دانشمندان هنوز تاریخ دقیق این رویداد را مشخص نکرده اند، اما وجود سیستم عصبی در موجودات زنده به گذشته های بسیار دور برمی گردد. طبق مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۹، اولین موجوداتی که نورون‌ها را توسعه دادند، موجودات کوچک، مسطح و صفحه‌مانندی به نام دیکنسونیا بودند که در دوره زمین‌شناسی ادیاکران، بین ۶۳۵ تا ۵۴۲ میلیون سال پیش، از میکروب‌ها تغذیه می‌کردند. اگرچه مشخص نیست که آیا این موجودات واقعاً اولین گونه‌های دارای سیستم عصبی بوده‌اند یا خیر، نورون‌ها احتمالاً در همین زمان تکامل یافته‌اند، قبل از گسترش گسترده گونه‌ها بر روی زمین در طول دوره کامبرین پسین.
طبق وب سایت ساینتیفیک امریکن، به نظر می رسد که در سراسر قلمرو حیوانات، «خواب» با آنچه انسان انجام می دهد بسیار متفاوت است. انسان‌ها هنگام خواب به حالت بی‌هوشی رویایی می‌روند، دلفین‌ها بخش‌هایی از مغز خود را به هوس خاموش می‌کنند و پفک‌های غول‌پیکر در حالی که در هوا معلق می‌مانند، چرت‌های کوتاه چند ثانیه‌ای می‌زنند.
هر بار که در رختخواب فرو می روید و به سرزمین رویایی سفر می کنید، در واقع درگیر یک امر بیولوژیکی هستید که رشد سلولی را تقویت می کند، خاطرات را تثبیت می کند، التهاب را کاهش می دهد و اگر به درستی انجام شود، شما را زنده نگه می دارد. . اما خواب خیلی عجیب است. چرا موجودات زنده باید ساعت ها و ساعت ها درهای محیط خارجی را ببندند و خود را در برابر شکارچیان و سایر خطرات محیطی آسیب پذیر کنند؟
در آزمایشگاه، محققان نبض چتر دریایی را در طول زمان ردیابی کردند و دریافتند که فعالیت نبض چتر دریایی در شب 32 درصد کمتر از روز است. چتر دریایی نسبت به افتادن کف مخزن در زیر آنها واکنش تاخیری نشان داد، اما در صورت تغذیه به آرامی “بیدار می شد”. هنگامی که کاسیوپیا در طول شب به دلیل حرکات مزاحم آب آرامش خود را از دست داد، روز بعد نبض آهسته‌تر و طولانی‌تری داشت و نسبت به محرک‌ها حساسیت کمتری داشت. درست مثل کمبود خواب
مایکل آبرامزیک محقق فوق دکترا در دانشگاه کالیفرنیا، برکلی، بخشی از یک تیم تحقیقاتی بود که در سال 2017 کشف کردند که نوعی عروس دریایی به نام Cassiopeia به طور منظم حالت خواب را تجربه می کند. او می‌گوید: «به نظر من وقتی حیوانات سیستم عصبی متصل به ماهیچه‌ها دارند، تقریباً مطمئناً می‌خوابند».
جکسون او خط بالا را برای معرفی خانه جن زده در داستانش نوشت. جایی که مرز بین واقعیت و رویا همیشه مبهم بود، اما حق با او بود. بیشتر موجودات زنده باید حداقل برای مدتی از واقعیت حذف شوند تا فعال و زنده بمانند.
اما هنوز در مورد اینکه موجودات زنده بدون سیستم عصبی مانند اسفنج ها یا حتی گیاهان می خوابند اختلاف نظر وجود دارد. تایچی آیتا یک محقق کرونوبیولوژی از دانشگاه کیوشو در ژاپن می گوید: «سیستم عصبی ممکن است برای اثبات تجربه خواب ضروری نباشد. هیچکس نمیداند. ما هنوز به دنبال منشا خواب هستیم.»
برای محققان، این دوره‌های سکون در چتر دریایی و هیدرا نشان‌دهنده همه جنبه‌های خواب است: کاهش برگشت‌پذیر فعالیت در پاسخ به اختلال. تاخیر در پاسخ به محرک ها، عملکرد کندتر پس از یک دوره محرومیت از استراحت، و افزایش انگیزه برای خواب بیشتر در صورت از دست دادن زمان استراحت.
شرلی جکسوندر سال 1959، نویسنده آمریکایی در اولین سطر رمان ترسناک خود “شکار خانه تپه” نوشت: “هیچ موجود زنده ای نمی تواند در واقعیت مطلق با سلامت عقلی طولانی زنده بماند. حتی فاخته ها و جیرجیرک ها نیز خواب می بینند.”
زمانی تصور می شد که خواب قلمرو موجودات دارای مغز است، اما همانطور که قبلا ذکر شد، ابراهیم و همکارانش متوجه شدند که پری دریایی Cassiopeia نیز ظاهراً می خوابد. این گونه بیشتر وقت خود را به صورت زنگ در کف اقیانوس می گذراند و به طور منظم می تپد. بر اساس این رفتار، محققان توانستند سطح فعالیت چتر دریایی را تعیین کنند.
البته هیچ مکان استراحتی با فسیل‌های موجودات کوچک باستانی که پشت سر هم خروپف می‌کنند وجود ندارد. اگرچه هیچ کس دقیقاً نمی داند، اولین چرت احتمالاً بیش از نیم میلیارد سال پیش رخ داده است و مطمئناً توسط یک موجود بسیار ساده گرفته شده است.
با این حال، تقریباً همه حیوانات می خوابند. در طول دهه گذشته، محققان کشف کرده‌اند که حتی موجودات بی‌ذهن مانند عروس‌های دریایی و هیدراها (موجودات آب شیرین با ساده‌ترین طرح بدن در بین همه موجودات زنده) کاری بسیار شبیه به چرت زدن انجام می‌دهند. حال این سوال پیش می آید که اولین موجودی که خواب را تجربه کرد چه بود؟
در یک تجربه مشابه، آیات و تیم او در مقاله‌ای در سال 2020 که در مجله Science Advances منتشر شد، گزارش داد که هیدراهای کوچک گونه‌های ولگاریس نیز دوره‌ای بسیار شبیه به خواب دارند. در این مطالعه، هیدراها در طول دوره‌های آزمایش کاملاً ساکن بودند و می‌توانستند با یک پالس نوری بیدار شوند، اما پس از حدود 20 دقیقه سکوت، به سختی به چنین پالس‌هایی پاسخ دادند و وارد حالت بسیار شبیه به خواب آلودگی شدند. هنگامی که هیدراها با ارتعاشات تحریک‌کننده‌ای که در مخزنشان اعمال می‌شود از این دوره به خواب رفتن محروم شدند، بیشتر می‌خوابیدند و دفعه بعد سریع‌تر به خواب می‌رفتند.
این سوال کنجکاوی محققین است آیات و ابراهیم نیز باعث شد ابراهیم گفت: