند. این مسائل نشان از عدم انسجام فیلمنامه دارد و اگرچه انیمیشن هدف و پیام خاص خود را دارد، اما در پایان انیمیشن می بینیم که کل این ماجرا و اتفاقات به نتیجه ای که باید می رسد نمی رسد. در نهایت انیمیشن به جای اینکه پیام خود را به درستی منتقل کند، با شعار به پایان می رسد و آب پاکی را روی دست بیننده می ریزد. با وجود اینکه انیمیشن از لمس جذابی برخوردار است اما به دلیل مشکلات فوق در نهایت نمی توان از آن استفاده کرد.